can i tell you a wonderful thing?

Hij wilde geen ruzie maken met Karkat. Hij wilde niet zo zitten zoals nu, alleen in een of andere stoel. Sollux was niet zielig aan het doen over deze 'ruzie' of wat het ook was, maar om alles. Gewoon.. Elke keer hetzelfde. Karkat was een watje als het erop aan kwam, dan was het een om knuffels en kusjes vragende puppy. Meestal kreeg hij die ook, gewoon omdat hij zelf ook niet alleen wilde zitten en zich weer zo rot als eerst wilde voelen. Dan kon hij zich nog bezig houden met coderen of fora bezoeken, maar daar was de lol ook snel vanaf en hij kon Karkat niet uit zijn hoofd zetten op het moment. Hij kreeg hij hoofdpijn van. Fuck. Licht grommend wreef hij over zijn voorhoofd, dat gloeiend heet aanvoelde. Hij werd er ziek van. Letterlijk.

Er waren na een tijdje voetstappen te horen maar Sollux weigerde op te kijken, en liet zijn hoofd nog steeds op zijn armen rusten - die nog steeds om zijn knieën zaten gewikkeld - Nog steeds kwaad en aan de andere kant weer verdrietig of wat het ook was bleef hij zitten. De armen van zijn matesprit zaten inmiddels om hem heen gedraaid en zijn gezicht zat in het donkere haar van Sollux dat wat naar de zijkanten piekte. "Laat me niet alleen hier." De Gemini negeerde hem, hij schaamde zich omdat er al wat tranen langs zijn wangen leken te lopen. KK leek bang, trilde en zijn stem klonk wat hoog en hees. AH FUCK IT. ALTIJD GEBEURDE DIT. In een snelle beweging sloegen de eerst bewegingloze armen van de trol zich om Karkat heen en hij verborg zijn gezicht achter de hals van de Cancer. Mhm. Hij wilde niet laten zien dat hij een watje was dan overal maar aan toegaf wanneer Karkat lief deed. Langzaam tilde hij de trol op omdat ze zo raar zaten. Hij maakte wat plaats en legde Karkat op zijn schoot, nog steeds ervoor zorgend dat zijn gezicht moeilijk te zien was. Hum.

Sollux reageerde niet op hem, hij werd zelfs genegeerd. Karkat kon er niet tegen. Probeerde hij het goed te maken, werd hij genegeerd. Onder normale omstandigheden zou hij boos zijn geworden, 'fuck dit' geroepen hebben en weer weggestormd. Rode tranen vulde zijn ogen en zijn armen trilde tegen Sollux's lichaam aan, bang dat hij hem weer kwijt zou raken omdat hij stom deed - over niks.
"Sollux.. Sollux." hij piepte zijn matesprit's naam eruit. "Ik weet dat ik zeg dat ik je niet nodig heb maar het komt hier altijd op neer, dat weet je. Laat me niet alleen. Alsjeblieft. Ik weet dat je goed voor me bent. Ik wil niet zonder jou, ik heb je nodig hier. Het spijt me." Zijn stem kraakte van laag naar hoog en zijn armen draaide zich steviger om Sollux heen. Wat deed hij? Waarom negeerde hij hem? Nee, beter, waarom vroeg hij dat nog? Hij wist zelf wel wat hij verkeerd had gedaan. Maar wat hij meer bedoelde, was of zijn spijtbetuiging niet genoeg was? "Sollux, je had het beloofd. Je had het me beloofd. Je had beloofd dat we samen zouden blijven, ondanks onze stomme klote ruzies. Je had het beloofd." Wanhopig hield hij zich vast aan het feit dat het hem beloofd was. Het was het enige wat door zijn hoofd ging.
Een paar armen vlogen in een felle beweging om hem heen waardoor hij een piepende adem liet horen, alsof het hem totally off-guard had gegrepen. En dat was ook zo. Zijn armen draaide zich weer steviger om Sollux heen en hij merkte dat hij nog steeds huilde. Jegus. Het ging niet perse om die ruzie die ze net hadden, maar meer om het feit dat ze die altijd hadden, terwijl hij zichzelf beloofd had om dat minder te doen. En misschien ook het feit dat hij dacht dat hij Sollux kwijt was geraakt als matesprit en als vriend.
Hij werd opgetild - wat vrij makkelijk ging, Karkat was immers heel klein en ook kinda mager, al was hij nog niks vergeleken met Sollux - en werd op Sollux's schoot gepropt. Karkat moest weer Sollux's poging tot verstoppen verpesten door zijn handen op Sollux's wangen te leggen en zijn hoofd zo te trekken dat hij hem wel aan moest kijken. Zijn kleine, kinderachtige duimen veegde langs Sollux's wangen om zijn tranen weg te vegen, nog niet eens begonnen aan zijn eigen. Hij glimlachte door zijn eigen tranen heen en drukte een kus op Sollux's voorhoofd, voordat hij hem gewoon aankeek. Man, hij voelde zich nutteloos. Al was de Gemini een van de weinige waarbij hij zich niet veel te lang schaamde over het feit dat hij gehuild had. Hij was gewoon een huilebalk. Laat hem.
Keer op keer zat hij zo. Na een ruzie, weer fluff zoekend bij Sollux. En wanneer dat niet het geval was, zocht hij troost in hoe hij gehield had van Sollux en hoe ze gelachen hadden. Maar niet zonder te denken aan hoe ze elkaar bevochten, elkaar steeds verder naar een ander toe drijvend. Keer op keer worstelde hij met zijn gedachten, niet zeker of een einde goed of slecht zou zijn. Of ze nog samen moesten zijn, of met iemand anders. Hij wist dat zijn bloedpomper het niet zou trekken als hij Sollux met Aradia moest zien.

