can i tell you a wonderful thing?

Onderwerp: can i tell you a wonderful thing? zo jan 22, 2012 8:12 am

Karkat staarde naar zijn computerscherm en meldde zich af van Pesterchum, net na een kort gesprek met Sollux. In principe was het niet meer dan een korte 'hee, hoe is het?' gevolgd door een 'is 't goed als ik langs kom?'. Altijd wel, eigenlijk. 'T was kind of standaard dat Sollux minstens een keer per week langskwam, meestal wel vaker. Sollux was een van de weinige trollen die hij uit kon staan. Hoewel ze nog wel vaak ruzie hadden die varieerde van proppen papier naar elkaar gooien tot vol-uit schreeuw-sessies, het kwam altijd weer goed.
Na ongeveer tien minuten klonk er beneden een deurbel, gevolgd door een enorme grom of iets in die richting, waardoor Karkat een geïrriteerde zucht slaakte en zijn sickle pakte. Homes Smell Ya Later was zijn lievelingssickle en hij gebruikte die zo goed als altijd om Crabdad - zijn Lusus - te kalmeren. Na een kleine kalmeringssessie was Crabdad tot rust gekeerd en zat hij weer op zijn gewone plek, waardoor Karkat hem een laatste blik toe wierp en toen de deur open deed. "Hee," mompelde hij en opende de deur verder, zodat Sollux naar binnen kon komen. Hij zag Sollux haast niet meer als een gast, puur omdat hij zo vaak aanwezig was.

[&Sollux]

Gast

De jongen klikte Pesterchum weg en klikte nog even een tab open met een van zijn favoriete game fora. Hij had er genoeg, en eigenlijk alleen al omdat hij er best geobsedeerd mee was. Net zoals met siroop. Hij was af aan 't dwalen. Vlug scrollde hij door de pagina om wat nieuwe berichten te zijn, maar er was niet veel. Alleen een paar nutteloze berichten en wat mensen die aan 't trollen waren. Geen zin om kut tegen ze te doen of ze weg te jagen. Normaal kon hij best erg zijn, maar hij had d'r geen zin in en wilde gewoon naar Karkat toe. Dus stond hij maar op om zijn laptop dicht te maken en naar de gang te wandelen. Hij pakte zijn jas - een zwart ding met dubbele rits en veel vakjes en zakjes - van de kapstok en deed hem aan. Het was nog steeds best koud buiten. Ook pakte hij zijn autosleutels van het haakje naast de deur af. Sollux stapte naar buiten en deed de deur achter hem dicht.
Eenmaal bij zijn auto maakte hij de deur open en stapte in. Het was alweer 3 dagen geleden dat Karkat bij hem was geweest - na wat er ook ook was gebeurd - en hij moest eerlijk zijn, eigenlijk mistte hij hem wel. Ze praatten dan wel steeds op Pesterchum, maar dat was anders. Sollux stak zijn autosleutels in en draaide ze om de auto op te startten. Na wat tegensputteren - het was maar een klein en niet al te duur ding - startte die op en reed Sollux weg.
Na een minuut of tien rijden parkeerde hij zijn auto en stapte uit. Het was immers normaal geworden dat hij naar Karkat toe ging, eigenlijk gewoon al van toen ze een relatie hadden. Nu nog steeds, blijkbaar. De trol liep naar de voordeur om daar aan te bellen. Het duurde heel even voordat er werd opengemaakt, maar dat maakte opzich niet uit. "Hey KK," grijnsde hij, blij om Karkat weer te zien. Toen KK wat naar achteren ging stapte hij naar binnen en hing z'n jas meteen op. Hij had zich niet omgekleed of wat dan ook, hij had gewoon een spijkerbroek aan en zijn shirt met z'n Zodiac Sign. Sollux' blik gleed naar die van Karkat om te kijken of die iets wilde doen of wat dan ook.

Onderwerp: Re: can i tell you a wonderful thing? zo jan 22, 2012 9:33 am

"Sorry, Crabdad had agressie dus moest 'm kalmeren voordat ik open kon doen." Karkat was buitengewoon hecht met zijn lusus. Het was al niet standaard dat een trol zijn lusus een naam gaf, maar om eerlijk te zijn, hij had die naam ook niet bedacht. Dat hadden Terezi en die shit gedaan. Toen Sollux zijn jas had opgehangen, kruiste hun blikken even.
Voor enkele seconden staarde hij terug, niet geheel zeker van wat hij moest zeggen of doen. Hij was nog steeds niet zeker van de hele situatie. Enkele dagen terug waren de twee in slaap gevallen op de bank en was hij wakker geworden met zijn gezicht in Sollux's borst en zijn benen in die van de Gemini gedraaid. En hij was niet het type dat heel chill was over alles, dus flipte hij hem en flikkerde hij tegen de salontafel aan. Dat had Sollux wakker gemaakt wat leidde tot een nog ongemakkelijkere situatie, tot hij half op Sollux steunde terwijl die hem naar huis liep. Jup. Typisch.
"Eh, kom." mompelde hij, zijn blik eindelijk afwendend. Hij realiseerde zich niet zo goed dat hij Sollux voor een volle twintig seconden had aangestaard, verschillende rode gedachten die door zijn hoofd gingen. Hnnnnng. Hij klom de trap op - het was niet echt makkelijk aangezien zijn rug nog steeds pijn deed. Hij had zijn rug weten te bekijken en er zat kinda een soort deuk in, omringd door wat rode uitstorting of zo en een paarse kleur. Niet echt pleazant, maar goed. Hij had Sollux via Pesterchum verteld dat hij er niet heel veel last meer van had, al was dat niet helemaal waar. Hij klom half de trap op met een schuine rug, maar goed. Hij zocht niet naar medelijden of zo.
Hij kwam bovenaan de trap en opende de deur naar zijn kamer, waarna hij voor een moment rondkeek. Hij keek achterom om vervolgens op te merken dat Sollux inderdaad had gevolgd. Karkat klom op zijn bed en ging zitten, waarna hij Sollux even aankeek, weer stil. Man, had hij maar meer om te zeggen.

