cos there are words i want to shout, but maybe ill stay low ... /)w(\

Een hand ging kalmerend door zijn haar heen en zijn ogen sloten zich even. Hmm.. Ze gingen weer open toen er gegrinnik kon.
"Rustig. We hebben alle tijd," klonk er en toen hij Jake’s shirt uit had getrokken, werd zijn shirt ook meteen uitgetrokken. Hebberig ding dat het was. Twee ogen staarden hem even dwingend aan en met lichte tegenzin trok hij zijn eigen broek uit. Yes sir. Dirk sloot zijn ogen genietend toen ze elkaar weer zoenden en hij legde zijn handen langs de heupen van de jongen voor hem. Omnomnom. Maar hij gaf toe, die jongen had echt mooie heupen. Mooier dan zijn eigen heupen die een beetje verpest waren omdat er voor de helft lichte littekens op zaten. Ghehe. Ja, lichte littekens verpestten alles. Zijn mondhoeken krulden omhoog toen Jake zijn broek uit deed. Was hij tenminste niet de enige. Hun lippen lieten elkaar weer los en de jongen had zijn armen om zijn nek geslagen, kwam daardoor wat meer omhoog zodat zijn hoofd naast die van Dirk was. Huh? "Ik wil," Pauze, fucking pauze, "dat je me tegen de muur doet." Er ontsnapte een bijna geluidloze kreun uit zijn mond en verlangend staarden zijn ogen naar Jake toen die achterover viel. Helemaal voor hem alleen. Als hij zich niet had kunnen inhouden en nog aangeschotender geweest was of zelfs dronken, had hij de jongen allang genomen. Of het nou droog was of niet. Opeens kreeg hij een ingeving. Het was hun eerste keer – samen, duh – dus moest hij het wel rustig aan doen en niet meteen op de jongen springen. Hij schoof wat achteruit – zijn bed was huge dus dat kon wel – en hij pakte voorzichtig Jake’s voet vast met twee handen., hief die wat omhoog. Zijn lippen streelden zachtjes over de bovenkant van de voet heen, af en toe zelfs sabbelend. Met een lichte grijns ging na een minuutje zijn tong via de enkel en de zijkant van de kuit naar de zijkant van de knieholte. Tegelijkertijd bewoog zijn lichaam mee en hij trok zijn tong weer in toen hij bij de binnenbeen van de jongen was aanbeland. Teder streelden zijn lippen over de huid heen en het was dat Jake nog een onderbroek aan had anders was hij al lang gestopt met zijn plan. Dirk begon opnieuw bij de rand van de onderbroek, werkte zich met zijn tong zachtjes een weg naar de navel. Zijn lippen volgden de contouren van de buikspieren en hij drukte zachtjes een zuigzoen op het midden van de jongen zijn borstkas, op de plek waar zijn hart moest zitten. Hij ging meer naar boven en zijn lippen streelden de adamsappel, zijn tong streelde de rand van de kaak van de jongen, ging zachtjes over de wond in de nek en zijn lippen streelden het sleutelbeen. Via de schouder vervolgde hij zijn weg naar beneden, zachte zuigzoenen drukkend op de binnenkant van de elleboog, vervolgens naar Jake’s hand waar hij zachtjes op elk van de vingers zoog en zijn tong over elke vingertop ging. Hij kwam wat overeind, zat nu half boven op de jongen en glimlachte zachtjes.
“Zo erg wil ik je,” mompelde hij, twijfelend en afwachtend of de jongen hem nu toestemming zou geven. Zijn hand hield de hand waar hij mee was geëindigd nog steeds vast en hij zat zo op Jake, dat er duidelijk wrijving was tussen hun onderbroeken. Hij wou hem zo erg dat het bijna pijn begon te doen. Letterlijk. Kwam ofcourse door zijn boner, hehehe.

Beste, grootste, geweldigdste en meest avontuurlijkste gevoel voor seks. Kon je gevoel daarvoor hebben? Vast wel. Toen Dirk wegtrok, had hij de neiging hij bij zijn mooie blonde haren te trekken en te schreeuwen dat ie niet weg mocht. Er werd heel uitgebreid over zijn voet gelebberd. Oh god. Wie wist waar dat ding was geweest. In het zand van het strand. Goed, geen moment verpesten. "Je moet wat hoger zitten." zei hij, de neiging om zo'n flauwe grap te maken niet kunnen onderdrukken. Mocht niet van hem verwacht worden. Sowieso, het was minder geil als ze niet betrapt konden worden. Nam alle effect weg. Hij kreeg een zuigzoen waar zijn hart zat. De neiging om een vampierengrapje te maken was sterk. Hoewel die op halzen focuste, maar Dirk's bewegingen en acties zorgde dat hij niet helder kon denken. Een mond zoog aan zijn vingers en een flauwe grijns speelde rond zijn muil. "Ben je een squiddle?" Oke, oke, hij stopte al. Het was nog een wonder dat hij tijd vond voor zijn flauwe grapjes. Alle geilheid was vernauwkt.
Stel dat Dave thuis kwam. Stel dat hij ruzie had gehad met Jade en er met Dirk over wou praten. En net als het jongere broertje binnen stormde, Dirk kwam. Oké, de sfeer was terug. Zijn eigen fantasieën hadden hem weer vergeild. Zijn hele hand krulde rond een van de blonde jongen zijn vingers. Dirk verplaatste zich en er ontstond een bepaalde... wrijving. Het feit dat Dirk stijf als een boomstronk stond maakte alles nog beter - hoewel hij dat zelf ook was. Hij kreunde zachtjes en hij kneep in de vinger die hij vast had, alsof hij daarmee liet weten dat het goed voelde. Ondanks zijn eigen flauwe grapjes, deed Dirk het toch goed. Toen hij Dirk's blik opving, knikte hij zachtjes, inmiddels rood gekleurd. Toestemming, he?

De flauwe grappen tijdens het tedere gebeuren hadden hem bijna tegen Jake laten grommen dat hij zijn bek moest houden. In plaats van dat negeerde hij het gewoon. Dat joch was vast zijn geilheid kwijtgeraakt en zat nu voor de lol te grappen. Hij zou die geilheid snel weer terug krijgen.. Een hand pakte een van zijn vingers vast, waarvan hij geen idee had of het wel nut had.  Zijn adem stokte toen de jongen onder hem kreunde door de wrijving, zijn vinger daardoor steviger beet pakte en zijn eigen ademhaling werd wat hijgeriger, terwijl hij het ook nog benauwder begon te krijgen. Oh god, wat deed dat zeer. Als hij langer zou moeten wachten, zou hij zichzelf gewoon aftrekken. Waarshijnlijk nog sneller, maar dan verpestte hij alles. Uiteindelijk knikte Jake met een rood hoofd en een speelse grijns vormde om Dirks' mond. Hij bewoog zich een meer en een kreun ontsnapte uit zijn mond.