"Sorry."

"Sollux.. Sollux." Zijn ogen kneep hij even dicht, waardoor er nog meer mosterdkleurige tranen langs zijn wangen af liepen. Hij wilde dit niet, en Karkat leek maar steeds te beweren dat alles zijn schuld was. Maar dat was het niet. Hij maakte even goed fouten door veel te lief te zien - en dat werd je ook zat. Alsof hij het leuk zou vinden als Karkat of wie dan ook de hele dag aan hem hing.. Hij werd wat meer geknuffeld na Karkat's speech. Niet dat het stom was of zo, om het zo te zeggen. Het was juist heel lief en goed bedoeld. "Sollux, je had het beloofd. Je had het me beloofd. Je had beloofd dat we samen zouden blijven, ondanks onze stomme klote ruzies. Je had het beloofd." "Ik heb het beloofd, en ik wil je niet kwijt.. En.. Ik ben er altijd, als je dat maar weet. We moeten ons gewoon allebei inzetten om de belofte te houden." snikte hij wat. Zijn stem klonk wat hoog en hij snikte tussen de woorden door. Door het snikken schokte hij wat naar achteren terwijl hij zich wat dichter tegen Karkat aan drukte. Even merkte hij dat KK ook aan het huilen was, en schaamde hij zich er al minder voor. De trol veegde de tranen van zijn wangen af en hij glimlachte even. "Sorry." klonk er. Sollux drukte zich iets dichter tegen hem aan en jankte weer verder. "Het.. Spijt mij ook KK. Gewoon al omdat.." hij besloot zijn zin maar niet af te maken en de trol nog meer te knuffelen.

"Ik heb het beloofd, en ik wil je niet kwijt.. En.. Ik ben er altijd, als je dat maar weet. We moeten ons gewoon allebei inzetten om de belofte te houden." klonk er zachtjes. Karkat knikte, waarna zijn lippen kort op die van Sollux drukte. Hij veegde nog een keer zachtjes langs Sollux's wangen, maar nu meer omdat hij zijn gezicht wou betasten. Rape rape rape rape. Nee grapje.
"Ik weet dat ik me als een fucking debiel gedraag, maar ik bedoel het niet zo." piepte hij terug. "Het.. thpijt mij ook KK. Gewoon al omdat.." Hij werd dichter tegen zijn matesprit aangedrukt en merkte dat er nog steeds mosterdkleurige tranen van de Gemini's ogen drupte. Hij veegde er weer langs en plaatste zijn voorhoofd tegen Sollux's hoofd. "Niet meer huilen." fluisterde hij. Zijn kleine, haast kinderlijke handen gingen weer door Sollux's haar en masseerde zijn hoofdhuid. "Het is alweer goed." zei hij, nog zachter dan daarvoor. In stilte kropen er weer gedachten in zijn hoofd, die er niet echt thuis hoorde.
"Ik weet dat ik al eens wat soortgelijks heb gevraagd.. Maar herinner je je nog ongeveer de laatste vijftien minuten voordat je dood ging, of werkt dat niet zo?" vroeg hij, zijn stem nog steeds zacht. Alsof wanneer hij harder zou praten, hij alles zou verneuken.

De handen van zijn matesprit gingen langs zijn gezicht en hij keek wat sip naar hem. "Ik weet dat ik me als een fucking debiel gedraag, maar ik bedoel het niet zo." "Weet ik, KK." mompelde hij even en liet zijn hand door het haar van de trol gaan. Hij probeerde zichzelf ermee te troosten, mimimimi. Even later - toen hij weer moest huilen - werd Karkat's voorhoofd tegen dat van hem gedrukt en werden zijn tranen weg geveegd. Fuck it. Hij was zo lief soms.. KK's handen gingen ook door zijn haar en masseerden het weer. Sollux vroeg zich even af of zijn voorhoofd nog steeds zo gloeide als eerst. "Ik weet dat ik al eens wat soortgelijks heb gevraagd.. Maar herinner je je nog ongeveer de laatste vijftien minuten voordat je dood ging, of werkt dat niet zo?" Hij knipperde even met zijn ogen, keek Karkat aan en liet even een kleine glimlach zien voordat hij begon te praten. "Ja, 2ort of dan. Het enig2te dat ik zo ongeveer nog weet i2 dat ik je niet wilde mi22en.. En dat het pijn deed. Maar kom op, be happy, ik ben er nu weer." De laatste zin sprak hij wat zachter uit tewijl hij zijn lippen die van Karkat even liet raken.