Gast

Hij knikte even kort na Karkat's opmerking over z'n Lusus. Mhm. Ze staarden elkaar voor een paar seconden aan. Eigenlijk leek het best lang te duren. In die tijd zwierven er - gedeeltelijk tegen zijn zin in - wat rode gedachten foor zijn hoofd. Niet.. Stop. Lichtelijk gromde hij, zijn blik nu weer naar de muur gericht. "Eh, kom." mompelde de jongen. Zonder iets te zeggen stapte hij achter hem aan, de trap op. Even vroeg hij zich af of Karkat nog steeds zo'n last had van zijn rug. Of, het was in elk geval te verwachten dat hij er nog last van had, hoewel hij zich niet zo gedroeg. Typisch Karkat. Terwijl die te trap op liep, staarde Sollux even naar zijn rug, en bij het op lopen van de trap was z'n rug even voor een kleine paar seconden te zien. Zag er.. Pijnlijk uit. Even rilde hij, en dacht hij aan het feit dat Karkat toch wat weerstand moest hebben om zich zo pijnloos te gedragen. De rood-blauwe ogen van de jongen keken snel weer ergens anders heen, omdat hij weer rode gedachten had. Fuck. KK draaide zich om en Sollux grijnsde even - een poging om de blos die hij waarschijnlijk op zijn wangen had te verbergen. Die ging op zijn bed zitten. De jonge trol deed hem na en ging naast Karkat zitten. "Du2..." mompelde hij, de laatste letter eindigend in een lange lisp. Als hij eens wist dat Sollux nog steeds rood voor hem was.. Het zou heel raar zijn eigenlijk. Ze waren nu.. Beste vrienden, of zoiets..

Onderwerp: Re: can i tell you a wonderful thing? ma jan 23, 2012 8:02 am

"Du'thhhhhh.." begon Sollux, de 's' - of wat Sollux er ook van maakte - uitrekkend. Karkat staarde opnieuw naar de trol die naast hem zat. Het was soort van weird, want Sollux vulde al zijn kwadranten. Moirail (al had hij Gamzee ervoor, maar als die er niet was geweest was Sollux zijn fated friend geworden), kismis (ze flikkerde nogal tussen blackrom en redrom in, dus het was zo goed als onmogelijk om een aparte kismis te hebben), matesprit (in feite hetzelfde verhaal als bij kismis, alleen dan andersom) en auspice (Sollux was kinda goed in hem kalmeren tussen zijn huidige zelf en zijn toekomstige zelf of de Karkat uit het verleden). Hij vulde alles, behalve dat hij dus in feite nergens in paste. Niet meer, in ieder geval. En nu zaten ze hier, terwijl hij de mosterdbloed aanstaarde.
"... Ben zo terug." bracht hij uit en maakte dat hij wegkwam. Hoewel het kind of ongemakkelijk was voor hem - hij wist niet hoe dat bij Sollux was - wou hij toch nij hem zijn, zelfs als dat lange stiltes en verveling met zich meebracht.
Hij viel de trap op, vergat haast dat Sollux hem nog kon horen en schreeuwde het woord 'fuck' uit, in verband met zijn rug. Binnen twee seconden realiseerde hij zich echter dat hij nog hoorbaar was. "Niks aan de hand!" schreeuwde hij pissig en rende de trap op. En zo was hij in de keuken. Hij schonk voor Sollux limonade in en wat hemzelf betrof had hij beneden nog drinken. Hij slofte weer naar het gangetje, waar een spiegel stond. Voor een moment stond hij stil en uiteihdelijk legde hij Sollux's drinken op het kastje. Eens kijken hoe het eraan toe ging. Met moeite trok hij zijn T-shirt een beetje op een de achterkant en staarde ongemakkelijk naar zijn rug in de spiegel, wat voor geen meter lukte. Het zou handiger zijn als hij Sollux vroeg hoe het eruit zag, maar dat zou hij dus nooit doen. Hij schaamde zich sowieso voor zijn bloedkleur, laat staan dat hij iedereen dus rustig zijn wonden liet bekijken.

Gast

Zijn gedachten leken geen afstand te willen doen van de rode gedachten rond Karkat. Een zucht verliet zijn mond en hij sloot zijn ogen even. "... Ben zo terug." leek de trol naast hem te melden, terwijl die opstond. Toen hij zijn ogen weer opende om even naar hem te kijken was 'ie al weg. Nu had hij even tijd om na te denken. De trol legde zijn handen onder zijn gezicht en rilde even. Het was zo.. Raar. En vooral ongemakkelijk om je te gedragen als een vriend of wat dan ook terwijl je verschrikkelijk rood was voor hem. En hij zou 't niet gaan bekennen, mooi niet. Want het was heel onwaarschijnlijk dat Karkat ook rood voor hem was, in elk geval had hij zo'n gevoel. Hij werd uit zijn gedachten gehaald door een stem die 'fuck' schreeuwde. Zijn hoofd hield hij enigszins scheef. "Niks aan de hand!" leek de trol uit te brengen. Natuurlijk was er wel iets aan de hand. Sollux vroeg zich af of hij moest gaan kijken. Na een klein tijdje nadenken besloot hij dat toch te doen. Langzaam liep de trol de trap af. Daar stond Karkat die zijn shirt uittrok. Eigenlijk kon hij de rode gedachten in zijn hoofd nu al helemaal niet onderdrukken. FUCK. Sollux stapte iets naar achteren om nog te kunnen kijken. Zijn rug was te zien, en het zag er nog pijnlijker uit dan eerst. Ugh. Met wat moeite stapte hij de trap naar beneden, proberend om Karkat niet te af schrikken. "KK," zei hij, zijn stem wat zacht en gedempt. De trol had zijn shirt nog enigzins aan, en dus liep Sollux naar hem toe en trok die naar beneden, om daarna zijn armen om de jongen heen te klemmen. Hij wilde eigenlijk wel iets zeggen, maar 't lukte gewoon niet.. Pas later merkte hij dat hij.. Om Karkat heen hing. What the fuck.. Hij had er al spijt van, want Karkat zou weer uitlfippen.