Voordat hij het wist waren hun onderbroeken uit en gleden hun handen waar ze maar konden.
Voordat hij het wist had hij de jongen al tegen de muur gepind, al wist hij allang dat achter die muur Dave in zijn kamer zat.
Het boeide hem allemaal niet meer.
Het enige wat hem boeide was Jake. 

Zijn hand ging door het donkerbruine haar heen terwijl ze daar op bed in lepelhoudig lagen, nahijgend van hun kleine avontuur wat nu nog maar een ronde bevatte. Zijn vingers streelden de zachte huid, gingen van Jake's schouder naar zijn heup waarna hij een zachte kus op de beurse plek in zijn nek drukte. Hij had hem nog heel kunnen houden.
"Het spijt me dat ik zo ruw was." Zijn blik ging naar de nagelsafdrukken die op de dijen en de heupen te zien waren. Moeizaam slikte hij. "Ik ben zo weer terug." Hij stond weer op, trok een onderbroek aan, ging naar beneden, negeerde alles om zich heen en haalde een fles whiskey uit zijn koelkast. Omnomnom. De fles was nog vol dus deed hij hem open en dronk hij er de halve inhoud van op. Daarna ging hij weer naar boven en plofte hij op het bed met de fles alcohol. Het zorgde er voor dat hij zelfverzekerder werd en stuff. En het was lekker. Hij was toch aangeschoten, veel erger kon het ook niet worden. Met elk promilage alcohol meer leek alles veel beter te worden. Yay. 

Een hand ging door zijn iets donkerder dan chocolade bruine haar terwijl Dirk om hem heen gedraaid lag. Hij staarde afwezig naar de muur en liet de nog naakte jongen achter hem maar. Een hand gleed over zijn schouder tot zijn heup en hij ademde zachtjes in en uit. Het stond nog heel vers in zijn geheugen hoe zijn benen rond Dirk's middel zaten en de jongen hem omhoog hield tegen de muur. Elke beweging, elk geluid. En hij was er blij om.
"Sorry dat ik zo ruw was." Ja, dat was een behoorlijk nadeel geweest. Hij had nog nagelafdrukken in zijn dijen en heupen. Hij was misschien niet de meest normale wat seksueel gedrag betrof, maar dit.. Geen idee of Dirk het zo bedoeld had - waarschijnlijk niet. Hij verontschuldigde zich er toch ook voor. "Ik ben al lang blij dat je me niet op de grond liet vallen." grinnikte hij. Het lichaam achter hem bewoog en bij het aanblik van Dirk die van hem wegliep, floot hij als een tiener die een lekker wijf zag. Hup. Hij rolde zelf ook uit bed en trok ook maar zijn briefs aan. Dirk kwam binnen met een halve fles whiskey en Jake trok zijn wenkbrauwen op. Hij dronk het niet veel. Bij een glas begon zijn keel al te branden. Vreselijk sterk spul was 't. Yugh. Hij hield niet van die sterke dranken. Hij hield niet van dronken mensen. Maar goed, iedere gek zijn gebrek.
"Volgende keer mag het ook wel wat zachter." klonk de stem van niemand anders dan Dave Strider zelf. De zeventienjarige jongen stond in de deur opening en Jake grinnikte met een hand half over zijn mond. Busted lmfao. "Bro," begon het jongere broertje van Dirk, "is 't goed als ik bij Jade blijf slapen?" Jake's blik ging naar de andere blondharige jongen.

Hij had het eigenlijk niet eens doorgehad dat de jongen naar hem had gefloten, maar nu dacht hij er weer opeens aan en merkte hij het inderdaad op. Ghehe. Ach, hij deed maar. Het boeide hem niet echt heel veel. Dirk was wel stiekem een beetje blij dat de jongen zijn lichaam niet verkeerd vond. En stiekem was hij er zelf ook wel trots op hoor. Het had hem een paar jaar gekost. Gespierder kon hij echt niet worden, behalve als hij heel intensief trainde wat niet echt gepaard ging met het feit dat hij soms ook nog lui was. Ofcourse waren zijn comics en stuff er ook nog. Straks had hij geen vrije tijd meer. Dat moest ook niet gebeuren. Van de brandende smaak van de Whisky merkte hij ook niet veel van. Het was gewoon wel lekker. Hij dronk het wel vaker zo. Problem? Dirk grijnsde lichtjes toen de jongen op het bed hem met opgetrokken aankeek. Hij was toch al nogal aangeschoten. Veel erger kon het ook niet worden, toch? Hij boog zich voorover, om de jongen nog wat meer te zoenen-
"Volgende keer mag het ook wel wat zachter." Er gingen rillingen over zijn rug heen en hij ging weer wat normaler zitten, zijn oranje ogen over zijn schouder kijkend naar zijn broertje die in de deuropening stond. Kut joch moest perse nu hier zijn. Ondankbaar kind.
“Dat beslis jij niet,” gromde hij duidelijk geïrriteerd. Dat dat joch het durfde om zijn kamer binnen te lopen. Hij hoorde Jake zachtjes grinniken. Jaahaa. Die hield daar wel van. Avontuur. Betrapt worden. Dat had hij in de loop van de avond wel gemerkt? Waar had hij het ookalweer over?
"Bro." Met een blik van ‘wat moet je’ staarde hij de andere blonde jongen aan. "Is 't goed als ik bij Jade blijf slapen?" Hij snoof.
“Je doe maar, ben ‘k ook van juh af,” mompelde hij met een lichte dubbele tong. Grom. Pretverpester. Toen die uiteindelijk ook weg is kroop hij boven op Jake’s schoot en er verscheen een glimlach op zijn gezicht. “Kawaaiii,” grinnikte hij en hij streek de donkere haren uit de jongen zijn gezicht. Dirk boog zich voorover en sabbelde op de oorlel van Jake, terwijl zijn handen rond de middel van de jongen gekruld was. Op een of andere manier was zijn boner weer teruggekeerd en wou hij meer. Veel meer. Hij duwde de jongen achterover, begon zijn nek te zoenen. Aan de andere kant van de zere plek dan. Wondjes en lichte alcohol ging niet echt samen. Door de beweging schuurden hun onderbroeken weer tegen elkaar – had Jake weer een onderbroek aangetrokken? Meh. Zal wel. Een zachte kreun ontsnapte bijna uit zijn mond en hij sabbelde zachtjes aan de nek om het wat te dempen. Omnomnom.