--
TIMESKIP >DD
--

Karkat had weer een nachtmerrie gehad en kon niet goed slapen. Na een tijdje zitten was hij op een oplossing gekomen. Hij had sowieso geen zin meer om te slapen en Karkat kon dat waarschijnlijk niet meer. Ze waren inmiddels naar Sollux' hive gegaan en waren daar op de bank neergeploft. Niet dat het heel anders was, maar hij had daar zijn oplossing wel liggen. Ehehehe. De trol kwam uit de keuken gewandeld met twee flessen en twee glazen. Hij zette ze op de salontafel neer - of wat het ook moest voorstellen - en grijnsde even, waarna hij naast Karkat neerplofte en even naar de flessen keek. Geen idee wat het precies was, maar Dave had verteld dat het lekker was. Mhm. Het deed hem denken aan slime, maar dan met een veel lichter effect of zo. "Het moet lekker zijn," mompelde hij even en keek KK aan. Hij had wel al een fles Jack Daniel's gepakt, het leek hem wel.. Dunno. Te drinken.

Sorry dat 't wat uitgelopen is. x3

As his hands softly folded Sollux's hair behind his ear, he held him up. Mustard-yellow blood decorated the area, covering Karkat's T-shirt as he held his matesprit. Terezi sat behind him, not speaking at all, for the first time since he knew her. "Sollux.." he whimpered. A hand grabbed his T-shirt, but they didn't speak for a while. He didn't know what to say. There was nothing to say. "Stay with me." Red tears had began to fall from his eyes and his heart felt like it was tearing with every slow breath of his matesprit, knowing that it could be his last. "Karkat, I love you." It pained him to listen to Sollux's croaky voice, blood falling from his mouth as he spoke. It was terrible, and he would never forget it.
"How can this be love if you're leaving me?" the mutant asked, his hand scrunching Sollux's T-shirt, where his blood-pumper had to be. He shook his head softly. "Please don't be sad now.. You were the greatest thing that ever happened to me." Karkat continued to shake his head in disbelief and he was bawwing his eyes out.
"This isn't fair, Sollux! You asshole, you can't leave me! You promised!" he nearly started screaming at the Gemini, so frustrated by the fact that he had to go. It was his own fault. He hadn't been able to stop Gamzee when he attacked Sollux, and now the mustard-blood was going to die. Because of him. As if he hadn't done enough. It was his fault he didn't even have teeth anymore. Knocking them out in the fall down the stairs, because he couldn't handle the situation. He missed that beautiful lisp. "Babe, I understand. I know why you did what you did.. or well, what you didn't. Please don't weep for me, be happy with who is still left." Karkat shook his head again and pressed his head against Sollux's. No. This couldn't be happening. It just couldn't. Sollux was so much stronger. How could he die?
"Do you want me to be happy? Should I be happy that all I ever wanted comes with a price? I know you said you would die for me, but you gotta live for me too. Don't do this to me. Not again." his voice was begging. He couldn't take it if Sollux died. He had already done it twice before, and he couldn't handle it one more time. But he would have to.

Na wakker te zijn geworden, Sollux daarbij ook wakker te maken met een enorme depressie en angst.. Wacht nee, daar ga ik even op in. Sollux had hem voor meer dan twintig minuten moeten verzekeren dat hij er nog was en er niks mis was met hem. Oke, weer verder. Hij werd op de bank van Sollux's hive gepropt - waar ze soms dus ook wel waren - en Sollux kwam aanlopen met twee flessen. Jagermeister en Jack Daniel's. Hij keek er met een frons naar. Egbert had hem wel eens verteld over het spul. Hij wist niet precies wat hij ervan moest verwachten, maar Sollux zei dat het lekker moest zijn. "Dave?" vroeg hij droogjes. Hij mompelde wat en pakte de Jagermeister, wat hij even aanstaarde. Hij opende de fles en rook er even aan. GATVERDAMME. Moest hij dat drinken? Ieuwl. Uiteindelijk schonk hij toch wat in, en wist een slok te nemen. Hij proestte het half uit en keek Sollux aan. "WHAT IS THIS SHIT, CAPTOR?" Na veel overhaal werk - voornamelijk van zichzelf - wist hij nog te slokken. Oke, het viel wel mee, je wende er zelfs aan. More.
En uiteindelijk, was het net of hij high was aan sopor slime. Handig. Hij moest toegeven, hij was zijn nachtmerrie vergeten. Nachtmerrie? Welke nachtmerrie? Hij had al jaren niet geslapen. Hahaha. "Sollux --- Sollux, i liek ur titz." zei hij lachend en zijn hand plaatste zich op Sollux's linkerborst - waar geen tiet zat - en begon te draaien. "Wooh, it's like.. it's like.. uhh.. it's like.. een draaimolen." Hij begon een liedje te neuriën wat hij een draaimolen liedje vond, hoewel hij het alleen van films kende. "Weet je, weet je wat ik wel ben? Starving as FUCK." Hij rolde van de bank en kwam omhoog van de grond.
En toen kwam hij terug met een zak doritos, het enige eten wat Sollux had. Typisch. "Fuck, moet je dit open scheuren? AAAAAUUUGGHHH." klaagde hij en gooide de zak neer. Hij stond op de kant met de lucht waardoor de doritos eruit sloegen met wilde kracht. "WOAH. AHAHAHAHAH. LOL. ZAG JE DAT?"