Onderwerp: Re: can i tell you a wonderful thing? ma jan 23, 2012 9:18 am

Er klonk een bekend geluid, waardoor Karkat's hart als een maniak op en neer sprong en hij zich snel omdraaide, liet zijn T-shirt uit zijn handen vallen maar was te zwaar getraumatiseerd om het ding nog helemaal naar beneden te treken.
"KK," klonk er. Wat haatte hij het. Sollux had altijd de mogelijkheid gehad om iets te veranderen in zijn manier van doen en zijn manier van praten, waardoor hij alleen maar sterkere gevoelens van medelijden voelde. De jongen stapte dichterbij en Karkat deed een stap achteruit, zichzelf haast automatisch beschermend. Dan ging het niet om Sollux, maar om zijn bloedkleur, iets waar hij al sinds jongs af aan heel beschermend over was. Niet dat het uitmaakte, Sollux wist al lang dat hij het laagste soort bloed had en niet eens vindbaar was in de hemospectrum. Pathetic. En dat noemde zich een leider. Langzaam maar zeker vulde hij zichzelf weer met zelfhaat en stond op het moment om tegen Sollux te gaan schreeuwen dat hij had gezegd dat er niks aan de hand was en zulke soort dingen, tot de trol dichterbij kwam. Karkat's hoofd zakte en Sollux trok zijn T-shirt goed, waardoor zijn hart in zijn keel bonkte. Een paar armen klemde om hem heen en even wist Karkat niet goed wat hij moest doen. Schreeuwen? Schreeuwen voelde heel natuurlijk. Alsof het zo hoorde. Maar er was iets dat nog sterker door hem heen liep te gieren.
"The fuck, Sollux." Hij wou het er half uit grommen, maar het kwam er meer uit als een schelle piep aan woorden. Langzaam maar zeker draaide zijn armen rond de jongen en zijn vuisten klemde stukken van Sollux's T-shirt tussen zijn handen, vastberaden om nooit meer los te laten gaan. Hij duwde zijn gezicht tegen Sollux's borst. Deels omdat hij het vroeger ook zo had gedaan, deels omdat hij zijn rood gekleurde wangen wou verbergen.

Gast

Eigenlijk had hij onmiddellijk al spijt van wat hij had gedaan. De trol voor hem schrok blijkbaar en stapte achteruit. Het ging, hoopte hij dan, over zijn bloedkleur.. Daar schaamde hij zich voor, en daar was hij al een hele tijd geleden achter gekomen. Tenminste, hij hoopte echt dat het alleen maar daardoor was dat hij terugtrok. Er leek iets te bonken nadat Sollux zich tegen de jongen aangedrukt had. KK's.. Hart? "The fuck, Sollux." klonk zijn stem, wat gedempt en hoog. Het zou normaal voor hem geweest zijn om te schreeuwen of uit te flippen, maar.. Dit keer niet? Betekende dat dan dat Kar weer rood voor hem was? God, hij werd ziek van zijn eigen gedachten. Weer leken zijn wangen warm te worden en bloosde hij nadat Karkat zijn gezicht tegen zijn borst drukte, zijn handen vol met zijn shirt. Sollux' armen klemden zich steviger om Karkat heen. Daar stonden ze dan. Pff. Het was best raar dat nu nu weer zo stonden, net als vroeger. "Karkat," mompelde hij. Negen komma negen van de tien keer noemde hij hem KK. Nadat ze uit elkaar waren tenminste. Dit was anders. Hij vroeg hem ook niets, hij wilde gewoon weer weten hoe het voelde om zijn volledige naam weer te zeggen. Ondertussen had Sollux zijn bril al weggelegd en waren zijn rood-blauwe ogen te zien. Hij moest niet teveel vertrouwen hebben in zijn gedacht dat de relatie door zou gaan. Karkat en hijzelf konden nogal onvoorspelbaar zijn. Ze wisselden ook.. Ontelbaar vaak en heel erg snel tussen rood en zwart. Wat een.. Relatie. Fuck.

Onderwerp: Re: can i tell you a wonderful thing? di jan 24, 2012 8:24 am

'T was kind of raar hoe het tussen de twee was gestopt. Het was geen bijzondere ruzie, het was gewoon.. zoals altijd. Maar die keer was het niet goed gekomen. En nog steeds wist Karkat niet waarom. En nu zat hij weer met zijn gezicht tegen Sollux's borst gedrukt en flipte zijn hart hem nogal hard.
"Karkat," mompelde Sollux's stem, waardoor hij heel voorzichtig los kwam van Sollux en hem moeizaam aankeek. Het was niet vaak dat hij niet KK werd genoemd. Zijn mond zat in een neutrale streep terwijl hij opmerkte dat Sollux bloosde. Mosterd geel, eheh. Maar waar hij meer op focuste dan dat, was het feit dat Sollux zijn bril niet op had. Hij staarde een beetje afwezig - verdiept in gedachten - naar Sollux's ogen, nog steeds gefascineerd door de heldere kleuren. Hij was onzeker over wat hij moest doen of zeggen en bleef even zo staan. Aan de ene kant wou hij Sollux zoenen, maar aan de andere kant durfde hij dat niet. De vorige keer had hij daar ook al zo'n moeite mee gehad. Alles ging voorzichtig en langzaam omdat Karkat niet snel durfde te gaan. Ze gingen haast niet vooruit en als er ook maar iets nieuws gebeurde in hun vreemde relatie, was dat dankzij Sollux.

En dat was niet veranderd.

Gast

Hij wilde gewoon weer bij Karkat zijn.. Zoals ze hier nu stonden. Als de trol tegenover hem nu eens wist hoe rood hij voor hem was. Die gedacht kon hij niet uit zijn hoofd zetten. De hartslag van Karkat was duidelijk te voelen zoals hij tegen zijn borst aan lag. Het was fijn. Klaar. Het was gewoon fijn om Karkat zo tegen hem aan te hebben liggen en hij werd er rustiger van. Sollux opende zijn ogen - die hij inmiddels al gesloten had, terwijl hij tegen Karkat aan lag - en keek in KK's rode ogen. Hij merkte op dat Karkat naar hem keek en voelde daarbij ook nog eens dat hij aan het blozen was. FUCK. "Niet lachen," grijnsde hij zelf. Het was eigenlijk onlogisch als hij zelf ging lachen, maar goed. Toen merkte hij dat Karkat dat niet deed en staarde hij weer naar hem. KK had hem inmiddels al losgelaten. Kind of dan. In elk geval had Sollux zijn hand nog vast, losjes. Sollux' blik was naar beneden gericht terwijl zijn wangen nog steeds mosterdgeel gekleurd waren. Na een paar minuten wikkelde hij zijn armen weer rond de trol voor hem en zuchtte even. Oké.. Rustig.. Hij moest gewoon.. FUCK. Waarom werd hij weer zo nerveus nu.. Pfffft. Klaar. Hij ging het gewoon doen. Het had geen zin om zijn roodheid te verbergen voor Karkat. Sollux ging iets naar achteren om Karkat aan te kijken met een ietwat sombere en nerveuze blik. Een paar seconden daarna drukte hij zijn lippen op die van KK. Dat duurde ook maar even, gewoon omdat hij niet zeker wist of Karkat ook rood was voor hem. "Lui2ter KK," begon hij, zijn stem wat trillerig en hoog. "Ik ben nog 2teed2 verschrikkelijk rood voor je." bekende hij, zijn stem nu nog zachter. Z'n wangen waren nu nog meer mosterdkleurig geworden en onzeker keek hij in Karkat's ogen.