Er klonk een soort geïrriteerd geluidje van Dave's kant, omdat Dirk hem op een wat krude manier duidelijk maakte dat hij hem niet moest hebben. Logisch, toch? Bovendien, Dirk was nu niet echt helder meer. Hij durfde te wedden dat onder normale omstandigheden het gesprek anders was gegaan. Al moest hij zeggen dat hij niet hot werd van Dirk's rude moments. Het hart van een Engelsman, he? Maar goed, niks aan te doen.. "Hoeveel heeft ie op?" vroeg Dave, alsof zijn oudere broer niet aanspreekbaar was. "Halve fles whisky, net. En een paar biertjes op het strand, geen idee hoeveel." Dave knikte. Er klonk een scheldwoord (randdebiel of zo) naar Dirk van Dave, voordat de deur dicht ging. Zo, die was ook weg.
Voor hij het door had zat Dirk met een teruggekeerde boner op zijn schoot. Er hing een sterke geur van alcohol om hem heen terwijl Jake omver werd geduwd. Gatverdamme man. Dirk bedelde duidelijk om nog een ronde. Hij bewoog onder Dirk en kwam van onder hem vandaan.
"Zo hoeft het van mij niet." gromde hij en trok zijn broek aan. Nee, zijn tweede keer met de jongen (op dezelfde dag als de eerste nog wel) hoefde van hem niet zo te gaan. Hij haatte dronkelui. De enige keren dat hij ze had kunnen uitstaan, was wanneer hij zelf dronken was. Hoe vaak had hij Dirk dat wel niet verteld? Inmiddels had hij al zijn kleren aan, pakte hij zijn bril en deed hij die op. "Bel me maar als je kater gekomen en gegaan is." bromde hij en greep naar de deur. Hup, dag Jake.

Toen Jake aan Dave vertelde hoeveel hij op had, had hij zacht gegromd maar het voor de rest genegeerd. Het liefst had hij zitten schelden, maar dat had hij ingehouden. Hij wou niet tegen Jake schelden. Helemaal niet. Zelfs nu hij half dronken al was niet. Nou ja. Misschien wel als hij dronken was. Waarom niet? Hij verdiende het. Grom grom grom. Toen Dave hem uitschold, schold hij nu wel terug. Klote joch dat het was. Meer bedelen bij Jake leek er ook niet in te zitten. De jongen kroop al snel onder hem vandaan, waardoor hij hem even versuft aanstaarde. Whut?
"Zo hoeft het van mij niet," werd er hem toegegromd. Er ontstond een brok in zijn keel en hij kwam overeind, keek hoe de jongen zich weer aankleedde. Ging hij nu al weg? "Bel me maar als je kater gekomen en gegaan is." Dat ging hem even te ver.
“Jezus klote joch. Je bent ook nooit tevreden, verwend hoerenwijf,” riep hij toen de jongen de kamer uit liep. Een geirriteerde grom ontsnapte uit zijn mond en hij dronk de fles Whisky leeg, waarna hij deze een paar minuten later naar de muur gooide. Verdomme. Zijn handen trilden en alles leek even te draaien. “Fuck you, Jake English! Hopelijk wordt je keihard verkracht opweg naar huis!” In tegenstelling totdat hij het schreeuwend wou klinken, was het meer fluisterend.
Die avond hadden Dave – aangezien die nog niet weg was gegaan aangezien hij geen toestemming had gegeven en er ook niet tot toe in staat was - en hij nog een forse ruzie, waarbij de scheldwoorden en meer in het rond vliegen.

Met een geïrriteerd gezicht lag hij in bed. Hij had het hele verhaal van Dave moeten aanhoren. Jezus. Hij had gewoon alles verkloot wat hij met Jake had opgebouwd. Met een kruik tussen zijn armen lag hij op zijn zij in zijn bed. Zijn hoofd bonkte nog wel een beetje, maar het ging al weer. De kruik was lekker warm, aangezien hij blijkbaar de verwarming had kapot gegooid met die fles moest hij het maar daarmee doen. Meh. Zou Jake hem nog moeten? Vast niet nu hij wist dat Dirk echt niet goed tegen alcohol kan en zichzelf dan echt niet in de hand was. Een vloek kwam uit zijn mond. Fuck. Waarschijnlijk ging dit echt niet goed meer komen.

"Jezus, klote joch. Je bent ook nooit tevreden, verwend hoerenwijf." Hij sloeg de deur achter zich dicht en stond even aan de andere kant. Dirk. Fucking Dirk. Wat dacht hij wel? Niet dus. Hij dacht niet. Hij wist niet wat hij deed. Was hij een slecht vriendje omdat hij hem alleen liet? Er sloeg iets kapot tegen de muur en Jake's schuld kreeg het betere van hem. Deur open, woordjes van Dirk opvangen (en niet helemaal verstaand, maar denkend dat ie het wel begreep) en nijdig worden. Hij pakte de achterkant van een oud papiertje en een pen. Zie dit maar als een break-up. Hij pakte een punaise (hoeschrijfjedat) en prikte het ding op de muur, met enige geweld. Zo, voor als hij te dronken was om zich te herinneren wat Jake had gezegd.
"Vertoon je stomme kutkop nooit meer bij mij, Dirk Strider!" En daarmee was hij weer weg. Dit keer zonder spijt of twijfel. Hij stompte de trap af, de deur uit en terug naar zijn eigen huis. Stomme klote Dirk. Hij had niet gedacht dat het zo zou lopen. Al helemaal niet dat hij zelf degene zou zijn om 't uit te maken. Fuck. Wat deed hij? Het was impulsie. Dirk was dronken. Kon gebeuren, toch? Maar op hun eerste keer? Fuckaduck. Maar toch. Dit wou hij niet.

Hij neuriede zachtjes een deuntje terwijl hij daar in zijn bed lag en niet echt meer kon slapen. Dave was al weg naar Jade – natuurlijk – en nu was hij alleen thuis. Hij had geen idee of de jongen de deuren op slot had gedaan, maar een inbreker tegen de grond slaan kon hij gelukkig nog wel. Dirk zuchtte zachtjes en tevreden. Teehee. Het was echt lekker knus. De kruik zou waarschijnlijk nog een half uur warm blijven. Hij had eigenlijk geen idee hoe de verwarming het nu niet meer kon doen, er was vast iets in de radiator gekomen of zo. Eigenlijk kon hij niet heel veel herinneren van die vorige avond. Ergens aan het begin van het seks hebben. Of zo. Hij had geen idee. Dirk wreef door zijn ogen heen en kram wat overeind. Zijn ogen gingen door de kamer heen en viel op de fles die half op de radiator lag, al het glas aan de kant geschoven, en toen op een briefje dat er vlak bij hing. Huh? Hij liet de kruik los en stond op, zijn met sokken bedekte voeten maakten zachte geluiden op het laminaat elke keer dat hij ze optilde en neer zette. Een soort van getik. Toen hij de tekst op het briefje beter kon lezen, leek Dirk geen adem meer te krijgen. In slordig gekrabbel en het handschrift van Jake waren de letters op het papier gezet: Zie dit maar als een break-up.
“S-shit,” fluisterde hij zachtjes en zijn knieën leken het bijna te begeven. Voorzichtig haalde hij de punaise uit de muur en streek hij het briefje glad tussen zijn vingers. Hij had het echt verneukt. Waarom was hij dit eigenlijk ooit begonnen? Nou nee, het was niet bepaald zijn eigen schuld geweest. Het was gewoon vanzelf gegaan. Het was niemands schuld. Een pijnlijke zucht ontsnapte uit zijn mond. Maar dit – de woorden die op het briefje stonden, de kapotte radiator en de kater – waren wel zijn eigen schuld. Een beetje sloffend liep hij terug naar zijn bed en hij streek het briefje opnieuw glad, legde het op zijn nachtkastje neer naast zijn bril. Hij ging weer liggen onder de dekens, sloot zijn ogen en drukte de kruik tegen zijn borstkas aan. Jezus. Good job, Dirk. Je had je leven weer verpest. Kon het nog erger?