Mhm. Om eerlijk te zijn vond hij het spul in het begin ook wat raar smaken. Karkat leek het ook niet zo geweldig lekker te vinden. Hij wilde bijna stoppen en de drank weer weg leggen tot ze er allebei aan toegaven om nog een paar slokken te nemen. Er verscheen een kleine grijns op zijn gezicht terwijl hij een grote slok Jack Daniel's nam. Het begon steeds beter te smaken, en hoewel het niet naar Sopor Slime smaakte, of wat dan ook, had het wel hetzelfde effect. Karkat begon kwaad te worden en schreeuwde wat voordat ze een volgende glas namen, maar hij gaf ook toe en leek het ook lekkerder te vinden.

"Sollux --- Sollux, i liek ur titz." Wat- Wat moest hij hier nu op zeggen? Fuck it. Zijn matesprit begon te zingen terwijl hij zichzelf op het soort tapijt dat onder hem lag liet vallen en nu op zjin rug lag. "Weet je, weet je wat ik wel ben? Starving as FUCK." Hij mompelde wat voordat hij reageerde. "Er liggen daar.. Nog eh, Dorito2." De zin kwam er een beetje raar uit, met wat gemompel en gebrabbel, waardoor 'Doritos' bijna niet meer te verstaan was. Sollux kreeg nog mee dat Karkat kwaad werd omdat hij de zak niet open kreeg, en hem op de grond gooide. "Weet je dat dit tapijt.. Gewoon.. Fucking zacht is.. Ik bedoel, ik zou er zo op kunnen wonen." Er klonk een luide knal waarbij er Doritos door zijn hive vlogen. Hij ving er met een grijns een paar op en pikte er wat van de tafel en bank die hij in zijn mond stak. "Waar is de-" merkte hij op, maar zag de dipsaus al snel staan en lachte luid. Hij juichte en maakte het potje open, tenminste, dat probeerde hij. "WAT. MAAR.." Kwaad keek hij naar het potje en hief één vuist op. "HNNNNGGGHHHNGGGGGGGG." klonk er terwijl hij het probeerde open te maken. Dat lukte en hij pakte nog een paar chips die hij in de dipsaus stak en dat weer in zijn mond deed. Juah. Zijn halve gezicht zat nu onder de dipsaus, terwijl hij Karkat aankeek - hij was inmiddels al weer gaan zitten - "KK. KK. Kijk. Dipsaus. I mean, gewoon, lick that shit."

:DDD

"KK." Karkat's hoofd rolde omhoog. "KK." Zijn blik vestigde zich op zijn matesprit, wiens gezicht helemaal onder de dipsaus zat. Dit was o-so-fucking-hilarious dat hij van de bank viel en alleen nog "gewoon, lick dat shit" of iets in die richting opving. Hij lachte verder terwijl hij naar Sollux toekroop en uiteindelijk twee handen de troll stevig vastpakte bij zijn hoofd. Hij trok de Gemini naar zich toe en plakte zijn tong op zijn gezicht. Met 'helelelel' geluidjes gleed zijn tong over de grijze huid, tot hij het genoeg vond en zich tegen de salontafel liet vallen. Hij begon opnieuw te lachen en wees naar Sollux, voordat hij een dorito van de grond graaide. Die gooide hij naar zijn matesprit's hoofd (wat niks nieuws was, deed hij ook elke ochtend met de cornflakes) en deed precies hetzelfde met drie anderen.
"Sooooolluuuux," begon hij klagend en liet zijn hoofd naar achteren glijden, alsof zijn lusus hem een groot onrecht had gedaan. "Je moet ze vangen." Hij wees naar zijn mond, alsof hij daarmee wou zeggen waar hij op mikte. "With your mouth, aaaaaaaaaah." Dat was ook heel grappig en hij deed niet eens moeite om een dorito op te paklen. Hij liet zich in Sollux's schoot vallen, tot hij de wonderen ontdekte van geroddel met trollen die niet aanwezig waren. Hij wist niet hoeveel hij op had, maar het kon nooit zoveel zijn.. Hoogstens vier flessen. Of vijf. Dat was toch niet te veel? Nee. Misschien was 't wel minder, hij pakte immers telkens wat anders om te proefen. Hij grinnikte zachtjes en drukte zijn vinger op Sollux's mond.

"Ssssht.. Terezi.. Psst.. T3R3Z1.. Niet zeggen maar Sollux is echt hnnng seckzie."

