Microwave.

Jade werd al gauw neer gepinnd door de blonde jongen. Ze zuchtte. Dit gebeurde nou altijd. Ze was nooit sterk genoeg en ze betwijfelde het of ze het ooit zou zijn. Neh, vast niet. "Had jij geen honger?" Was de vraag van vandaag. "Wat denk je dat ik net in de keuken heb staan doen?" Nu pas realiseerde ze zich hoe fout deze zin klonk en had ze al meteen spijt dat ze zo'n makkelijke grap aan Daves puberbrein had voorgelegd. Jade probeerde zich los te wurmen. Succes! Het lukte en voor ze het wist zat ze weer op de buik van Dave. Ze probeerde Daves trucje nu op hem uit. Zijn armen lagen nu dus vast op de bank gedrukt door haar. Ze grijnde. "Aahw, heb ik je weer. En zoals altijd zit de vrouw weer bovenop." Oké dat was de vorige keer niet zo geweest maar wat maakte dat nou uit? Jade boog zich voorover en ging op hem liggen, ondertussen raakten haar lippen de zijne en werkte die open. Normaal gesproken was ze niet zo.. los, maar nu blijkbaar wel.
Toen Jade de kus even stopte en hem in zijn ogen keek - wat dit keer wel kon want hij had eindelijk zijn Shades af gedaan - liet ze langzaam zijn armen los en plaatste die aan beide kanten van zijn lichaam. Hihihi, Jade on top. Even leek ze wel de Dave in deze relatie.

"Wat denk je dat ik in de keuken heb staan doen?" vroeg Jade. Voor een moment schoten vieze gedachtes met de bijbehorende beelden door zijn hoofd, maar die trokken binnen seconden weg. "Eten in kastjes doen. Maar als het iets anders was, sorry dat ik niet geholpen heb," de toon in zijn stem sloeg over. "... If you know what I mean." Beste. Swagmeister.
Voor hij het wist had ze hem achterover geslagen omdat hij verzwakt was door gedachtes over hoeveel swag hij had. Ze pinde hem ook neer en zijn fel rode ogen keken haar aan. "Aawh, heb ik je weer." Inderdaad. "En zoals altijd zit de vrouw bovenop." Hij snoof met een schuine grijns. The force to make a dog-related joke was strong with this one.. Lord of the Ring refrences, fuck yeah. Dead cool. Ironisch dan he? "Wat jij wilt, FrooFroo." Een paar lippen plantte op die van hem (zodat hij zijn bek dicht hield, dacht hij) en hij beantwoordde haar zoen. Zijn lippen werden open gedaan en hij liet haar maar. Ze had een rare bui, beter dat hij niet tegen haar in ging. Zijn armen werden losgelaten en die slangde zich een weg rond haar lichaam, terwijl hij haar handen op zijn lichaam voelde.

"Eten in kastjes doen. Maar als het iets anders was, sorry dat ik niet geholpen heb," Zijn stem slpeg over. Aahw, Dave kon wel lief zijn, soms. Dave liet alles wat ze deed maar over zich heenkomen. Vaag, Jade had verwacht dat Dave veel dominanter zou zijn dan dit. En zij had verwacht dat ze niet zo heel dominant zou zijn. Hondenskills, dat moest het zijn. Jade grijnsde eventjes inzichzelf. "Wat jij wilt, FrooFroo." Grr. Dave en z'n hindennaampjes. Meestal de meest voorkomende, debiele namen werden gebruikt om haar te 'vernederen'. Jade snoerde hem z'n mond, de kus duurde niet heel lang. Toen ze de armen van Dave weer om zich heen sloegen blafte ze - al kon je het niet echt blaffen noemen, eerder keffen - van plezier. Jade eist dat ze niet nog een keer zoveel van Dave kon vragen - zijn arme tienerlijfje - hij zou nu al helemaal uitgeput zijn bij het idee. Dacht ze.
Ze legde haar hoofd in zijn nek en bewoog extra haar oor zodat ze over Dave's wang aaide. Geen idee hoe hij dacht over haar hondenkant, maar als dat niet goed zat dan was het vast heel anders geloprn tussen hun. Ze wou wel iets zeggen, ze wist niet wat. Dat zou het moment verpesten.

Bij zijn aanraking klonk er een goedkeurende kef om enige blijdschap te uiten. Dave was dol op haar hondenkant. Zelfs als ze blafte bij het gaan van de deurbel en alle andere dingen die ze niet onder controle had. Het was enorm schattig, zelfs als het haar een beetje raar maakte. In deze realiteit, was Jade nog een van de normaalste. Hij aaide zachtjes over haar oren. Dat was nog iets wat hij zo leuk vond, die fluffy witte hondenoortjes.
Het meisje legde zich in zijn nek en een oor twitchde tegen zijn kaak. Zijn mondhoeken krulde het aller piepste kleinste beetje omhoog. Er was een stilte, maar het was een perfecte stilte. Even dacht hij erover na om 'ik hou van je' te zeggen. Was het te snel? Waarom had hij dat gevoel niet? Hij kende Jade al zo vreselijk lang en vond haar al sinds ergens middenin het spel leuk, maar er was nooit wat aan te doen. Hij had Jade daarvoor ook nog nooit gezien, ze woonde nogal ver uit elkaar. Het had nergens op uit mogen draaien. Maar hij wou haar niet bang maken; hij wou niet te snel gaan, te hard van stapel lopen. Fuck, Jade was degene die nadacht over HUN kinderen. "Ik hou van je, Jade." fluisterde hij.