02.30
Jake krulde met zijn handen rond zijn kussen en trok zijn benen op. Fuck. Het was Dirk's schuld dat ie dronken was en stomme dingen had geroepen. Het was Dirk's schuld dat hij was weggegaan omdat hij doodsbang was om neergeknuppeld te worden. Maar het was zijn schuld dat zijn reactie zo impulsief was geweest en dat hij zich nu zo klote voelde. Hij wilde dat iets van hem hield. Hij miste Halley.

03.45
Hij zat op de bank, Avatar te kijken. Hij had zijn 3D bril op en hij was inderdaad afgeleid. Kom op. Hoe kon je er niet van houden? Zijn ogen zaten aan het scherm geplakt. De goede scenes kwamen nu. Die waar hij al de hele tijd op wachtte. Normaal keek hij met Halley op 't einde van de bank. Hij miste Halley.

04.58
Hij keek naar het zwarte balkje dat verscheen en verdween van waar de letters van zijn sms moeten komen. 'Dirk, het spijt me.' Nee, weg ermee. 'Dirk, zo wil ik het niet.' Nee wtf, weg ermee. 'Dirk, kan ik langskomen? Xx' ... Nee. Nee. Weg ermee. Hij had geen idee. Hij staarde naar het lege smsje. Moest hij niet wat super romantisch doen om Dirk's hart terug te winnen? Hij miste Halley.

06.15
Slaap. Hij miste Halley en Dirk. Vooral Dirk.

Zijn hoofd bonkte waardoor hij niet echt meer kon slapen. Hij wist niet eens hoe het laat was, maar het boeide hem allemaal niet. Kon hij het maar deels herinneren. Nu moest hij al die verhalen en zo maar geloven. Aan de ene kant best wel irritant maar aan de kant de enge handigste manier. Hij had zelf eigenlijk niet echt een idee hoe hij het anders kon doen. Ach, het was toch over. Over en voorbij. Ze zouden elkaar voorlopig waarschijnlijk negeren en niet eens aankijken. Het was gewoon eenmaal zo en niemand kon er wat aan het doen.
Na een poosje kreeg hij de neiging om Jake te bellen. Hij voelde zich nog steeds een beetje verantwoordelijk aangezien zijn hond nog niet zo lang dood was en hij nu een soorvan ex er bij had. Ook niet echt handig. En toen kreeg hij opeens een idee. Hij pakte zijn telefoon en kroop uit zijn bed vandaan, de kruik vasthoudend. Dirk kroop achter zijn Keyboard en deed m aan. Zijn kruik rustte op zijn schoot en het voelde best wel warm. Zachtjes raakten zijn vingers de toetsen aan en hij probeerde iets, voordat hij Jake belde.
Ja, bellen. Toen die na een aantal keer proberen over ging legde hij het ding even op een handige plek neer en begon hij 'You don't dream in Cryo' te spelen. Gewoon, omdat hij dat kon. Toen hij klaar was, beëindigde hij het gesprek, zette hij zijn keyboard uit en kroop hij met zijn warme kruik weer het bed in. Als hij Jake nauwelijks meer zou gaan zien, verdiende hij wel een netjes afscheid. 

En opnieuw vond Jake zichzelf starend naar zijn mobiele telefoon. Er kwamen geen woorden uit. Opeens ging zijn mobiel af en hij staarde naar het nummer. Oké, er stond alleen "Dirk Strider (:" en een foto van een tijd terug waarbij Jake zijn arm om Dirk gooide en die de andere kant op keek met een bloos (hoe had hij dat destijds niet opgemerkt?) maar goed. Hij nam op.
"Dirk ik--" hij werd onderbroken door Dirk's keyboard. Binnen enkele seconden herkende hij de bekende soundtrack van Avatar. Een kleine glimlach verscheen rond zijn mond terwijl hij zijn telefoon de hele tijd tegen zijn oor hield. Hij wou wat zeggen maar er werd opgehangen. Crap. Hij tikte een contact aan en smste deze snel, tot die hem het OK teken gaf. Hij belde Dirk terug en pakte ondertussen kleren uit zijn kast.
"Hi babe," mompelde hij terwijl hij een witte bloes en een donkere blazer uit zijn kast pakte. Onder het bellen deed hij zijn kleren aan.
"Het spijt me van gisteren. Het was gewoon de eerste keer en dat je je daarna nog ging bezuipen terwijl ik je honderd keer heb verteld dat ik niet tegen dronken mensen ken." Hij liep verder en ging met een hand door zijn haar. Hij slaakte een kleine zucht. "En om daarna te wensen dat ik verkracht werd op weg naar huis? 'T was impulsief van mij om het uit te maken maar.. eh.. Good golly je snapt me toch wel?" Hij bleef staan en luisterde even. Hij deed zijn haar goed, trok zijn blazer met een hand recht en deed zijn bril goed. "Dirk, ik wil dat je nu één ding voor me doet." zei hij en wachtte op reactie. Hopen dat 't niet verneukt aankwam, maar goed. "Wil je de deur voor me open doen?"