Karkat's tong ging langs zijn gezicht met veel geluid en Sollux kon zijn lach niet meer inhouden. "Pfftpftttchchpttptpt," klonk er. De dipsaus was voor het grootste gedeelte van zijn gezicht af nu. Er werden daarna wat Doritos naar zijn hoofd gegooid, maar hij had eigenlijk geen zin om die op te vangen, dus staarde hij zijn matesprit maar wat aan. "Je moet ze vangen," kreeg hij nog meer. "Dat 2nap ik ook nog wel, KK." stotterde hij. Praten ging blijkbaar nog moeilijker als hij dronken was. Na zijn poging om serieus te zijn barstte hij weer in lachen uit en keek naar Karkat terwijl hij zijn wangen opblies en er wat in prikte. Als snel moest hij weer lachen. De trol plofte in zijn schoot neer en grinnikte. Juahhh. Er werd een vinger op zijn mond gelegd, je weet wel, zo'n 'ssst' gebaar. De Gemini knipperde even. "Sollux is echt hnnng seckzie." Langzaam krulden zijn lippen omhoog. Weer lachte hij. Misschien.. Was hij wel Terezi trouwens? Als Karkat hem erop aansprak. Sollux deed een slechte poging om haar stem na te doen. "Ehehehehe! Indeed, Sollux is ge-wel-dig." grijnsde hij terwijl hij z'n wenkbrauwen weer liet wiebelen.

[Sorry dattie kort is. D:]

Er klonk een kakelende lach en vervolgens werd er gezegd dat Sollux inderdaad geweldig was. Nadrukkelijk nog. Hij trok een verdacht hoofd en papte tegen Terezi's/Sollux's wang. "Afblijven. Hij's van mij, krijtlicker." Niet dat hii verwachtte dat Terezi op zijn bij uit was, maar voor alle zekerheid. Terezi was awesome. Als ze niet strontirritant deed. Want daar was ze ook echt, echt, écht heel erg goed in. Hij rolde van de trol af en pakte een dorito die hij in zijn mond kwakte. En normaal at hij die dingen niet eens.
"SOLLUX DENK SNEL." Met een felle beweging gooide hij een driehoekvormige chippie - ook wel bekend als een dorito - heel ver boven Sollux's hoofd, de keuken in. Aah, fuck it. "Woaah, ik dacht echt dat ik beter kon mikken." Humbo mumbo jumbo. Hij kroop weer naar zijn matesprit toe en gooide zichzelf op zijn gezicht zodat hun lippen raakte. Hij dacht al een hele tijd niet helder meer, dus liet hij zijn tong ook maar in de Gemini's bek glijden. Het smaakte nog altijd naar drank. Drank en doritos.
Hij trok zijn tong terug en gleed langzaam van Sollux af. Zijn handen hielden zijn T-shirt vast terwijl zijn kin in zijn matesprit's schoot lag. Hij keek omhoog, maar er viel niet heel veel te zien. "Ik denk dat dit allemaal een hallucinatie is.. Of een droom. Want net was Terezi er nog en nu is ze opeens weg. Zomaa.. POEF." Buhbuhbuh.

"Afblijven. Hij's van mij, krijtlicker." Karkat's hand papte tegen zijn wang aan en in weer een poging om Terezi na te doen likte hij aan het ding. Nomnomnom. Doritos. Eigenlijk kende hij Terezi niet eens zo goed, maar hij zou haar waarschijnlijk toch niet zo mogen. Hum. Zeker niets als ze KK in wilde pikken, of wat dan ook. De trol werd uit zijn gedachten gehaald door een luide stem.

"SOLLUX DENK SNEL." Even speurde hij de ruimte af om iets te zien, en er was inderdaad wat te zien. Een driehoekige chip vloog door de lucht omdat Karkat die gegooid had, veel te hoog om op te vangen met zijn mond. Nouuhouu. "Woaah, ik dacht echt dat ik beter kon mikken." "Dacht ik ook," mompelde hij. Zijn koppijn nam weer de overhand en hij wreef even over zijn voorhoofd en maakte een teleurstellend geluidje. Karkat liet zich tegen hem aanvallen en de lippen van de twee raakten elkaar. Dronken als ze waren, liet KK zijn tong in Sollux' mond glijden en dronken en hebberig als Sollux at the moment was deed hij hetzelfde. Doritos. Alweer. Nomnom. De binnenkant van Karkat's mond smaakt naar Jagermeister en Jack Daniel's. Sollux vouwde zijn armen om KK heen en lachte weer. De handen van de trol bleven aan zijn shirt terwijl Karkat naar beneden zakte om zijn hoofd op Sollux' schoot te leggen. Zelf zakte hij ook wat naar beneden en zuchtte even. Zijn hand gleed weer naar zijn voorhoofd, waar hij die op liet liggen omdat het zo warm was. "KK. Mijn voorhoofd, voel." zei hij wat zielig. Normaal zou hij nooit zeuren bij Karkat omdat hij ziek was, maar in een dronken bui..

Was het normaal om ziek te worden van drank? Meh.

