Wonderful Life

Ze had haar huis verlaten om even naar buiten te gaan. Alleen was ze nu op dit moment iets verder van haar huis dan dat ze zelf wou, maar dat wist ze niet. Haar groene ogen sloten zich toen ze zich liet neervallen in het gras van Greyser Field. Ze landde op haar knieën en liet zich toen achterover op haar rug vallen. Een diepde zucht klonk nog over het veld toen ze haar ogen weer opende en overeind kwam. Ze merkte nu pas hoe stil het hier was. Hoe.. alleen ze was.
Jade dacht aan haar huis, wat ze vergeten was op slot te doen. Stom, maar ze had geen zin om dat hele eind weer terug te lopen. Ze wist niet eens hoe ze terug moest lopen. Ze liet zich weer achterover vallen met haar armen achter haar hoofd. Al heen snel vielen haar ogen dicht en voor ze het wist zakte ze langzaam weg in een droomloze slaap. Zoals vaker.

Dave had zijn handen in zijn zakken en slofte wat naar voren. Hij was op weg naar Jade's huis, dat nog niet eens zo ver was van zijn huis. Het duurde niet lang voor hij er aankwam en klopte de deur, omdat de deurbel niet werkte. Typisch Jade, eigenlijk. Na dertig seconden buiten te hebben gestaan, besloot hij dat ze niet thuis was en slofte hij weer weg. Hij had geen zin meer om thuis rond te hangen.
Uiteindelijk slofte hij langs Greyser Fields, denkend aan zijn broer. Het was echt onmogelijk om met hem te wonen, maar 't was wel.. gezellig, of zo. Elke keer als hij rond drie uur op stond om naar de wc te gaan kreeg hij een surprise attack en moest hij stoeien met een blaas die op springen stond, maar goed. Het viel allemaal nog best mee, aangezien hij ook dat soort dingen bij z'n Bro deed.
En toen merkte hij Jade op. Hij slofte naar haar toe en plofte naast haar neer. Ze sliep; ze sliep heel vaak. Hij ging met een hand door haar haren en schudde zijn hand erbij heen en weer, zoals je bij een hond deed. "Heey Pup."

Jade schrok wakker van een geluid naast zich. Waar was ze? Haar ogen gingen open en ze kwam overeind, keek om zich heen en liet zich weer vallen. Ze was op dat grasveldje. Ohja.. ze deed haar ogen weer dicht en hoorde zachte, sloffende voetstappen dichtbij komen. Ze hield haar ogen dicht, hopend dat de persoon niet had gezien dat ze net overeind had gezeten. Ze zou bijna weer inslaap vallen totdat er opeens een hand door haar haar ging. Ze werd geaaid, als een hond. "Heey Pup." Dat was zeker weten Dave. Kon niet anders. Hij was echt een van de weinige - misschien wel de enige - die haar zo noemde. Haar groene ogen gingen open en ze kwam overeind zitten. "Dave!" Zei ze vrolijk en sloeg haar armen om de jongen heen. Door haar impulsiefheid liet ze al snel los en ging ze weer zitten. Ze sloeg haar benen over elkaar zodat ze in een kleermakerszit kwam te zitten. "Wat doe jij hier?" Vroeg ze terwijl ze haar bril verder op haar neus duwde.
Wat maakte het eigenlijk uit? Hij was hier en hij wist misschien de weg wel terug naar haar huis. Misschien ook niet en moesten ze een tentje bouwen van takjes en bladeren en daarin slapen totdat iemand ze vond en ze terug naar huis bracht. Maar dat zou vast niet gebeuren. Hoopte ze.

"Dave!" begroette het zwart-harige meisje hem uitbundig. Haar armen sloten om hem heen en in een vrij losse beweging sloten zijn armen ook rond haar. Echt een teder lichaam, maar inmiddels was hij niet anders gewend. Binnen enkele seconden lieten de twee elkaar los.
"Wat doe jij hier?" vroeg ze hem. Vanachter zijn donkere zonnebril keek hij naar haar. Diezelfde felgroene ogen. Ze waren echt huge. Like enorme groene crystalle ballen waarmee je de toekomst in keek, zulke van vijftig bij vijftig centimeter. Oké, beetje overdreven, maar je begreep het. John had soortgelijke ogen, alleen dan niet met van die make-up besmeurde dingen. Al had hij niks tegen make-up besmeuringen, was juist wel nice.
"Ging naar jouw huis die je niet op slot had gedaan, je was niet thuis. Ik had natuurlijk kunnen weten dat je hier zou zijn, want slapen kan niet in je eigen huis." vertelde hij en trok zijn mondhoeken een klein beetje omhoog.