Zijn telefoon ging opnieuw. Shit. Het was wel te verwachten, maar toch. Het gaf hem een ongemakkelijk gevoel om nu met Jake te praten. Hij pakte de telefoon op het nachtkastje, drukte op het scherm op opnemen en hield het ding tegen zijn oor.
 "Hi babe," was het eerste wat er klonk en er gingen rillingen over zijn rug heen. Duidelijk de stem van Jake. "Het spijt me van gisteren. Het was gewoon de eerste keer en dat je je daarna nog ging bezuipen terwijl ik je honderd keer heb verteld dat ik niet tegen dronken mensen ken." True. Helemaal True. Het nadeel was dat Dirk zijn alcoholgebruik niet echt in kon houden. Ondertussen was hij overeind gaan zitten en legde hij de kruik op het bed. "En om daarna te wensen dat ik verkracht werd op weg naar huis?" Zijn gezicht werd bleker en hij beet op zijn lip. Had hij dat echt gezegd? Fucking Hell. Hij was toen echt niet helder meer. "'T was impulsief van mij om het uit te maken maar.. eh.. Good golly je snapt me toch wel?" Hij knikte, bleef stil aangezien hij niet echt iets toe te voegen had. Hij wist dat Jake het knikken niet kon horen en stuff, maar straks dan klonk zijn stem zo raar bijvoorbeeld. Om toch te laten horen dat hij luisterde kwam er een emotieloze 'Hmm' uit zijn mond. "Dirk, ik wil dat je nu één ding voor me doet." Hij zou alles voor hem doen.
"Huh?"
"Wil je de deur voor me open doen?" Er gingen nog meer rillingen door zijn lichaam heen en de telefoon viel uit zijn handen, belandde met een zachte plof op de grond. Jake was teruggekomen en had hem vergeven. Een opgeluchte zucht kwam uit zijn mond. Maar.. Hij zat nog in zijn pyjama! En zo snel aankleden kon hij ook niet. Noes. Een paar seconden twijfelde hij, maar toch ging hij naar beneden. Ondanks dat hij nu in een zwarte joggingbroek en een oranje T-shirt zat, met dikke zwarte sokken die  wat te groot voor hem waren. Zonder bril en met bedhaar. Hij nam diep adem toen hij voor de deur stond. Met een licht trillende hand trok hij de voordeur open en hij wreef met zijn andere hand in zijn ogen toen het felle licht de gang binnen kwam. En inderdaad. Daar stond Jake.
Maar het eerste wat hij deed, wat hij misschien niet had moeten doen, was het ontwijken van de groene ogen. Hij had hem beter kunnen zoenen of wat dan ook, maar hij had er niet echt de moed voor. Of hij kotste straks over Jake heen. Oh shit. Daar moest hij ook nog voor uit kijken.
"There you go," mompelde hij zachtjes met een licht schorre stem terwijl zijn hersenen even op iets heel anders gericht waren. Zijn comics en shit, bijvoorbeeld. Anders dan ging hij straks bijvoorbeeld blozen. Zo oncool. Zijn hand liet de deur los en hij omhelsde zachtjes de jongen die voor hem stond. Meh. Omhelzing kon nog wel. Het duurde nog geen halve minuut en daarna liet hij de jongen los, glimlachtte lichtjes.
"Het spijt me van gisteravond. Ik weet niet of het eigenlijk wel handig is dat je nog met me omgaat. Zulke dingen gebeuren wel vaker en.. Eh.." Hij werd onzekerder, begon te stotteren en wou alle woorden die hij zei terug nemen. "Maar.. Eh.. Ik bedoel.." Jezus Dirk. You're really awful. Hij kon niet eens uit zijn woorden komen, wou eigenlijk duizenden dingen tegelijk zeggen. "Ehm.. Maar. Ik zal proberen het te verminderen.. you know.."

De deur ging open en daar stond Dirk, nog in zijn pyjama. Nou ja, die zou wel een kater hebben. Jammer voor hem. "There you go," mompelde de jongen en keek hem niet eens aan. Ach, hij snapte het wel. Die schaamde zich natuurlijk ook dood; en terecht. Er was een korte omhelzing na een stilte en er volgde een verontschuldiging.
"Ik weet al hoe je het goed kan maken." begon Jake, beter met zijn woorden dan de jongen tegenover hem. Hij hield hem een rode roos voor, voelde zich eigenlijk totaal niet stom. Nee, hij gaf heel veel om Dirk en dat mocht best bekend zijn. Alleen omdat ze twee jongens waren, verwachtte hij niet dat het ongehoord was om romantisch te zijn. "Ik weet dat je koppijn zal hebben zoals weet-ik-veel-wat, maar slik een pijnstillertje of twee, kleed je aan en kom met me mee." Zijn groene ogen keken de jongen vragend aan. Hij had het de jongen eigenlijk al vergeven, maar voelde zich schuldig omdat hij hem alleen had gelaten. Dave was ook naar Jade gegaan, dus hij was echt helemaal alleen geweest. Had hij niet mogen doen, foei Jake. Daarom had hij dat gevoel. En hij wou wat liefs doen om het goed te maken, zelfs als het te vroeg 's ochtends was voor Dirk-met-een-kater.

Thank god dat de jongen het geknuffel gewoon toe liet. Dirk liet zijn woorden voor wat het waren en ging een beetje nerveus met een hand door zijn blonde haar heen. En nu? Hij had geen idee, liet het woord gewoon over aan Jake. Of zo.
"Ik weet al hoe je het goed kan maken." Met moeite kon hij de jongen recht aan kijken. Hij schaamde zich eigenlijk nog steeds dood voor wat er die vorige avond gebeurt was. Jezus. En hij kon de helft van de eerste keer met Jake niet eens herinneren. Ach, hopelijk kwam er een moment dat ze samen en nuchter bij elkaar in bed kwamen. Het maakte hem dan niet eens uit of er dan seks was geweest. Hij wou gewoon weten hoe het was om met jongen wakker te worden. Oké, ook wel de seks maar whatever. Beide dan. Terug naar het heden. De jongen voor hem bewoog even en zijn hart leek een slag over te slaan toen hij de rode roos zag en het bloed steeg hem naar zijn hoofd terwijl hij het ding voorzichtig aan pakte. Nee, geen ding. Het was een motherfucking roos die hij van Jake kreeg. Het meest romantische wat er kon gebeuren.
"Thanks," zei hij zachtjes, nog steeds blozend. Maar. Hoe kon hij iets goed maken door een roos te krijgen? Wou de jongen hem zien blozen? Of..
"Ik weet dat je koppijn zal hebben zoals weet-ik-veel-wat, maar slik een pijnstillertje of twee, kleed je aan en kom met me mee." Oh. De jongen wou hem dus ergens mee naar toe nemen. Eigenlijk was hij nog nooit eerder op een echt romantische date geweest. Vooral niet met een jongen ongeveer aan het eind van de ochtend. Hehehe. Flauw.
"Is goed," zei hij licht glimlachend en hij boog even langs Jake, deed de deur dicht en kuste hem daarna zachtjes op zijn voorhoofd. "Ik ben zo terug." Hij ging opnieuw naar zijn kamer toe, gooide de kruik in een hoekje en pakte wat nette kleren - dat hij nog nette kleren had liggen - en friste zich op in de badkamer waarna hij kleren aan deed en stuff. Beneden dronk hij een glas water met twee pijnstillers en wendde hij zich tot Jake. "Ehm.. Mag ik zo mee?" Hij had ook een soortvan donkerblauw blazerding aan alleen dan wat anders en er onder een wit blouse en stuff wat ook netjes lijkt. Hij wist niet eens de namen er van. Doe maar gewoon dat hij er netjes uit ziet, net zoals Jake. Kan mij wat schelen wat hij aan heeft. 

Jake keek hoe de deur half-dicht ging en staarde even naar de grond. Hij was eigenlijk liever aan de keukentafel gaan zitten en daar even wachten, maar oke. Hij had zelf een nette donkerblauwe blazer aan met daaronder een witte blouse die een klein beetje open zat aan de bovenkant en een spijkerbroek, want het moest wel casual blijven. Ze gingen immers alleen lunchen. Als het een diner was geweest, had hij zijn kleding wel wat voorzichtiger uitgekozen. Maar goed.
"Ehm.. Mag ik zo mee?" klonk er en Jake keek op, naar Dirk. Hummana hummana. Zonder dollen, dat zag er echt goed uit. Hij stotterde enkele woordjes die hij maar half afmaakte voor er een sullige "ja" uit kwam. Wow.