De jongen zakte ook naar achteren, waardoor Karkat zich steviger vast hield aan Sollux's slaapshirt - eigenlijk gewoon een T-shirt, maar die droeg je dan niet overdag durr - en liet zich wat meetrekken. Hij kroop naar voren om op Sollux's buik te liggen. "I wanna-- I wanna fill buckets again." Een kort gegrinnik kwam uit zijn mond, hoewel hij binnen twee seconden alweer was vergeten waar het over ging. Hij bleef zo,liggen, tot Sollux over zijn voorhoofd begon en dat ie 't moest voelen. Met een kreun en gehijg alsof hij een ijsberg geklom, kwam hij bij Sollux's voorhoofd waar hij zijn eigen voorhoofd op liggen. "Je bent heet." murmerde hij. Captain Obvious. "If you know what I mean." Er volgde een wenkbrauwwiebel. Hihihihi. Blijkbaar werd hij geil van drank, maar goed. Na afloop zou het allemaal minder leuk zijn, sowieso.
"No worries, ik zorg dat my MoThErFuCkInG bEsT bRo zich beter voelt." Oh god. Identiteitscrisis hier. Hij p lfs atste zijn lippen weer op die van Sollux en deed zijn handen op Sollux's hoorns, waar hij zachtjes over aaide. Iep iep. Hij grijnsde tegen Sollux's lippen en binnen secondes had hij zijn tong bij de Gemini naar binnen gewerkt. Njamnjamnjamnjam. Deliciouz.

Karkat klemde zich wat meer vast aan Sollux' shirt terwijl die even wat bromde. De trol liet zich op zijn buik vallen en bleef daarop liggen. Het in- en uitademen van Sollux deed het hoofd van zijn matesprit bewegen. "I wanna-- I wanna fill buckets again." Even trok zijn gezicht wat wit weg. Niet dat hij het niet wilde, want, yeah, om eerlijk te zijn vond hij het wel heel.. Geweldig. Maar nu hij misselijk van het drinken was had hij niet echt zin in buckets fillen of wat dan ook. Meh. Zoenen, nou, daar was niets mis mee. Er werd geluisterd naar zijn gejank dat hij zich niet goed voelde en alles, ondanks dat KK dronken was. Het voorhoofd van KK werd tegen dat van hem gedrukt en Sollux genoot even van de koelheid. "Je bent heet," klonk er en de mosterdbloed kon zijn lachen even niet inhouden. "O ja?" wiggelde hij weer. - Ja, wiggelde is nu een werkwoord - "If you know what I mean," vervolgde de Cancer zich. "I'm pretty 2ure that I know what you mean, KK." Met een soort Gamzee imitatie, waar Sollux een heel klein beetje bang van werd, verzekerde Karkat hem ervan dat alles weer goed zou komen. Er werd een paar lippen - van Karkat natuurlijk - op die van hem geplaatst en hij drukte die van hem ook gretig terug. Alweer gleed KK's tong zijn mond binnen en Sollux vergat at the moment zijn koppijn of wat dan ook even en deed maar mee. Het werkte in elk geval. Zijn hoorns werden ook aangeraakt, en hij schrok even en schokte wat. Het was even niet mogelijk om zichzelf te verontschuldigen, dus drukte hij zich wat dichter tegen zijn matesprit aan.

Een paar lippen drukte vrij gretig terug. Hebberige Gemini's ook altijd. Oké, toegegeven, hij kende er maar een. Sollux. Hij hoefde er eigenlijk ook niet zo heel veel meer te kennen. Zijn matesprit was genoeg. Hij had ook maar een paar trollen die hij echt wou kennen. Terezi, Sollux en Gamzee. Meer hoefde hij niet. Of vergat hij nu iemand? Ja oké, Jade. Jade en John, maar dat waren geen trollen. En zelfs aan hun irriteerde hij zich vaak genoeg.
Onder zijn lichaam was er zacht geschok van Sollux, omdat hij aan zijn hoorns zit. Een lichte glimlach speelde rond zijn mond, maar die zaten nog tegen zijn matesprit aan. Zijn handen gleden meer naar het begin van zijn hoorns, liever dan de uiteindes. Zachtjes draaide zijn handen in masserende bewegingen over een paar oranje hoorns. Oranje geel, dan. Maar aan de onderkant waren ze oranje. Zijn ene hand bleef over Sollux's hoorn wrijven, terwijl de ander zachtjes onder Sollux's shirt kroop. Zijn hand gleed over de grijze huid van zijn matesprit's zij en hij moest gelach onderdrukken, zonder duidelijke reden. Hij wist niet waarom hij het zo grappig vond. 'T was gewoon zo. Laat hem.

Karkat's handen bleven op zijn hoorns zitten, maar gingen naar de toppen in plaats van de onderkant. Het was al.. Wat fijner dan eerst. Gog, Karkat kon echt heel lief zijn soms. Sollux genoot van de koele handen van KK, die op zijn hoorns lagen. Voor hoever die koud waren dan. Het was in elk geval kouder dan zijn voorhoofd. Meh. Hij drukte zich wat dichter tegen de Cancer aan en mompelde even iets dat lief moest zijn. Stiekem wilde hij gewoon bij Karkat blijven, zo lang als maar kon. Zijn gezicht verstopte hij in de borstkas van zijn matesprit. Het was meestal andersom, maar als Sollux de neiging had om ziek te worden - en dat was wel vaker - was Karkat meestal heel lief. Een hand gleed onder zijn shirt door en weer genoot hij van de kou. Het was inmiddels al weer een rommel in zijn hive, maar dat was 'ie wel gewend. Zich weer op zijn matesprit gericht boog hij wat naar achteren en keek op. Zijn armen knoopte hij om Kar's middel heen en drukte zijn lippen op die van hem. Blijkbaar was het dronken zijn alweer wat weggezakt, of in elk geval had hij geen hyper/blij/idiote buien meer. Dave had hem er niet bij verteld dat je ook nog.. Ziek kon worden van drank. Of wat dan ook. Dave trollde hem wel vaker. Toch was hij verder wel oké. Ze hingen samen wel eens rond, tenminste, nu niet meer. Of niet meer veel. Hij was nu bij Jade, blijkbaar. Ehehehe. "Ik verveel me," meldde Sollux.