Dave had zoals gewoonlijk z'n zonnebril op. Volgens mij sliep hij zelfs met het ding op. "Ging naar jouw huis die je niet op slot had gedaan, je was niet thuis. Ik had natuurlijk kunnen weten dat je hier zou zijn, want slapen kan niet in je eigen huis" Jade bespiedde een klein lachje op zijn gezicht. "Ik slaap nooit in mijn eigen huis, kan ik niet op de een of andere manier. Heel soms val ik perongeluk in slaap daar." Maar dan sliep ze nog niet in haar eigen bed, negen van de tien keer dat ze in haar huis sliep lag ze op de grond ergens. Vreemd genoeg werd ze wel altijd wakker in bed, dus.. was ze dan vergeten dat ze naar bed was gelopen? "Zeg.. hoe vermaak jij jezelf eigenlijk de laatste dagen? Ik verveel me dood." Zei Jade en veegde een pluk zwart haar uit haar gezicht. Jade poke'te Dave in z'n zij en liet zich toen - voor de zoveelste keer - op haar rug vallen. "Ik ben moe Dave.." Zei ze zachtjes. De zon scheen op het veldje en er waaide geen wind, een perfecte warme dag dus..

"Ahn.. Dat hoor je ook niet elke dag. Slapen gebeurd in mijn huis ook niet. Als ik opsta om naar de plee gedaan komt er meteen een stealth ninja attack en moet ik daarmee afrekenen. Broers, eh.. Daarna slaap je niet echt meer." Shrug. Zijn rode ogen - die niet bepaald zichtbaar waren in verband met zijn zonnebril - staarde haar weer aan. De echte reden dat hij fat ding droeg, was omdat hij kinda albino was. Het vreemde was dat het op een kinda dierlijke manier was. Mensen die albino waren, hadden geen pigment. Dieren daarintegen hadden fel rode ogen, hoewel ze verder ook pigmentloos waren. Weird, eh?
"Niet. Ik kwam jou opzoeken, zegt dat niet hoe verveeld ik ben?" Hoewel zijn kop neutraal was, was het te merken dat hij haar gewoon liep te nakken. Want zo was hij een beetje. "Meh, heb wat zieke beats gedropt, ben gestalkt door Terezi en heb met Bro lopen vechten, of iets in die richting." Hij werd in zijn zij geporrd en Jade liet zich achterover vallen. Dave zakte zelf ook met zijn rug in het gras. "Dan moet je slapen."

"Ahn.. Dat hoor je ook niet elke dag. Slapen gebeurd in mijn huis ook niet. Als ik opsta om naar de plee gedaan komt er meteen een stealth ninja attack en moet ik daarmee afrekenen. Broers, eh.. Daarna slaap je niet echt meer." Stealth ninja attacks op Dave? Daar kon Jade wel om lachen. Ze zag helemaal voor zich hoe Dave en zijn broer over de grond rolde om te kijken wie er sterker zou zijn. "Niet. Ik kwam jou opzoeken, zegt dat niet hoe verveeld ik ben?" Kinda true. "Heb je gelijk in ja.." Ze schopte haar benen omhoog en ging recht zitten. "Meh, heb wat zieke beats gedropt, ben gestalkt door Terezi en heb met Bro lopen vechten, of iets in die richting." Terezi? Wie was dat ookalweer? Was dat niet zo'n ding.. zo'n.. troll? JA! Dat was het! Terezi was een troll. Of heette dat dan een trollin? Ahja. Alsof dat boeide. "Stalkt ze je nog steeds?" Vroeg Jade. Ze gaapte. "Dan moet je slapen." Ze schudde haar hoofd. "Nee, ik wil niet slapen, want jij bent hier. Je hebt me helemaal gezocht en zo. En.." Ze gaapte en sloeg snel een hand voor haar mond om het tegen te gaan.

"Ik denk niet dat dat ooit zal ophouden." antwoordde Dave op Jade's vraag. Terezi was kind of raar. Aardig, op haar eigen vreemde manier, maar raar. Hij hoefde haar in ieder geval niet elke dag te spreken, al gebeurde dat wel. Al was het zo goed als altijd haar die hem aansprak. Hij voelde niet dezelfde behoefte om met haar te communiceren.
"Ik ben hier nog wel als je wakker bent." zei hij en richtte zijn blik weer op het zwart harige meisje. Over tijd was Jade wel een enorm goeie vriendin van hem geworden. Hij had eigenlijk alleen Jade en John. Rose was ook wel oke.. Meh. Ging wel, ja. Hij krabde zijn kaak voordat hij weer wou spreken. "Als je zo moe bent als nu valt er ook weinig te beleven." garandeerde hij haar, in de hoop dat ze ging slapen of zo. Eigenlijk wou hij haar gewoon niet wakker houden. Bovendien zei hij nooit echt iets.. naja, dat echt van belang was. Niey meer, tenminste. Dus het deed er niet toe of diegene wakker was of niey.