Onderwerp: Re: can i tell you a wonderful thing? wo jan 25, 2012 10:15 am

"Niet lachen." Een neutrale blik sierde Karkat's gelaat terwijl hij omhoog staarde naar Sollux. Zijn handen hielden die van Sollux nog vast terwijl ze daar voor enkele seconden stonden. Zijn mond was gewoon een rechte streep, hoewel zijn ogen heel groot en vol verwondering naar de trol staarde. Toen Sollux naar achteren stapte en zijn blik wat veranderde, opende Karkat zijn mond om te gaan schelden en probeerde hij zijn handen los te trekken, iets wat Sollux niet liet gebeuren. Voor hij ook maar kon beginnen met schelden naar Sollux, kreeg hij een wat aarzelende kus. Zijn ogen sloten zich niet, maar stonden vol verbijstering wijd open en hij staarde de jongen aan toen hij naar achteren trok. Hij voelde hoe het bloed naar zijn gezicht trok en hij als een maniak stond te blozen. Fuck fuck fuck fuck fuck fuck fuck fuck fuck fuck fuck fuck fuck fuck fuck fuck fuck fuck fuck fuck fuck.
"Lui'ther KK," klonk Sollux's stem waardoor hij weer aarzelend omhoog keek en Sollux even aanstaarde. Zijn donkerrode ogen keken wat onwetend, hoewel hij dus wel wist wat er gaande was. Het moest alleen even inzinken. "Ik ben nog th'eeth verschrikkelijk rood voor je." klonk er zachtjes. Karkat's maag draaide, maar op een goeie manier. Zo'n zwevend gevoel was het. Hij stikte alleen nogal in zijn eigen woorden, niet wetend wat hij terug moest zeggen.
Heel aarzelend en onzeker ging hij weer op zijn tenen staan. Zijn lippen borstelde kort over die van Sollux, enkel aanrakend, nog niet eens een fatsoenlijke kus. Voor enkele seconden stond hij zo. Hoewel hij precies goed stond en Sollux hem net nog had gezoend, durfde hij niet goed.. het echt door te zetten. Ondanks zijn koppige gedrag en zijn eeuwige drang om te leiding te nemen, was hij verrassend verlegen in dit soort situaties. Hij had geen idee hoe hij zo dapper kon zijn, hoe hij van iemand kon houden terwijl hij bang was om alles te verkloten. Maar zijn twijfels zakte langzaam weg toen hij zijn ogen weer op die van Sollux's richtte, en hij drukte zijn lippen zachtjes op die van Sollux's. Zijn handen plaatste zich in de jongen zijn nek en zijn vingers streken zachtjes achter Sollux's zijn oren, tussen zijn haar. Hij wou niet dat iemand dit hem nog af kon pakken. Hij was echt een sucker for love, wat duidelijk te merken viel aan zijn veel te grote collectie cliche liefdesfilms. En op de een of andere manier had hij een heel sterk beeld gekregen van ware liefde, al moest je nagaan dat zoiets altijd aanwezig was bij trollen. Het voelde alsof alles wat hij had gedaan, van grote tot kleine dingen, allemaal voor dit doel was.
Hij liet los en zakte weer neer op zijn hielen, terwijl zijn ogen weer wegzonken in die van Sollux's. Voor enkele seconden stond de tijd stil, terwijl hij zich weer langzaam begon te realiseren precies hoe knap hij Sollux vond. Gedachten die hij standaard onderdrukte, die hij zichzelf verboden had. Die mochten nu. Opeens.
"Uh.. ik.." zijn woorden kwamen er niet eens meer normaal uit. In een snelle beweging sloegen zijn armen om Sollux en drukte hij zijn gezicht weer in de jongen zijn borst, zo hard als hij kon om zijn gezicht te verbergen. Hij wist niet precies hoe en wanneer al die gedachten en gevoelens weer teruggekropen waren in zijn leven, maar ze waren er. Heel duidelijk aanwezig, niet zo'n beetje ook. Hij wist nog steeds niks te zeggen. Niks kon bevatten wat hij allemaal dacht. "Ik ook voor jou." zei hij, hoewel het meer als gemompel klonk in Sollux's T-shirt, waar hij zijn gezicht steeds dieper in probeerde te drukken omdat hij zich doodschaamde.

Gast

Het rood zijn voor Karkat was eigenlijk nooit helemaal weg gegaan nadat het uit was. Op sommige momenten was het dan wel minder, en op andere meer.. Maar helemaal zou hij Karkat nooit kunnen vergeten. Hij was motherfucking blij, om eerlijk te zijn. Sollux bleef Karkat aanstaren en weer werden zijn lippen op die van hem gedrukt, dit keer niet door hem zelf. Tijdens de zoen raakten KK's handen zijn oren en streken door zijn haar. Het leek wel een of andere.. film, iets waarin alles perfect gaat en je zou willen dat het in het echte leven ook zo ging. Zonder het te laten merken had hij Kar's gewoonte om liefdesfilms te kijken wat overgenomen toen hij alleen was. Zijn armen waren nog steeds om Karkat heen gewikkeld en even daarna liet de trol los en zakte weer wat naar beneden. Het was gewoon zo dat Karkat nu eenmaal niet.. Groot was. Het maakte niet uit, en Sollux vond het juist schattig, lief, leuk, hoe je het ook wilde noemen. Op het moment leken ze zich allebei niet echt naar hun karakter te gedragen. Karkat was niet aan het ragen over alles en hij ook niet. Soms had hij die momenten gewoon nodig. "Uh.. ik.." klonk Karkat's stem, anders dan normaal. Wat hoog en stotterend, eigenlijk. Weer werden in een ruk Kar's armen om hem heen geslagen, en zijn hoofd in zijn borst, en schokte hij heel even wat naar achteren, maar daarna sloeg hij zijn armen ook om Kar heen en lachte breed. Hij was nu gewoon mega gelukkig.. "Ik ook voor jou." Karkat's stem was gedempt door zijn shirt, en verlegen leek de trol zijn gezicht erin te verstoppen. En daar stond je dan, twee trollen die daar wat stonden te knuffelen, blozend, en dan bekennen dat je verschrikkelijk rood voor elkaar was. Fuck that. Het was geweldig. Sollux' hand streek door Karkat's haar. Hij wist niets te zeggen, had niets te zeggen.. en eerlijk gezegd.. wilde hij ook niets zeggen om dit moment te verpesten.