Half oplettend liet hij zijn hand van Sollux's hoorn zakken. "Ik verveel me." klaagde zijn matesprit. Oh, nou, sorry dat hij niet zo interessant was. Maar toch, zijn normale reactie was niet wat hij hardop kon zeggen. Of eigenlijk denken. "Sorrrrrrrrrriiieeee." klonk er van Karkat. "Ik wilde.. Ik wilde.. Ik wilde.. Ik. Ik. Ik wilde.." Hij flikkerde meteen in slaap op zijn matesprit. Of viel flauw. Of KO'de. Geen idee. Dat kon hij zich de volgende ochtend ook niet herinneren.

Hij werd wakker met barstende koppijn. Met een klagende kreun duwde hij zich weg. Met een diepe frons deed hij zijn hand op zijn hoofd. Auw.. Hij stond op, voelde zich extreem misselijk, maakte zijn weg naar de badkamer, gooide zijn knieën op de grond en gaf gewelddadig over in het toilet. Hij spuugde na en liet zich een klein beetje achterover zakken. Geen goed idee, want hij schoot weer voorover en begon van voor af aan. Door de geweld waarmee het gedaan werd en het zuur dat door zijn keel brandde, gleden er rode tranen van zijn ogen. Dat was wel de minste van zijn zorgen. Hij had zich nog nooit zo belabberd gevoeld. Wat zat er in dat spul? Nog een reden om Dave te haten.

Na een lange verontschuldiging van Karkat, waarbij hij wat droog naar hem staarde viel die in slaap. En wat gemompel, een poging tot praten dan. De Cancer lag in zijn schoot te slapen en al snel viel hij ook achteruit en in slaap. Hij werd moe van fucking drank. En koppijn.

Karkat maakte hem de volgende ochtend wakker doordat hij zichzelf wegduwde. Sollux draaide zich wat om en er kraakte daardoor wat chips op de grond. Karkat leek weg te lopen, en eerlijk gezegd had hij niet eens de zin, of energie, om te gaan kijken waar hij heen ging. Fuck it. Hij wist wel dat hij ziek was. Iets erger dan gisteren dan. Dave had de twee gewoon willen vergiftigen, dat was 't. Ietwat chagrijnig stond hij op, met één hand op zijn hoofd omdat hij duizelig was geworden. Meh. Waar was Karkat eigenlijk.. Fuck, hij hoorde het al. Het geluid van een brakende trol boven het toilet. - yes, let's use longer words so it looks like the post is longer - Nog steeds had hij geen zin en energie - hoewel energie een slap excuus was - om naar hem toe te lopen. Misschien hielp het wel als hij wat at.
Langzaam strompelde de Gemini naar de keuken met een frons en een gezicht waaraan je voor tweehonderd procent zag dat hij een kater had. Uit zijn koelkast greep hij een pak melk, uit een kastje een kom en een pak cornflakes. En een lepel. Dat was ik bijna vergeten. Silly me, cornflakes zonder een lepel. Ja, het waren van die Honey Pops. Hij wilde het gewoon al hebben omdat er een bij op stond en er honing in zou moeten zitten. Nu at hij het bijna elke ochtend. Hij pakte alles op en plofte neer in de keukenstoel. Omdat hij zich nogal vaak verveelde tijdens het eten had hij zo'n kleine TV gekocht. Die zette hij even aan op een random programma en staarde ernaar terwijl hij zijn cornflakes klaarmaakte. Het ging nog goed met de melk inschudden, maar toen hij de Honey Pops in de kom wilde doen schudde hij ze ernaast. Logisch. Heel logisch. "Fuck." bromde hij, en pakte de dingen op om er wat terug in het pak te doen en de rest in zijn kom. Humm. De Gemini begon langzaam aan zijn cornflakes te eten, en te wachten tot Karkat eens van de plee af kwam.