"Verwacht er niet te veel van," zei hij tegen Dirk terwijl ze naar binnen liepen. Hij moest bij die reservatie-meneer of hoe dat ook heette zijn naam geven (hij was vrienden met de co-manager van de plek dus vandaar dat hij dat smsje moest sturen) en ze werden naar een tafeltje buiten geleid. Hij ging zitten, kreeg een menukaart en begon te zoeken naar iets wat hem eetbaar leek. Niet zo moeilijk. "Good Lord ik heb honger."

Hij zag de jongen zijn blik en even voelde hij zich zelfverzekerder worden. Een droge, bijna emotieloze grinnik kwam uit zijn mond en zachtjes pakte hij de hand van Jake vast. Er klonken wat gestotterde woorden, maar uiteindelijk klonk er een ‘Ja’. Een lichte, tevreden glimlach verscheen op zijn gezicht. Mooi zo. Zijn blik ging naar zijn outfit en naar die van Jake. Ze hadden een beetje dezelfde kleuren, al had zijn eigen blazer er bij de ellebogen van die bruine flappen en was het ook nog een beetje een ander model. Ook was zijn eigen blouse wat beigeachtiger, gebroken wit dus, en was het minder blouseachtiger. Ook had hij een lichtere broek aan dan die van Jake. Ghehe. Maar wel beide netjes en een beetje hetzelfde. Natuurlijk had Dirk zijn sunglasses op gedaan, hij ging er echt niet zonder mee op straat. Met uitzondering van bepaalde omstandigheden, natuurlijk.

Hun handen hadden elkaar al los gelaten toen ze buiten waren en ze leken gewoon op twee gozers die gewoon ergens heen gingen. Hopelijk. Anders dan.. Dan negeerde hij het gewoon. Gewoon negeren. Het was waarschijnlijk ook een beetje normaal geworden aangezien er ook van die trollen waren en stuff en die hielden al van beide geslachten dus. Oké, zijn gedachtegang was rommelig, dat gaf hij toe. Waarschijnlijk omdat hij nog steeds een beetje van slag was door het romantische gedoe van Jake. De roos had hij in een vaas gezet, waar al iets in stond maar dat had hij in de prullenbak gedaan en die roos zou het vast nog wel overleven totdat hij thuis was. Ghehe. Voor de zekerheid had Dirk ook wat paracetemol meegenomen, aangezien hij nog steeds wat last had van zijn hoofdpijn. Hij ging nu ook niet wat zuipen of zo. Nee, echt niet, hij was niet gek. Maar wat als hij de roos thuis wat verdord aantrof? Zou Jake dan boos op hem worden? Hopelijk niet. En hopelijk leefde het ding nog. Het was het romantische cadeau wat iemand aan hem gegeven had. Hij had ook nog nooit in zijn leven rozen aan iemand gegeven. Hij had er gewoon geen behoefte aan, punt.

We dwalen nu af, dus zal ik weer terug naar het heden gaan. Met een licht nerveus gevoel stapte Dirk samen met Jake het restaurant binnen, zich nog steeds zorgen makend over de arme roos. Het was een mooi restaurant, maar ook weer niet te sjiek. Zijn eerste échte romantische date met de jongen.
"Verwacht er niet te veel van," klonk er van de jongen. Hij knikte zachtjes, rolde daarna met zijn ogen wat niemand natuurlijk niet zag.
“Het maakt niet uit,” zei hij zachtjes, proberend om hem een beetje gerust te stellen. Waarschijnlijk was die even nerveus als hij. Hopelijk wel, want de enige zijn was een beetje stom. Rustig wachtte hij totdat Jake met die reservatieman kon praten en zijn naam kon geven. Had hij dit al eerder gepland of was het vanochtend net gebeurt? Dirk had eigenlijk geen idee, maar wat deed het er aan toe. Het ging er om dat ze samen waren, toch? Het maakte hem ook niet echt uit of ze in een goedkoop krot zaten of in een sjiek restaurant, als hij er maar met Jake zat. Ghehe. Nou ja, hij meende het echt wel hoor. Alles was fijn met de jongen. Al snel werden ze naar hun plaatsen geleid toen de man de naam van de reservering had gevonden. Tot zijn lichte verbazing – als hij zich kon verbazen over dingen – werden ze weer naar buiten geleid, naar een tafeltje onder een parasolachtig ding. Was het wel een parasol? Hij had geen idee. Waarschijnlijk wel, het had dezelfde vorm, maar je wist het nooit op Alternia. Als hij al die namen voor dingen moest onthouden, waren zijn hersens allang doodgegaan. Bloedpomper, Respriteblock, Thinkpan, het gedoe met die emmers. Hij ging het echt niet allemaal onthouden. Hij was echt niet gek. Ze gingen aan de tafel zitten en kregen een menukaart in hun handen gedrukt.
"Good Lord ik heb honger," klonk er terwijl hij het ding openvouwde en zijn blik over de kopjes heen ging.
“Eet de menukaart niet op.” Flauw hoor Strider, heel flauw. Maar ja, het was wel eigenlijk het perfecte moment er voor dus moest het gewoon even. Jezus, wat moest hij gaan eten. Eigenlijk had hij niet heel veel honger dus zou hij wel een salade of zo nemen. Toen die ober alweer kwam, bestelden ze even wat drinken en hun eten. Dirk water en salade. Het leek net alsof hij op dieet was of zo. Nou ja, beter iets dan niets. Hij ging echt geen anorexia krijgen. Dat was stom. En onnodig. Hij had al nauwelijks vet meer door al die spieren, hehehe.

"Eet de menukaart niet op." Jake rolde zijn hoofd naar Dirk en gaf een tragische knik. Jup. "Dat is ook niet echt wat ik in gedachten had, Strider." Hij rolde weer terug in positie en grinnikte zachtjes tot zichzelf. Zijn rug was tegen de rugleuning aangezet en zijn handen lang voor zich uitgerekt terwijl zijn vingers met elkaar speelde. "Maar ik vind het wel heel cute als je grappig probeert te zijn." zei hij terwijl zijn groene ogen naar de jongen naast hem keken, met een mond-dichte glimlach rond zijn muil. en toen de ober kwam en bestelde een BLT met een simpele Cola. Sommige dingen veranderde nooit. Toen het eten kwam, bedankte hij de ober maar was stiekem diep geshockeerd dat er salade op de zijkant van zijn bord lag. Oh my God. All the horrors.
"Dus, jij gaat manorexia krijgen?" vroeg hij en keek sceptisch naar Dirk's eten en trok zijn wenkbrauwen wat op. Hij porde Jake met zijn elleboog en zette zijn vork en mes in zijn eigen eten. "Grapje." Want Dirk wou zijn grapjes nog wel eens serieus nemen. Omnomnomnom. Eten. Hij had honger. Zo'n honger.