Onderwerp: Re: can i tell you a wonderful thing? do jan 26, 2012 9:42 am

Hoewel Karkat het oneindig veel ontkende, hij was echt een cuddle-slut. Altijd al geweest. Door hun gehele relatie was Karkat bijna altijd diegene die zichzelf tegen Sollux aandrukte, hoewel hij nooit de eerste was om verder te gaan dan dat. Alsof hij zich altijd zorgen maakte dat Sollux geen zin had, of whatever.
Hij herinnerde zich wel enkele keren was gebeurd. Sollux kon niet altijd even makkelijk in slaap vallen door de stemmen in zijn hoofd van de trollen die dood of bijna dood waren. Daarom was het wel eens voorgekomen dat Sollux's hoofd in zijn schoot lag en Karkat zijn handen door Sollux's haar liet gaan en zijn schedel masseerde, in een poging om Sollux in slaap te laten sukkelen. Le magic touch, he? En dan was het een of twee keer gebeurd dat Terezi binnen kwam en door begon te bleren over dat het SUP3R CUT3 was en Karkat kon niet schreeuwen, want anders werd Sollux wakker. Ze had er zelfs een keer mee weg kunnen komen om er foto's van te maken, die hij nooit terug had kunnen vinden.
"Dus.." begon Karkat en klaarde zijn keel terwijl hij weer een beetje weg trok, al staarde hij nog wel naar de grond. Sollux aankijken was nu verre van makkelijk. "Zijn we nu weer.. uh.." De neiging om 'laat maar' te zeggen en weer weg te zinken tegen Sollux aan was enorm groot. "Matesprits?"

Gast

Een zucht ontsnapte uit de mond van de trol terwijl talloze herinneringen uit hun relatie door zijn hoofd vlogen. Alleen goede herinneringen dan. Er waren ook genoeg slechte. De ruzies en het schreeuwen. Hij wilde er niet eens aan herinnerd worden. Fuck. Hij wilde gewoon.. dat alles zo blij en dromerig bleef zoals nu. Sollux wilde Karkat niet eens meer loslaten nu. Zijn armen klemde hij nu nog steviger om de trol heen. Zijn rood-blauwe ogen bleven op Karkat gericht, gewoon om zeker te weten dat hij er nog was. Wat was hij toch Forever Alone. Nu niet meer, maar goed. Nadat het uit was en voordat hij weer in contact met Karkat was gekomen. Weer spookten de herinneringen van zijn depressie of whatever door zijn hoofd. Gamen, gamen, gamen.. Gewoon om zichzelf af te leiden. Van ergens in de middag tot 3 uur 's nachts zat hij dan wat achter z'n PS3. Hij had alle games eigenlijk wel uitgespeeld. Tenminste, alle games die hij ook maar een beetje leuk vond. En toen.. was hij weer terug bij Karkat en allemaal blije dingen. Sollux probeerde de gedachten van zich af te zetten en zich weer te concentreren op Karkat. "Dus.." Hij liet Karkat een klein beetje los omdat die naar achteren ging. "Zijn we nu weer.. uh.." Weer voelde hij het blozen opkomen en wilde hij 'fuck' gaan schreeuwen. Geen momenten verpesten, Sollux. "Matesprits?" Eerst bleef er een bedenkelijke blik op het gezicht van de trol staan, maar als snel veranderde die in een vrolijke glimlach. Always cheer people up, Sol! What the fuck deed die stem in zijn hoofd? Hij hoefde zichzelf niet te zeggen wat hij moest doen.. Maar goed. "Tuurlijk.. Wat jij wilt, KK." klonk zijn stem, wat rauw omdat hij al een hele tijd niet gepraat had. Dit keer bleef hij zo staan en staarde Karkat weer aan.

Onderwerp: Re: can i tell you a wonderful thing? do jan 26, 2012 11:24 pm

"Tuurlijk.." Mimimi. Pink fluffyness and all of the happiness in the world alalla<3. Zijn moment kon niet meer stuk. Dit was waar hij op gewacht had en hij was blij dat na al dat kutgedoe met het spel afgelopen was, ze gewoon weer samen waren als voorheen. "Wat jij wilt, KK." Uh. Toch wel. Hij keek Sollux aan met zijn standaard face-thunder kop. Diepe frons, mondhoeken wat naar beneden getrokken en half dichtgeknepen ogen. Sollux was het wel gewend.
"Wie zegt dat ik dat wil?" En zo ging hij totaal in tegen alles wat hij net had gezegd en gedaan. Hij liet zich kinda snel meeslepen door woorden en was zo snel boos te krijgen om niks. Mimimi. Hij wou het wel. Zijn leven zou flink zuigen zonder Sollux, maar goed. Ze hoorde kind of samen, ondanks all hun gekibbel en geruzie en het eindeloze vechten. Hun vechten was meer stom stoeien dat eindigde in uitgebreide zoenpartijen, maar goed. Ssst, don't tell anybody!
"Misschien voelde ik me wel gewoon verplicht door alles. Misschien wou ik niet dat ik je van achter je PC vandaan moest slepen - waar je overigens aan het aftrekken was op een virtueel personage of met een beetje geluk nog een foto van mij - zodat je na 72 uur toch nog wat slaap kon krijgen." Oke, oke, hij wist dat hij zijn probleempjes had. Het feit dat hij snel boos was, gewelddadig, geen belediging kon maken zonder dat je er seksuele - vaak niet gemeende - intenties achter kon zoeken, ect.. Maar Sollux was ook niet rozengeur en maneschijn hoor! Hij was bijna zo moeilijk te onderhouden als Karkat zelf. Ze waren niet het meest functionele koppel en Karkat wist ook dat het niet altijd even goed werkte en voor mensen die hun relatie niet begrepen, was het moeilijk te geloven dat ze het uithielden met elkaar. Maar ze hoorde gewoon, you know? Hij kon hem niet echt helemaal loslaten.
"Nooksucker." nipte hij geïrriteerd en gaf Sollux een stomp in zijn maag met een zuur hoofd, waarna hij een kwartslag van hem weg draaide en zijn armen over elkaar sloeg met een forever zuur face. Als een chagrijnig kind dat geen snoepje kreeg. Hij wist niet waarom hij precies ruzie zocht met Sollux. Of het was omdat hij zijn dominantie kwijt was door zijn verlegen gedoe en daarom nu weer wat terug moest verdienen (it's really cute: he thinks he has power xD). Of het was omdat hij verlangde naar een kleine ruzie gevolgd door sloppy-make-outs. c:

Gast

Nog steeds helemaal in zijn momentje staarde hij weer naar Karkat, die met een chagrijnig gezicht naar hem keek. Wat had hij verkeerd gedaan? Het.. Hij kon niets verkeerd hebben gezegd. Ze hadden net zo'n cute, lief en verliefd momentje. "Wie zegt dat ik dat wil?" Sollux was even verbaasd dat Karkat opeens van lief en schattig oversprong op agressief en geïrriteerd. Maar aan de andere kant paste dat precies bij hem. "Nie-" begon hij, maar werd daarna alweer onderbroken door Karkat. "Misschien voelde ik me wel gewoon verplicht door alles. Misschien wou ik niet dat ik je van achter je PC vandaan moest slepen - waar je overigens aan het aftrekken was op een virtueel personage of met een beetje geluk nog een foto van mij - zodat je na 72 uur toch nog wat slaap kon krijgen." God, ze waren echt heel erg. En hij wilde de schuld helemaal niet op Karkat afschuiven, want hij was het ook niet schuld. Sollux was zelf even erg, hij was eenmaal begonnen met het knuffelen, zoenen.. Wat dan ook. "Verplicht?" klonk Sollux' geïrriteerde stem. "Je bent nergen2 toe verplicht, en je zegt daarnet zelf dat je fucking rood voor me bent. Daarbij.. Ja. Ik wa2 dan wel eenzaam en zielig en alleen, en jij hebt me ook geholpen. Maar heb je echt.." Weer klonk er een luid gegrom uit zijn mond. "Ik durf te wedden.." Oké, het was raak. Het was een goede belediging van 'm, hij zat dan eenmaal vaak achter z'n PC. Maar verder. Fuck hem. Hij wilde zijn belediging niet eens meer afmaken omdat hij zich al schuldig voelde. Hmpf. Karkat stompte hem in zijn maag en Sollux deinsde een beetje naar achteren. Hij kon toch rake klappen geven. En toen was het weer net als eerst. De trol keek met een geïrriteerd gezicht naar Karkat. "Moet ik 2om2 weggaan?" siste hij hem toe. Daarna gaf hij KK een slap tegen zijn achterhoofd, meer plagerig dan kwaad om naar boven te lopen en op zijn bed te gaan zitten. Die zou toch op een gegeven moment niet meer beledigd zijn, hoopte hij. Shit. Wacht. Dit was KK's kamer én bed. Fuck. Gigantische faal, maar goed..

Onderwerp: Re: can i tell you a wonderful thing? vr jan 27, 2012 5:24 am

"Verplicht?" begon Sollux met verheven stem. Het leek alsof ze geen tien minuten zonder ruzie konden. Nou ja, dat was niet waar. Ze hadden ook wel hele lieve momentjes die wel een uur konden duren. Alleen wisselde ze nogal snel van moment naar moment. Gog hij snapte het zelf niet eens. "Je bent nergen'th toe verplicht en je zegt daarnet zelf dat je fucking rood voor me bent." gromde Sollux verder. "Details, details!" riep Karkat. Nee, aan details deed hij niet. Jawel. Maar nu niet. "Daarbij.. Ja. Ik wa'th dan wel eenzaam en zielig en alleen, en jij hebt me ook geholpen. Maar heb je echt.." Er klonk gegrom en Karkat wierp hem een kwade blik, wachtend tot hij zijn zin afmaakte. "Moet ik th'om'th weg gaan?" siste Sollux. Nouja, 't was eerder slissen. Eheheh, I made a funny.
Nee, hij wou niet dat Sollux weg ging. Echt niet. Hij wou dat hij bleef en hij wou dat het was als net en dat het voorlopig nog zo bleef. Hij gaf zo fucking veel om hem. Hij wou nooit dat Sollux weg ging. "JA. Doe maar!" schreeuwde hij. "En nu je-" En toen kreeg hij een pets tegen zijn achterhoofd, al was het niet op dezelfde manier als dat Karkat die stomp had uitgedeeld. Hij draaide zich met een kwaad hoofd om, hoewel hij zich eigenlijk best vermaakte. Sollux liep de gang uit, de trap op. Wacht.. de trap op? Karkat griste het glas van het kleine tafeltje en liep door de gang, de trap op en deed de deur open. Hij staarde naar Sollux's die op zijn bed zat en legde het glas met de limonade op zijn nachtkast.
"Weg gaan naar mijn fucking kamer? Das ook origineel." meldde Karkat en snoof even. Verscheidene beledigingen schoten door zijn hoofd maar hij leunde tegen de kast aan met zijn armen over elkaar. "Wat is er mis met ons?" vroeg hij dood serieus en keek Sollux even aan. Je zou toch denken dat dit een memorabel moment moest zijn, maar wij weten er weer ruzie van te maken.

Gast

Om eerlijk te zijn wilde hij helemaal geen ruzie meer. Aan de ene kant was hij totaal geen ruziezoekend type en dan weer wel. Hmpf. Na zijn mislukte poging om Karkat weer schattig, lief en vooral rustig te laten worden werd er nog wat terug geschreeuwd door 'm. De trol had zijn bril niet meegenomen, die lag nog steeds in de gang. In kleermakerszit was hij op Kar's bed neergeploft, en terwijl hij zijn benen vasthield gingen er wat opties door zijn hoofd. Optie één; hij zou het goed kunnen maken en gewoon weer blij matesprits gaan zijn met hem. Alsof dat ooit zou gaan werken, jeez. Nou dan, optie twee; hij zou weer ruzie kunnen maken met Karkat en daarna weggaan om daarna weer door te knuffelen of wat dan ook alsof er niets gebeurd was. En dan had je nog optie drie; dat was om weg te gaan - of dat nu met een ruzie was of niet - en proberen zich uit Karkat's leven te houden plus weer in een depressie of wat dan ook te vallen. Optie drie leek hem op het moment het beste. Dan zou hij KK niet meer lastig vallen. FUCK. Hij moest echt een stoppen met zijn zielige emo-gedachten. Er waren genoeg momenten waarop hij zichzelf verschrikkelijk veel haatte.
Er klonken voetstappen op de trap en niet veel later was Karkat te zien, die een glas limonade op zijn nachtkast neerzette. "Waar moest ik anders heen," mompelde Sollux. Hij wilde geen ruzie maken. En toch gebeurde 't. De trol leunde tegen de kast aan en sloeg zijn armen over elkaar. "Wat is er mis met ons?" vroeg hij. Weer zuchtte Sollux en keek Karkat even aan. "Geen idee, KK." begon hij. "Op de een of andere manier maken we altijd ruzie, om alles. En da's niet jou schuld en niet die van mij, maar van ons allebei." klonk zijn stem. "Of alleen die van mij," meldde hij erna nog, weer een poging om Karkat rustig te houden.