Karkat's knieën bezweken naar de zijkant en hij zakte tegen de pot aan. Zijn rug krulde over het porceleinen gat heen en hij staarde naar het gore spul. Een rilling schokte over zijn rug en zijn handen draaide harder rond de bril. Zijn lichaam trilde gewelddadig en zijn kop ging exploderen. God. Het voelde alsof zijn hersenen (die al groter waren dan gemiddeld, een genie zijn was niet makkelijk) zo groeide dat ze tegen zijn schedel aandrukte en deze hartslag per hartslag verder uit elkaar scheurde. Godverdomme.
"FUUUUUUUUUUCK." schreeuwde hij uit pure frustratie. Niet slim, zijn kop deed alleen maar meer pijn ervan. Maar zijn woede erom nam tenminste een beetje af. Hij duwde zichzelf overeind en trok de wc door. Voor enkele seconden bleef hij zo staan, tot hij zich realiseerde dat hij niet moest overgeven.
Hij liep weer naar de woonkamer en toen naar de keuken. Hij was echt een kleine trol, dus hij kwam nog maar net boven een zittende Sollux uit. Zijn armen draaide zich om hem heen en,zijn gezicht zat in zijn matesprit's haar. "Fucking shit nooksucking seedflap motherfucking shitbag douchenozzle fucking fuck fuckity tentacle shitty bulgebonking koppijn." Klaagde hij met een diepe grom in zijn keel. Auwwwhauww.

Terwijl hij nog wat Honey Pops in zijn mond stopte en erop kauwde dacht hij weer aan Karkat die naast de WC zat te kotsen. Niet om.. Klote te doen tegenover Karkat, maar hij had geen behoefde om iemand te zien kotsen. Sorry, KK. Hij was al niet zo lekker, nee, eerlijk gezegd was hij best ziek. Maar hij wilde het niet laten zien en doen alsof hij zo zielig was. Meh. Dan zou Karkat toch weer kwaad worden of zo. Er klonk ondertussen een schreeuw uit de badkamer, en even trok hij wat weg. Hij overwoog bijna naar de badkamer te gaan toen hij voetstappen hoorde. Sollux was even opgestaan, maar was al weer gaan zitten.
En daar stond KK dan, naast hem. Stiekem vond hij het best wel grappig dat Karkat zo klein was dat hij amper boven hem uitkwam - terwijl hij zat. Maar het was ook... Heel schattig. Ehehehehe. Er werden twee armen om hem heen gedraaid en hij lachte even. Er volgde wat geklaag van Karkat waardoor zijn lach weer wat wegtrok. Sollux gooide zijn armen om de trol heen en in een poging om lief te zijn tilde hij hem op en plaatste hem op zijn schoot. Met een ietwat sombere blik keek hij Karkat aan en plaatste daarna zijn lippen weer op die van hem. "KK," fluisterde hij even. "Wil je iets gaan doen als je beter bent?" vroeg hij zacht, terwijl zijn hand weer over het haar van de Cancer ging, en de andere hem ondersteunde.

Een paar armen draaide om Karkat en hij veranderde in een lappenpop in Sollux's armen. Hij flopte neer op Sollux's schoot en leunde tegen hem aan. Hij keek naar zijn matesprit, die hem ook aankeek. Hij kon zich niet herinneren wanneer hij voor het laatst zo'n blik had gekregen. Hun lippen raakte even zachtjes en Karkat's hand papte tegen Sollux's borst. "KK," fluisterde de Gemini's stem. Zijn rode ogen keken naar de plek waar zijn hand rustte. "Hm?" Hij werd ondersteund door Sollux met een hand, terwijl die vroeg of hij wat wou gaan doen als hij beter was. "Loop jij me gewoon uit te vragen?" vroeg hij met een wat vervaagde grijns. "Is goed." Voordat ze zo ongemakkelijk werden of ze weer gingen schreeuwen. Het was precies het soort ding waar ze ruzie over kregen. Een van de twee zei iets dat ze als een grapje bedoelde, de andere reageerde er te serieus op en dat sloeg weer over op de ander. En meestal was het Karkat's schuld. Meestal. Jup. Gefluister werd geschreeuw en geschreeuw werd tranen en tranen werden gelach en gelach werd gezoen en gezoen werd gefluister en zo begonnen ze weer opnieuw. Jup.
Hij voelde hoe een hand door zijn eeuwig-rommelige haren ging en drukte een kus op Sollux's wang. Na enkele minuten keek hij weer naar Sollux. Er was heel duidelijk een blauw oog, en de rode kon hij nog maar net zien. Sollux was de meest geweldige, lieve en knapste trol en kon alles aan hem veranderen als ze samen waren. Hij was de reden om door te gaan, de enige reden om nog blij te zijn, de enige reden om niet te denken aan alles wat er was gebeurd. En toch zat hij daar elke keer, met precies dezelfde gedachte, die hij nog nooit hard op had gezegd.
"Je hebt mooie ogen." zei hij zachtjes. Nu wel. Man, hij had echt koppijn. "En.. En ik houd van jouw lisp. Het is fucking sexy." Zo. Hij moest de neiging om 'thethy' te zeggen in plaats van 'sexy' onderdrukken. Hij had zijn ogen gesloten en lag tegen Sollux aan, met een kop die elk moment uit elkaar kon barsten. "En ik heb heel erg geluk met jou." Hij rolde met zijn hoofd weer van Sollux af en deed met moeite zijn ogen open. Toen hij eenmaal oogcontact had gemaakt, glimlachte hij en drukte hij een kus op Sollux's lippen, voordat het teveel moeite was en hij zijn hoofd weer op Sollux's schouder liet vallen. Het was een feit dat hij zich nooit zo zou gedragen in het bijzijn van anderen.