Hehe, dus Terezi stalke Dave nog steeds. Dat was kinda grappig. En eng tegelijk. Een beetje van beide. "Ik ben hier nog wel als je wakker bent." Ja, dat zal vast wel. Dan had Dave's broer - ze was zijn naam kwijt, ze wist zeker dat ze hem al eerder had gehoord- zeker met hem aan het worstelen, vechten, whatever het was. Haar ogen gingen van Dave naar een struikje achter haar. Daar hoorde ze geluid uit komen, overduidelijk. "Als je zo moe bent als nu valt er ook weinig te beleven." Dat was waar, maar hij moest gewoon stil zijn nu. "Shht!" Siste ze naar hem terwijl ze even achterom keek maar heel snel weer terug. "Daar zit iets, ik zweer het je!" Zei ze bangig en kroop bij Dave op schoot.
Als het iets was van een konijntje zou ze nu zeker een dikke afgang maken en was ze vooraltijd bekend als 'het-meisje-dat-bang-was-voor-een-pluizig-konijntje'. Dat kon ze niet hebben. Maar voor hetzelfde geld was het een Troll - Terezi bijvoorbeeld- die hun kwam lastig vallen. En dat was ook niet best. Ze keek bang naar Dave. "Stel ik me aan?" Vroeg ze toen terwijl ze haar blik naar de grond wendde. Als ze nu toch een afgang maakte. Dan zou ze pas voor lul staan bij Dave.

Ze stelde zich aan, zeker weten. Voordat ze het wist hing ze als aangeschoten wild over Dave's schouder en werd ze meegetild naar de struikjes. Jade kon niet zien wat er gaande was en ze had niet echt het idee dat Dave het eng vond. "Whaaaaaah, FUCK." Oké. Nu gingen ze dood. Dave schreeuwde nooit zo. Hij struikelde naar achteren en Jade werd naar voren gegooid zodat ze over hem een viel en op zijn schoot - ongeveer - belandde. Ze keek achterom om te kijken wat Dave zo had gecreept. Het was een jongen, hij had heel veel weg van Dave en de pop die op de grond lag hoorde vast bij hem. "Je bent bang.. voor een pop?" Zei Jade die van de pop naar Dave keek. Okay, het ding had echt creepy ogen en creepy kleding.. en hij was ook wel creepy. Maar ze liet het niet merken, zo goed als niet. "Fuck dude.. Elke keer." Gromde Dave kwaad, hij leek wel.. kwaad. Ze keek weer naar de Dave-dude die voor hen stond en nu een hand naar haar uitstak. Ze pakte hem vast, schudde hem en liet weer los. "Ik ben Dirk, bro's Bro." Dirk was bro's bro? Klonk logisch. "Ik ben Jade.. een vriendin van.. Dave?" Ze keek even vragend achterom. Had ze dat goed geforumuleerd? Vast niet. Ze vergat nogal vaak heel veel dingen en de juiste woorden hoorden daar ook wel is bij.

"Die dingen creepen me." Okay, gelijk had hij. Die pop was niet het allerleukste om naar te kijken. Misschien dat Jade ooit nog een therapie-sessie op Dave ging uitproberen om erachter te komen wat er precies aan de hand was. Dave leek diep in gedachte verzonken maar Dirk was dat zeker niet. "Dus jij bent mijn bro's vriendinnetje?" Een rode kleur verscheen op haar gezicht terwijl het bloed naar haar hoofd steeg. Ze hoorde een geïrriteerde zucht van achter haar komen maar ze bleef naar Dirk kijken. Hij leek echt precies op Dave. Alleen dan anders. "Ja. Ik verzwijg al drie jaar dat ik in het geheim een vriendin heb. Ze heeft ook een zwaar Brits accent, een obsessie voor films - in het bijzonder Avatar - en weet eigenlijk ook niet dat ik d'r al drie jaar leuk vind. Klinkt bekend, he?" Wow wat? Nu volgde ze het gesprek echt niet meer en nam Jade aan dat het nu echt tussen de twee broers ging. "Uh-hu. Dit gaat over jou, niet over mij." Jade keek van Dirk naar Dave. "Waar gaat dit over?" Vroeg ze toen. "Ik snap er namelijk helemaal niks meer van." Zei Jade en keek weer naar Dirk. Toen even naar de pop op de grond. Dave had gelijk, het ding was echt zo creepy as hell. En hoe langer ze er naar keek, hoe banger ze werd.