Onderwerp: Re: can i tell you a wonderful thing? za jan 28, 2012 7:58 am

"Geen idee, KK." En eigenlijk verwachtte Karkat ook niet dat Sollux antwoorden zou hebben. Voornamelijk omdat hij die zelf ook niet had, en hij er heilig van overtuigd was dat hij alles wist wat Sollux ook wist. Niks van waar, natuurlijk. Al was hij niet het type dat snel toegaf dat iemand slimmer was dan hem. Sollux was geen uitzondering, hoewel hij wel een geval apart was.
"Op de een of andere manier maken we altijd ruzie, om alle'th. En da'th niet jou th'chuld en niet die van mij, maar van on'th allebei." Karkat staarde hem even aan. "Of alleen die van mij." Hij zuchtte een keer en duwde zichzelf van de kast af. "Kijk, zo mag ik het horen." zei hij en nam de moeite om een kleine grijns rond zijn mond te laten verschijnen. Hij liep naar Sollux toe en pakte zijn hand vast, waarna hij tegen de jongen aanleunde, lichtelijk genietend van het feit dat hij nu niet zo klein was. Hoewel zijn voorhoofd nog steeds enkel Sollux's schouder kon raken, maar dat kwam omdat het bed nog een verhoging had. Heel anders dan slapen in sopor slime, zoals ze normaal deden. Maar sinds de mensen er waren, was er veel veranderd. Heel veel.
"... Sorry." mompelde hij. Het klonk tegenstrijdig, alsof hij het niet echt toe wou geven. En dat wou hij ook niet. Maar aan de andere kant, wou hij ook niet dat Sollux voor meer dan twee seconden dacht dat er enige waarheid zat in de dingen die hij had gezegd. "Ik zou er niet op wedden dat wij ooit een functionele redrom zullen hebben. Maar weet je, het werkt toch? Het is niet wat de meeste trollen hebben, maar voor ons werkt het."

Gast

Natuurlijk kon Karkat super lief zijn, maar ze hadden allebei momenten.. Tja. Het maakte ook niet heel veel uit, aangezien het zo weer over was, en als dat niet zo was kwam het op de een of andere manier toch weer goed. Na zijn opmerking bleef Sollux met een sip gezicht vooruit staren. Toen Karkat zichzelf van de kast af duwde piepte die even en daardoor werd Sollux' aandacht getrokken. Nou ja, ook door Karkat zelf. DFGJLDJHK. Hij was echt veel te rood voor die gast. Die lachte en stapte naar hem toe. Toch kon Sollux nog niet echt.. Blij zijn, yk? KK leunde tegen hem aan en hij bleef zitten. "... Sorry." klonk d'r. "Het 2pijt mij ook," zei hij zacht. Op de een of andere manier klonk het alsof KK 't niet echt meende, maar wat dan ook. Het was alsnog een verontschuldiging. Doesn't matter, had Karkat. "Ik zou er niet op wedden dat wij ooit een functionele redrom zullen hebben. Maar weet je, het werkt toch? Het is niet wat de meeste trollen hebben, maar voor ons werkt het." De trol knikte instemmend, true dat. "Precie2," grijnsde Sollux nu weer, waarbij hij de neiging tot Kar vastpakken en knuffelen onderdrukte.

Onderwerp: Re: can i tell you a wonderful thing? za jan 28, 2012 8:34 am

"Precie'th." hoorde Karkat nog, maar hij staarde naar Sollux's oksel omdat zijn voorhoofd tegen de Tweeling zijn schouder zat. Voor enkele seconden stonden ze zo. Karkat sprak niet, Sollux ook niet, maar toch was het niet echt ongemakkelijk. Tot er minuten begonnen te verstrijken. Sollux bewoog niet en Karkat ook niet, en hij wist zeker dat er minstens drie minuten voorbij waren gegaan. Dat klonk niet als veel, maar als je niks deed was het net drie uur. Maar hij durfde eigenlijk niks meer. Dit was al moeilijk. Oke, ssht little one - ehehe, als Sollux kon toegeven dat hij nog rood was voor Karkat, dan kon Kar toch ook wel wat doen? Ja, ja dat kon hij best.
Moeizaam en nog wat terughoudend wist hij op Sollux's schoot te klimmen. Cuddle-slut, zoals ik al eerder zei. Maar goed. Hij had zijn benen rond Sollux's middel gedraaid en zijn armen rond de trol zijn nek. Zijn gezicht begroef hij in Sollux's hals. Hij voelde zich een levende tumor, maar goed. Zo had hij het altijd gedaan. Zo werkte het kind of tussen hun. Ze kregen ruzie, waren te koppig om er wat van te zeggen, vervolgens werd Karkat het zat en kroop hij weer naar Sollux toe. Tenzij het zo erg was dat Sollux hem of uit zijn hive had geschopt, of uit Karkat's hive was gelopen. Dan kon het zijn dat ze een week niet spraken. Hij gaf het niet graag toe, maar dan begon hij zich zorgen te maken over Sollux. Hij was het type dat nogal in een roes raakte, vergat wanneer dagen verstreken en dat soort dingen. En daarom kwam Karkat na maximaal een week weer langs en forceerde hij hem om te eten en te slapen. Hij wist niet waarom Sollux zo was, al vermoedde hij dat het iets met de stemmen te maken had. Hij had het nooit helemaal begrepen.
Hij begon steeds minder op zichzelf te letten, oftewel, begon zich steeds meer op zijn gemak te voelen. Hij had zijn ogen gesloten en voelde zich vrij rustig, alsof die ruzie van net enige woede en frustratie eruit had gelaten. Maar goed, hij lette dus niet meer op wat hij deed en wat niet. En daarom begon hij zachtjes te spinnen.