Zijn vingers speelden met de vork die standaard op de tafel lag. Hij draaide het ding rond, om zijn vingers en weer terug, aangezien hij al wist wat hij wou bestellen. Hetzelfde wat je ook met een pen kan doen, alleen dan wat voorzichtiger. Straks dan stak dat ding door zijn hand heen. Nee, dat ging niet gebeuren maar je kon altijd wel voorzichtiger zijn als je met bestek speelde. Daarom had Dirk het mes ook niet op gepakt. Veel gevaarlijker. En bloed bij het eten leek hem niet echt heel erg fris. Behalve als je een vampier was, dan at je bloed. Nou ja, drinken, niet eten. Behalve als je het invroor zodat het ijsbloedblokjes waren of het vermengde in een recept. Zoals taart. Chocoladetaart was zijn favoriet, maar hij at het maar een keer in het jaar aangezien hij het uit zichzelf niet haalde omdat het nou eenmaal niet zo ongezond was. Alleen als iemand het hem gaf of zo. Maar Chocolade zelf, zonder dat het in een taart verwerkt was, vond hij niet zo heel erg lekker. Veel te zoet. En te vet. En en veel meer. Lol. Niet dat hij zo erg op zijn gewicht lette, maar het was ook een beetje slecht voor zijn gezondheid. You know. Zijn lichaam kon niet echt heel goed tegen te veel suikers. Dan ging zijn bloedspiegel omhoog. Of zo. Geen idee of dat bij andere gebeurden. Zou wel grappig zijn. Hehe.
"Dat is ook niet echt wat ik in gedachten had, Strider." Zijn blik ging naar de jongen voor hem, die voor het antwoord tragisch had geknikt. Dirk rolde opnieuw met zijn ogen, staarde weer naar de vork die heel interessant leek te zijn terwijl hij met zijn andere hand zijn hoofd ondersteunde. Heel casual. Hij legde de vork neer en wierp een blik op Jake’s vingers die met elkaar speelden en alsof het normaal was legde hij zijn vingers tegen de bovenkant van een van Jake’s handen aan. "Maar ik vind het wel heel cute als je grappig probeert te zijn." De jongen keek hem glimlachend aan en een van zijn vingers gleden over de zachte huid.
“Dankje,” mompelde hij droog. Hij was niet cute. Maar de jongen mocht hem wel zo noemen hoor. Heheh. Had hij helemaal geen problemen mee. Hij trok zijn hand even later terug, toen hij vanuit zijn ooghoeken een ober naar hun tafeltje zag lopen. Hij vouwde de menukaart in en gaf die aan de ober toen hun bestellingen waren opgenomen. En niet veel later kwam hun eten. Dat was snel. Waarschijnlijk omdat het niet in de oven moest of zo. Dan zou het waarschijnlijk langer geduurd hebben. Een flauwe glimlach verscheen even kort op zijn gezicht toen hij zag dat Jake geshockeerd naar de salade naast zijn sandwich keek. Hehe. Droog porde hij met zijn vork in de salade, al een poosje gestopt met leunen op zijn hand. Dat zag er zo dom uit. Alsof hij het stom vond om hier te zijn. Nee, het was juist leuk. En het eten zag er lekker uit. Zelfs de salade, die bestond uit blaadjes en groente en wat dan ook zag er leuk uit. Leuker dan hij zelf ooit zou kunnen maken en dat was weer niet zo leuk.
"Dus, jij gaat manorexia krijgen?" Huh wat? Dirk knipperde even met zijn ogen. Natuurlijk niet. Hij had gewoon niet veel honger door dat gedoe met de alcohol en stuff. Kon hij ook niks aan doen. Hij schudde zijn hoofd, staarde de jongen aan alsof die gek geworden was. Ofcourse kon Jake dat niet zien. "Grapje." Oh. Okay. Hij nam een slok van zijn drinken, waarna hij een hap salade in zijn mond propte en er droog op begon te kauwen. Het was best wel lekker. Niet van die droge sla, maar van die sappige met stukjes wortel en lenteuitjes en stuff er door heen en vast nog veel meer. Zijn blik ging naar Jake’s bord. Waarom had die wel een komkommer in zijn minisalade en hij niet? Hij prikte met zijn vork de komkommer van de jongen zijn bord en ging weer verder met eten van zijn eigen bord. Omnomnom.
“Je komkommer zag er té lekker uit om te laten liggen,” mompelde hij droogjes, licht glimlachend met zijn ogen gericht op zijn eigen eten. Hij kreeg opnieuw neigingen om op zijn arm te leunen. Niet doen strider, niet doen. Dat ziet er gewoon echt vreselijk uit. Straks dan denkt Jake ook nog dat je het niet leuk vindt. Noes. Dat is stom. Zonder dat het eigenlijk te zien was ging hij maar op zijn ene hand zitten. Hij had toch geen mes nodig.

Langzaam kwam een vork naar zijn bord en even ging alles in slow motion. Pure horror verscheen op zijn gezicht toen Dirk's vork in zijn eten prikte en een stuk komkommer eruit haalde. Het enige stuk komkommer en Dirk at het op. Hoe durfde hij. Het was ZIJN eten. Had hij maar niet zo'n kutsalade moeten bestellen. Alles ging in slow motion, de wereld draaide langzamer. Oh god. Zijn eten. ZIJN eten.
"Je komkommer zag er té lekker uit om te laten liggen." Eet je eigen eten. Voor een coolkid gedroeg hij zich behoorlijk oncool. Jake, je bent 23, grow up. Nee. Hij had altijd al wat raars gehad met zijn eten. Het was zijn eten. Hij deelde geen eten. Het sloeg nergens op. Hij gaf alleen Halley zo nu en dan wat van zijn eten. Maar dat was een hond. En die vroeg er niet om, die kreeg het gewoon. Hij had geen problemen met eten kopen voor andere mensen, maar ze moesten niet zeggen "ik wil een salade" of "nee ik heb geen honger" en vervolgens verwachten om van hem mee te eten, hoe groot of klein het was. Als hij chocolade of iets anders had, at hij het altijd 's nachts zodat niemand hem het zag eten en vroeg of ze ook wat mochten.
"Well, Dirk, my good man, if you do that once more, I'll be forced to stab your hand with my fork." Hij kocht wat hij dacht op te kunnen en wou niet hongerig achter blijven. Natuurlijk was het overdrijven; het was EEN SCHIJFJE KOMKOMMER. Hij wist het ook wel. Maar toch. Zijn eten. ZIJN ETEN. MY FUCKING GOD MAN.

