Microwave.

Jade was een heel eind voor Dave uitgerend toen ze zich opeens had bedacht dat haar huis een grote bende was. Ze moest eerder thuis zijn dan hij en kijken of ze nog iets op kon ruimen. Ook bedacht ze zich dat ze Becquerel al een hele tijd niet meer had gezien. Achja, het zou wel niet uitmaken. Die hond had een hele eigen wil en verscheen of verdween waarneer hij maar wilde. Jade draaide de aan de knop van de deur - die nog open was - en stapte naar binnen. De bende begon in de gang al en heel snel ruimde ze hier en daar wat zooi op. In het woonkamertje was het minder erg omdat het er klein was.
Haar ogen gingen naar de verschillende kledingstukken die op de trap naar de eerste - en enigste - verdieping van haar huis ging. Ze raapte snel wat op op haar weg naar boven. Ze keek naar het bed wat haar wel leek te roepen. Met een hand voor haar mond gaapte ze. Als ze nu in slaap viel.. Dave.. zou dan. Ze schrok wakker en keek achterom, ze stormde de trap af, sloeg de laatste trede over en viel bijna haar woonkamer binnen. Zou Dave er al zijn? Toen ze net haar voet in het kleine keukentje wou zetten hoorde ze haar deur open en dicht gaan. Dat zou hem zijn?

Het was dus toch Dave die binnen stapte. Hij had iets vast. Iets dat verdacht veel leek op.. "Jij komt terug van een harde dag Jade zijn, besluit om al je kleren uit te trekken en in je nakie televisie te kijken? Me likes." Wow wacht. Waar ging zijn puberbrein heen? Hell no. Jade's gezicht kleurde in een klap knalrood terwijl ze slipje uit zijn hand haalde. "Het is niet wat je denk.. ik.. eh.." Het was hopeloos. The damage has been done. "Had eigenlijk van die oma-onderbroekjes verwacht, maar dit is nog beter." Als haar gezicht nog roder kon worden was dat nu gebeurd. Ze schaamde zich kapot dat ze al haar kleren door het hele huis had liggen, voor al DIE kleren. Voor zover het kleding was. "Hoe gaat het met je 'verwonding'" Vroeg ze hem plagend. Om op een ander onderwerp te stappen. Ze hoopte dat het lukte en dat hij niet zou terugvallen op het 'slipjes-incident'. Snel gooide ze het ding achter haar rug ergens neer. Nog niet handig. Dave zag het nog steeds. Ze schaamde zich nog steeds kapot en wist niet hoe ze zich moest gedragen. "Iets drinken?" Vroeg ze liefjes terwijl ze alvast twee bekers en een fles cola tevoorschijn toverde.

"Kijk, zo komen die slipjes dus door je hele huis." De ironie was niet ver te zoeken in die opmerking. Jade fronste en bemoeide zich weer met haar glas drinken, die nog niet helemaal vol was met cola. "Hoe ironisch zou het zijn als je dood ging.. in de woonkamer?" Jade grijnsde terwijl ze de dop op de fles draaide en hem weer terug in het koelkastrekje zette. Yes! Er stond nog een pak appelsap. "Hmm.. zou wel lullig zijn. Wel een cool verhaal voor op een grafsteen." Jade's ogen gingen even naar Dave, die zichzelf al op de bank had neer laten vallen. Met de ene hand pakte ze haar glas vast en dronk ze er wat uit en met de ander pakte ze het pak appelsap - die verrassend licht aanvoelde - uit het rekje. Mulitasken noemde men dat. Toen ze het pak helemaal leeg had gemaakt liep ze met de twee bekers naar de kamer en plofte - nadat het drinken veilig was gesteld - op de bank naast Dave. "Doe jij je broek uit, daarna je onderbroek en dan je broek weer aan? Want voor zover ik zag, lag er geen broek of T-shirt of zo.." Jade grijnsde. Ze wist wel welke kant hij op ging. Dat probeerde hij altijd. "Je wilt gewoon dat ik hier nu, terplekke, al mijn kleren uit trek. Zeg dat dan gewoon Dave." Haar groene ogen keken in zijn zonnebril waar ze zichzelf altijd weer in terug zag. Ze wist niet eens welke kleur ogen Dave had. Was ze vast allang weer vergeten.

"Zou 't zo erg zijn als ik dat wou?" Jade dacht na, serieus nadenken was dit. "Misschien. Misschien.. niet." Ze grijnsde weer en pakte haar glas waar ze wat uit dronk en hem terug zette. Dave zat in gedachte. De perfecte timing voor een aanval. Het zou niet veel zijn aangezien Jade niet zó sterk was. Maargoed, een aanval was een aanval. Ze pakte zijn schouders vast en duwde hem om, zodat hij half over de bank lag. Normaal gesproken was ze niet zo.. handtastelijk. "Doe je bril af. Voor mij, pleaasee." Waarnaar ze haar groote puppy-oogjes opzette om hem te overtuigen. En als dat niet lukte. Bruut geweld, of onderhandeling. Hoewel.. bruut geweld, dat zou niks worden op Dave. Hij was toch wel sterker. "Doe je bril af, Strider!" Zei de en haar hand reikte al naar het pootje van de bril. Je weet wel, zo'n hoekje waar je hem meestal vastpakt. Dave zou zeker tegenstribbelen zodra hij doorhad dat ze het bijna voor elkaar had. Jade dacht na; haar hand nog steeds zijn bril vasthoudend. Zou hij dat ding ophouden als hij ging slapen? Zou hij dat doen? Zouden beide Strider broertjes het doen. Want het leek nogal alsof Dave's bro hem aangestoken had met het zonnebril-draag-virus. Jade's zwarte haren hingen als een gordijn om haar hoofd heen en hier en daar lagen wat plukken in Dave gezicht. Ze had hem goed vast, maar hoe lang nog?