Eheheheh. Ik kan het nooit laten om dat te doen. :'3

Gast

De kleine trol klom op zijn schoot en klemde zich om hem heen als een of ander monster. Zo erg was het niet. Helemaal niet erg, eigenlijk. Karkat legde zijn gezicht in zijn hals en Sollux zuchtte weer. Ze spraken niet voor een paar minuten, of.. Geen idee. Het leek in ieder geval erg lang. Kar's armen hingen rond zijn nek en zijn benen rond zijn middel. Het was normaal. Na een ruzie gebeurde dit altijd. En dan kregen ze niet veel later weer ruzie. Altijd hetzelfde verhaal. In de tijd dat Karkat dan niet bij hem was at hij niet, dronk hij niet, ondanks zijn liefde voor limonade en sliep hij ook niet. Als dat dan meer dan een week of bijna een week was kon hij niet zonder eten of drinken, of slaap.. Maar dan was het met veel tegenzin een glas water en een snee brood en een kort hazenslaapje. En dan wat achter z'n pc zitten, gamen.. Het brak hem af. En dan de stemmen.. Hij wilde er niet aan denken. Sollux pakte Karkat's shirt vast en drukte zichzelf tegen hem aan. Niet lang daarna was hij weer rustig, gewoon omdat hij Karkat kon voelen. Die begon.. Te spinnen. Hij herinnerde zich de momenten nog waarop ze lagen te knuffelen of wat dan ook en Karkat opeens begon te spinnen. Dan moest hij lachen en kregen ze daar weer ruzie om. Sollux besloot deze keer dus maar zijn mond te houden en zijn handen weer door Kar's haar te laten gaan.

Onderwerp: Re: can i tell you a wonderful thing? zo jan 29, 2012 10:03 am

Elke keer na zo'n ruzie, nam Karkat het zich voor dat hij het de volgende keer zou laten gaan. Dat gebeurde nooit. Hij was veel te koppig voor zoiets. Eigenlijk wist hij dat hij Sollux niet mocht missen zoals hij deed, maar hij kon er ook niks aan doen. Die gevoelens gingen niet echt weg. Frustratie. Hij voelde hoe Sollux zijn shirt pakte en zichzelf ertegenaan drukte. Handen gingen door zijn haar en Karkat spinde luid, terwijl hij zichzelf tegen Sollux aandrukte.
Na een minuut of twee kwam hij wat omhoog en wist hij zijn voorhoofd tegen die van Sollux te drukken. Hij staarde de jongen zijn ogen in, hoewel het er van zo dichtbij uitzag alsof hij er maar een had. Een half blauwe en een half rode. Hij nam een centimeter afstand, drukte een kus op Sollux's neus en liet zich toen weer in zijn schoot vallen. Hoe was hij eigenlijk zo vervelend geworden? Hij zuchtte zachtjes.
"Ik geef wel echt heel veel om je, hoor." mompelde hij zachtjes, alsof hij het idee had dat Sollux dat niet wist. Hij klom weer van het bed af en pakte het glas limonade, waarna hij het Sollux toe drukte. "Hier." zei hij. Ja, Karkat's blijk van liefde; een glas limonade. Waarom ook niet.

Gast

Karkat spinde nog luider en hij greep in zijn shirt, drukte zich nog dichter tegen hem aan.. God. Het was eigenlijk helemaal niet goed om zoveel van hem te houden. En het was dan geen probleem dat Karkat op sommige momenten zo aanhankelijk en lief kon zijn, maar het was gewoon.. Als ze dan ruzie zouden hebben zou Sollux hem nog meer missen dan normaal. Dat zou minder zijn. Veel minder. Hij werd uit zijn gedachten gehaald door Karkat die zijn voorhoofd tegen dat van hem drukte. Ze staarden, en Sollux keek hem met een ietwat verbaasd gezicht aan. KK drukte zijn lippen op zijn neus en viel toen weer terug in zijn schoot. DJGSKDJHKH. Hoe kon hij toch zo schattig zijn? Een glimlach verscheen weer op het gezicht van de Gemini terwijl hij de trol tegenover hem zuchtte. "Ik geef wel echt heel veel om je, hoor." Sollux wist er niets op terug te zeggen en bleef dus maar naar Karkat staren. Het zou heel logisch zijn dat Sollux ook veel om hem gaf. Karkat stond op en pakte een glas limonade, dat hij nog niet echt had opgemerkt. Dat kreeg hij in zijn handen gedrukt. "Hier." Zijn lach was weer terug, en nu een stuk breder. The. Best. Possible. Thing. Een lieve, schattige Karkat die hem een glas limonade gaf. Hoe fucking geweldig kon het worden? Zijn rood-blauwe ogen gingen weer naar Kar en hij nam een sip van de limonade om daarna zijn blik weer op hem te richten. In een soort van onverwachte beweging omhelsde hij hem weer, en trok toen een stukje achteruit om zijn neus die van hem te laten raken. "Het spijt mij ook, voor daarnet. Je bent awesome, Kar." mompelde Sollux. Een paar seconden daarna liet hij zijn lippen die van Karkat raken.

Onderwerp: Re: can i tell you a wonderful thing? di jan 31, 2012 9:04 am

Het goede aan Sollux was dat Karkat zich nodig voelde. Hij was zo'n type dat zich snel ondergewaardeerd voelde (daarom wou hij altijd de leider zijn, die was nodig en kreeg erkenning) en het idee dat iemand zonder hem een slechtere levenskwaliteit zou hebben was al helemaal geweldig.
Uit het niks werd hij omhelst, vrij snel ook. Sollux ging achteruit, maar niet veel. De uiteindes van hun neus raakte elkaar en Karkat staarde hem aan, terwijl hij zijn verontschuldiging en compliment aanhoorde. Hun lippen raakte elkaar weer en Karkat's mondhoeken krulde omhoog toen hij hem terugkuste. Hij verplaatste zijn handen van zijn voeten naar Sollux's zij, om vervolgens zijn armen om hem heen te krullen. Mimimimimi. Hun lippen lieten los voor een moment, waarna Karkat hem aanstaarde maar al gauw zijn lippen weer tegen de zijne aandrukte.
Na enkele minuten liet hij los, hielden zijn handen die van Sollux vast en onderdrukte hij een glimlach. "Ik heb dit gemist." zei hij zachtjes. Het was veel te lang geleden allemaal. Seriously. Hij drukte een paar kussen op Sollux's binnenste vingerkootjes, iets wat hij vroeger ook vaak deed. In de tijd dat hij met Sollux was geweest hadden ze veel geleerd over elkaar. Zo kende hij Sollux's gevoelige plekken - zoals zijn handen, par example pl0x - en Sollux kende de zijne - zoals zijn hoorns. Kleine dingetjes die je leerde over elkaar. Hoe kietelig Karkat was, hoe hij moest dealen met Sollux's bi-polar fits enzovoorts.
Hij liet los en pakte Sollux's shirt en trok hem wat naar zich toe, zodat ze op hetzelfde oogniveau zaten. "Beloof me hier en nu, dat wat voor stomme, onbenullige kutruzie we hebben, we het weer goed maken." Zijn ogen staarde in die van Sollux en lieten hem weten dat hij dood serieus was. Hij wou geen ander meer.

» Wonderful Life