Hij zag de blik van de jongen, voelde zich meteen schuldig van wat hij had gedaan. Daarom lag de komkommer op de rand van zijn bord, durfde hem eigenlijk niet een sop te eten. Met een beetje grote ogen staarde Dirk de jongen aan terwijl hij een hap sla naar binnen werkte. Mocht het niet? Waarschijnlijk niet nee. Zijn blik ging maar naar zijn eigen bord en hij porde in de salade. Niet dat hij niet genoeg had aan zijn eigen eten. Het was juist overheerlijk. En hij zat Jake gewoon een beetje te stangen. Maar die kon er dus zo te zien niet tegen. Lekkere date.
"Well, Dirk, my good man, if you do that once more, I'll be forced to stab your hand with my fork." Hij wierp een blik op zijn hand. Was dat wel mogelijk? Zo scherp waren die vorken ook niet, maar als je het ofcourse hard deed dan zou het misschien wel enige beschadiging opleveren. Zachtjes prikte hij de vork in de komkommer en legde deze weer op het bord van Jake.
“Sorry. There you go, man,” mompelde hij zachtjes en hij ging weer verder met eten, het eigenlijk gewoon proberen te negeren.

"Sorry." JA DAT IS JE GERADEN JA. "There you go, man." Komkommer veilig terug op bord. Dankuwel, Dirk. In stilte ging Jake verder met eten. Ja. Het was zijn eten. ZIJN. Hij wist zelf ook wel dat hij overreageerde, maar.. maar.. food. En hoe zou Dirk het anders ooit leren? Het was niet iets wat je gewoon op een moment zei. Blurrblurr, nee, stel je voor.
"Sorry." mompelde hij zelf ook. "Ik heb gewoon iets raars met mijn eten." legde hij toen uit. Hij wist het niet precies te omvatten, maar dan was dat ook weer gezegd. Toch kon hij zijn bek niet houden. Nee, natuurlijk, dat was veel te veel gevraagd. "Ik bedoel, ik eet soms gewoon 's avonds als er bezoek is zodat ik niet hoef te delen. En als er toch iemand binnen komt en ik moet delen, dan geef ik ze gewoon het hele ding en doe ik alsof het me niks uitmaakt maar dat doet het wel. Ik. Deel. Geen. Eten." Derp derp derp derp. Nee, het was toch zo? En beter dat Dirk het dan meteen wist. Hij deelde al sinds zijn twaalfde of zo geen eten meer. Het was een stom, onbenullig iets. Maar he, hij was ook maar een mens.

Een beetje nerveus en lichtjes glimlachend zag hij achter de geblindeerde glazen hoe de jongen weer kalm zijn eten op had. Yay. Hij prikte de lenteuitjes uit zijn salade en kauwde er op. Het was echt lekker. Lekkerder dan hij had verwacht. Straks dan at hij te veel. Noes. Hèhè. Ofcourse ging dat geen gevolgen hebben. Één keer maakte geen verschil. 
"Sorry." Dirk keek op, aangezien het nu niet hijzelf was die sorry zei. Het was deze keer Jake. "Ik heb gewoon iets raars met mijn eten." Hij knikte begrijpend, staarde nog steeds zwijgend naar zijn eten. Hij had geen idee wat hij eigenlijk moest zeggen. Dan maar niks. Zijn vork prikten opnieuw in het eten, de groene blaadjes aan zijn vork geprikt nam hij het in zijn mond. Voorzichtig schoot hij ze van de vork af en kauwde er minder voorzichtig op. Thank god dat hij tafelmanieren had geleerd. Thuis waren er eigenlijk niet veel tafelmanieren. Heel soms een wedstrijdje boeren als ze veel Frisdrank op hadden. Hèhè. "Ik bedoel, ik eet soms gewoon 's avonds als er bezoek is zodat ik niet hoef te delen. En als er toch iemand binnen komt en ik moet delen, dan geef ik ze gewoon het hele ding en doe ik alsof het me niks uitmaakt maar dat doet het wel. Ik. Deel. Geen. Eten." Zijn vrije hand - de hand die de hele tijd naast het borg lag aangezien met één hand eten nog wel goed ging - ging naar voren, streek even zachtjes door het donkere haar heen om vervolgens weer naast zijn bord te gaan liggen.
"Het geeft niet, iedereen heeft wel iets en daar kunnen ze ook niets aan doen," zei hij zachtjes en oprecht. Wat hij had? Geen idee. Misschien het feit dat Jake wist hoe hij 'm heel makkelijk ongemakkelijk kon laten voelen. Waarschijnlijk was dat het, aangezien hij niks anders kon verzinnen. Hèhè. 

Een hand ging door zijn donkerbruine haar en hij keek even opzij naar Dirk. "Het geeft niet, iedereen heeft wel iets en daar kunnen ze ook niets aan doen." Oke dan. Hij omnomnomde gewoon verder, ook het stukje komkommer. Gewoon om zijn punt te bewijzen. Hij kon nu moeilijk wat laten liggen. Al helemaal niet het stukje komkommer waar hij zo hard voor had gevochten. 'Twas a never ending battle, my good sir. Jake hapte nog een keer van zijn vork voordat hij het stuk brood vast pakte en daarvan begon te eten. Hij hield van brood. Brood was goed voor je. Brood met spek nog beter. Brood met spek en tomaat. Brood met spek, sla en tomaat. Ja. Dit was het goede leven. Hier genoot hij nou van. Zijn broodje. Broodjes waren het beste. Broodjes waren de hemel. Broodjes waren bedacht door slimme, geweldige mensen. Hij wou dat hij broodjes had uitgevonden. Dan was hij vast rijk. Moest je copyright erop zetten. Kon niemand broodjes maken zonder jouw toestemming. Maar.. maar.. dan kon je thuis geen broodjes maken. Oh my god. Stel je eens voor. Dit was gewoon pure horror. Waar ging het heen met de wereld? Adem halen Jake, adem halen. Dit was prima. Broodjes waren er nog. "Jij niet. Jij bent perfect. Heb je enig idee hoe moeilijk 't is om me net zo perfect te gedragen zodat jij niet wegrent met een andere gozer?" Zijn donkere ogen gleden even opzij naar de blondharige jongen.

Hij grinnikte zachtjes toen de jongen de komkommer toch ging opeten. Vond hij de kleine salade op z’n bord dan toch lekker? Hehehe. Ging het nog goed met de roos? Bijna had hij de neiging om Jane te bellen en te vragen of ze kon kijken maar dat was weer zo onbeleefd en dat zou Jake vast ook opmerken. Noes. Hij kon ook niet gaan sms’en. Was ook weer zo onbeleefd. En hij ging zijn mobiel niet weer uit doen. Of naar de wc gaan en stiekem sms’en. Nope. Helemaal niet. Echt niet.
"Jij niet. Jij bent perfect. Heb je enig idee hoe moeilijk 't is om me net zo perfect te gedragen zodat jij niet wegrent met een andere gozer?" Hij rolde met zijn ogen, zijn wangen kleurden een beetje. Hij was niet perfect, had zelf ook zijn gebreken en stuff. Niemand kon perfect zijn. Dat was onmogelijk.
“Ik ben niet eens perfect. En het maakt me niet uit of jij je anders gedraagt dan mij.” Dirk prikte zijn vork weer in de sla. Voorzichtig plaatste hij zijn hand op de bovenbeen van Jake, moest moeite doen om niet te gaan grijnzen. Hehehe.