Jade grinnekte toen Dave z'n glas liet vallen op de grond. Ondanks dat het haar vloer was die nu zwom in de appelsap van Dave. Meuh, zou ze wel opruimen. Maar het zag er niet naar uit dat Dave er ook maar aan dacht om zijn bril af te zetten. Toen ze ook maar net zijn bril aanraakte duwde Dave zichzelf naar achteren zodat ze wel los moest laten. Damn, mislukt. Waarom zou die gozer zo graag willen dat niemand zijn ogen zag. Zo erg kon het nooit zijn? Misschien.. had Dave wel geen ogen. Nee, dat was debiel. Hoe zag hij dan waar hij liep? Hij reageerde op geen van haar 'dreigementen' wat wel weer jammer was. Dave kwam opeens angstaanjagend - nouja, eigenlijk niet - dichtbij. Ze voelde zijn lippen langs de hare en toen ging er een tong over haar neus heen. "Ieuwl!" Bracht Jade uit die zichzelf afzette en zichzelf naar de andere kant van de bank wierp zo. Met haar mouw veegde ze haar neus af. "Nooit, Harley." Het ging haar blijkbaar nooit lukken. Tenzij ze bij hem in de buurt kon komen als hij sliep. En dan het licht aan doen. Moest hij wel z'n bril afzetten als hij sliep. Hehehe, Jade maakte een heel plan in haar hoofd. "Ik krijg jou nog wel." Grijnsde ze terwijl ze weer op hem af ging, om opnieuw bovenop hem te duiken.

Dave had vluchtneigingen. Hij rolde de bank af - met z'n rug in de appelsap - en keek haar aan. Binnen in een minuut was hij omhoog en stormde hij op de trap af. Aan de bonken te horen sloeg hij treden over. Waar zou hij heen rennen? Jade stapte van de bank af en keek wel uit voor de plas appelsap. Ze rende snel naar de keuken, pakte een willekeurige handdoek en legde die over de plas heen. Toen ze richting de trap wou gaan hoorde ze pingelgeluidjes van haar computer die nog aanstond. Ze rende er snel heen en opende Pesterchum. John. Waarom koos die gozer altijd van die pokke momenten om haar te pesteren? Ze zuchtte en typte snel dat Dave hier was en dat ze het druk had. Klonk fout, maar John zou het wel snappen, of niet en dan had ze het lekker. Dan moest ze nog eeuwen aanhoren dat zij en Dave zogenaamd dingen hadden gedaan. Ahja, ze liet zijn puberbrein maar lekker denken. Jade stormde de trappen op en keek rond, waar was die idioot? De keek eerst in de bad kamer. Maar toen verraden Dave zichzelf al. Hij kwam aangerend, door de gang. Om zijn nek zat een leeg laken geknoopt was als een cape om hem heen wapperde en een blauwe stippeltje BH - die ze overigens gister nog aanhad gehad - over zijn hoofd heen. "Wat een held toch." Zei ze terwijl ze uit de badkamer stapte en twee armen om de gozer heen sloeg. Ze liet los en pakte snel twee kanten van het laken en trok het om hem heen, zodat hij een soort mummie werd. "Zo. Gevangen, en nu." Grijnsde ze.

Dave sloeg een mannelijke - eerder oer- kreet en met een felle beweging trok hij zich weer los uit haar 'laken-greep'. Ze had ook niet anders verwacht, ze was het echt nulpunt als het op sterk zijn aan kwam. Helemaal tegen Dave. Dave gooide het laken over hun hoofden heen zodat het bijna helemaal donker werd. Jade had redelijk goeie nachtogen. Die wende wel snel aan het donker. "Psssst. Jade. Jade. Jade." Hij bleef haar naam herhalen in haar oor en een kusjes op haar kaak drukken. Het bloed steeg alweer naar haar hoofd en ze voelde het behoorlijk warm worden. Toen legde Dave zijn voorhoofd tegen die van haar. "Psst, Jade." bonk. Zijn hoofd tegen die van hem aan. Even leek het alsof het echoëde daarbinnen. "Hoi." Wat een.. droogkloot. "Auw, lul. Dat deed pijn." Zei ze zachtjes. Ze prikte hem in zijn zij. Ze wist nog steeds niet of hij ertegen kon of niet. "En je pest me al de hele tijd." Zei ze terwijl ze een zielig, gemaakt pruillipje trok en daarna haar lippen op die van hem drukte. Dit keer langer, en ze likte niet over een deel van zijn gezicht heen. Gewoon zoals het hoorde. Lekker lang zoenen. Want dat wou Jade, al heel lang.