"Doet er niet toe." Mompelde Dave. Wat deed er niet toe? Tuurlijk deed het ertoe. Wacht.. dat was niet aan haar gericht. Jade gleed van Dave af en keek schaapachtig achterom. Ze wou 'wat doe je?' vragen, maar hield het toch voor zich. De twee broers keken elkaar strak aan. "Jawel." Het leek wel een startschot. De twee vlogen op elkaar af en Jade schoof angstig achteruit. "Doen jullie elkaar geen pijn..?" Probeerde ze nog voorzichtig. Ze vroeg zich af of ze het überhaupt nog wel doorhadden dat zij er was. Dave en Dirk vielen in een houdgreep op de grond, Dave onder; dus verliezend. Ze grinnekte en sloeg meteen een hand voor haar mond. Dave worstelde zich op de een of andere wonderlijke wijze onder Dirk uit, liet zich achterover vallen en ging op zijn rug zitten. "Kom erb-" Nog voordat hij überhaupt uit zijn woorden was gekomen lag Dave alweer op de grond. "Auw.." Murmelde Jade zachtjes. Volgens haar was Dave op zijn hoofd gevallen. Kon ook zijn dat haar bril niet helemaal recht op haar neus zat, die duwde ze daarom nog extra aan. Jade vroeg zich af of het altijd zo ging tussen de twee, al wist ze het antwoord al bijna wel zeker. "Euhw.. gaat het?" Vroeg ze aan de twee jongen, meer aan Dave aan dan Dirk. Ze gaf tenslotte meer om Dave dan om Dirk. En dat was niet omdat ze Dirk pas een paar minuten kende...

Dave had zich echt pijn gedaan. Maar zoals gewoon liet meneer Altijd Cool het niet merken. "Jup. Cool as a motherfucker." Jazeker. Dus niet. Jade zag meteen dat die gozer pijn had aan zijn hoofd. Dave bevestigde het nog een keer. "Maar ik ga, laat jullie twee maar lekker doen wat jullie willen." Jade nam niet de moeite om iets van doei te zeggen tegen Dirk. Ze was een beetje voor zich uit aan het dromen. Ze was nog net niet aan het kwijlen. "Broers.." Jade schrok wakker uit haar 'dagdroom'.
Jade stond op van het gras en pakte Dave's pols vast, hoewel ze eerder zijn hand wou pakken. Maar dat kon na de opmerkingen van zijn broer fout overkomen. Hoewel ze het fout zou willen laten overkomen. Maar dat durfde ze niet. "Zitten.." Zei ze zachtjes, ze wou het niet echt als een bevel maar dat was het eigenlijk wel. Jade begon zijn nek grondig te inspecteren. "Dave, je hebt een blauwe plek in je nek." Zei ze met een D:-gezicht. "Doet het pijn?" Vroeg ze terwijl ze zachtjes op zijn nek drukte. Ze trok zich weer terug en ging in een kleermakerszit tegenover hem zitten. "Heb je nog veel pijn in je nek? Anders moeten we maar naar mijn huis gaan, dan kan je daar liggen. Ik heb nog wel iets te drinken daar als je wilt en.." Ze hield op met praten. Ze was duidelijk overbezorgd. Maar dat liet ze misschien iets té goed merken.

Ze had hem dus toch wel pijn gedaan in in paniek was ze gaan ratelen als een of andere debiel. Wat moest Dave nu wel niet van haar denken? "Sssh." Hij ging met zijn hand langs haar pony zodat die uit haar ogen ging. Even vergat Jade ook nog om te ademen. "Meuh.. Naja, naar jouw huis gaan is goed. 'T is hier fucking saai." Jade haalde snel adem en hoopte dat hij het niet had gemerkt. Dave stond op en reikte zijn hand naar haar uit.
Ze pakte hem aan en stond op met hulp van hem. "Goed dan.." Zei ze zachtjes en porde Dave met een grijns in zijn zij. Ze rende een stukje voor hem uit en keek achterom. "Kom je nog? Of heb je nog pijn in je benen?" Zei ze met een dikke grijns tegen hem. Hehe, Dave pesten was soms wel leuk. Soms dan.