Microwave.

"Ik weet wat jij probeerd! Ik weet het!" werd er door Jade gegierd, voordat ze zich uitgebreid op Dave stortte. Haar handen schoten elk naar een van zijn zijdes. Ze lockeerde zich in positie, elk een dreiging vormend voor het bleke lichaam. Een paar groene ogen keken hem aan en voorspelde weinig goeds. Zijn ogen schoten een paar milimeters verder open en zijn mond ook, alleen om 'wacht, Jade! Laat me op z'n minst m'n briefs aantrekken!' te roepen. Maar die tijd kreeg hij niet, want ze begon hem als een losgelatene de kietelen. Dave was er niet bestand tegen en gierde van het lachen.
"Stop! Stop!" riep hij tussen het lachen door, terwijl zijn lichaam van links naar rechts schoot om zich te beschermen tegen haar kietel-kunsten. Ze gromde dat ze hem wel kreeg, en dat hondachtige was een total turn-on. Ja, het was niet helemaal goed in zijn hoofd allemaal. Hij schoot onder Jade vandaan en zocht als een rioolrat rond de kamer, tot hij zijn grijze boxerbriefs had gevonden die hij aanglipte. Oké, nu dat opgelost was.. Hij schoot terug met een oorlogskreet die zo uit Clash of the Titans kon komen en zijn handen gleden naar voet, die hij vastpakte en eronder begon te kietelen.

Dit soort momenten waren zijn lievelingsmomenten.

Dave's lichaam ging alle kanten op, om haar te ontwijken. "Stop! Stop!" Dat ging dus niet gebeuren. Opeens schoot hij tussen haar handen vandaan en glibberde over de grond terwijl hij zijn boxer aantrok. Misschien een goed plan om haar hipster maar is terug te zoeken. Ze wou zich net naar de tegenovergestelde kant van het bed wormen toen haar voet opeens werd gegrepen. Ohnee, daar kon ze echt totaal niet tegen. Ze hoorde zijn oorlogskreet, hij ging aanvallen. "Nee, nee!" Gierde ze nog. Maar toen gebeurde het, Dave begon te kietelen. Jade maakte de meest rare bewegingen en trok op een gegeven moment haar voet los uit zijn (ijzeren) greep. Ze maakte een koprol richting de muur, waar ze met haar voeten tegenaan kwam. Ze lag nu dubbel gevouwen naast het bed, maar daar lagen haar hipster en BH. Zou ze die allebei aanwriemelen? Ach, waarom niet. Ze klom snel het bed weer op en trok Dave aan zijn handen het bed op. Jade wierp zich bovenop hem en kietelde hem weer op dezelfde plek. Op deze manier was hij aan het einde van de week inmuum voor haar gekietel. Vanaf benden kon ze geluidjes horen. Geluidjes van haar Pesterchum. Ze wist bijna zeker dat het John was die klaar stond met een kruis verhoor over wat zij en Dave wel niet aan het doen waren. Hehe, John kon wachten. Langzaam boog ze voorover en liet haar zwarte haren langs zijn hoofd hangen. "Mooie pruik." Je kon horen dat ze grijnsde terwijl ze dat zei. Haar mond ging langzaam naar zijn oor en die pakte ze zachtjes beet tussen haar lippen. Sabbelend op zijn oor bedacht Jade dat ze eigenlijk best wel honger had. Meuh, dat zou Dave zo wel doorkrijgen. Want dan ging ze knorren, net als een varkentje.

Hij staarde heel gefascineerd naar Jade, die haar onderbroek en beha aandeed. Hij was echt een tietenman, dus zijn blik bleef vooral hangen toen ze bezig was met haar beha. Haar handen gleden langs haar huid met de sluiting van de tietgevangenis. Hoe meisjes dat deden, had hij nooit begrepen. Ze draaide zich weer naar hem toe waarbij hij alleen op haar tietbounce lette.
Omdat hij dus afgeleid was door de wonderen van de wereld ("Jade's boobs"), was hij totally off-guard toen Jade op hem afsprong en hem de kietel-dood gaf. De volgende minuten bestonden uit heel hard gelach, draaiingen van Dave's lichaam, geschreeuw voor genade en snakken naar adem. Wow ik schreef bijna slakken. Lekker dan. Haar haren vielen langs zijn gezicht en er verscheen een jongensachtige, scheve grijns rond zijn mond. "Mooie pruik." Zijn handen gleden door het haar en hij liet een meisjesachtige giechel horen.
"Ik wou altijd al lang haar." Het donkerharige meisje kwam dichterbij en nam zijn oor tussen haar mond. Er werd zachtjes op gesabbeld en zijn handen gingen naar haar hoofd en aaide zachtjes tegen haar witte oortjes. "Als je honger hebt, mag je dat ook gewoon zeggen." Hij had niet het idee dat zijn oor haar maag heel erg zou vullen. Er klonken biepjes van beneden, biepjes van Pesterchum. "Volgens mij praat er iemand tegen je."

De meisjesachtige giechel. Jade kon niet meer. Haar grijns zou niet snel van haar gezicht afkomen. "Ik wou altijd al lang haar." Sounds legit. Jade stopte met het opeten van Dave's oor. "Als je honger hebt, mag je dat ook gewoon zeggen." Jade hoorde het wel, het drong niet door. Dave was haar de witte dingen op haar hoofd aan het aaien en dan vergat ze de wereld een beetje. "Volgens mij praat er iemand tegen je." Ohja! Pesterchum. Jade rolde van Dave af en van het bed af. Ze trok snel haar kleren aan en terwijl ze de trap af liep ging was ze zich nog half in haar broek aan het worstelen. "Wat moet jij eten Dave?" Gilde ze naar boventoe terwijl ze eerst naar haar computer liep. John. Het was John. Wie anders. Rose praatte bijna nooit tegen haar. "Ugh, John. Nu niet." Bromde ze zachtjes en liet het venster ongelezen achter. Ze liep in een rechte streep naar de koelkast en slingerde die open. Op haar handen en knieeën kroop ze zo'n beetje half het ding in om iets te vinden. Het was nogal leeg en Jade vergat vaak om boodschappen te doen. Jade ging langzaam in een kleermakerszit voor haar lage koelkast zitten terwijl ze bedacht wat ze wou gaan eten. Van wat er nog over was. Er was nog een pak melk -probably over de datum - een bak waar normaal vleeswaren inzaten, maar die was leeg. Die was altijd als eerste leeg. Omdat Jade bijna nooit vleeswaren op brood at. Ze vond brood niet lekker. Ze deed geïrriteerde de koelkastdeur weer dicht en bleef er voor zitten. Er was niks te eten. Niks wat ze lekker vond. Hum, hier kon ze echt chagarijnig van worden. Heel erg.

En al snel had hij spijt dat hij ooit zijn muil had opengetrokken. Het donkerharige meisje rolde met enorme snelheid van hem af en begon haar broek aan te worstelen. Jammer.. Maar, in ieder geval nog geen T-shirt. Hij greep naar zijn spijkerbroek en deed zijn benen erin.
"Nooit gedacht dat John of Karkat interessanter zouden zijn dan ik." Sob sob sob. Als hij aan Jade's contacten dacht, waren Karkatje en Johnnyboy de enige waar hij aan dacht. Hij hoorde haar van de trap af rennen en knoopte zijn broek dicht. Ze gilde omhoog wat hij dan wou hebben om te eten en hij antwoordde niet. Zonder T-shirt maar met briefs en jeans slofte hij van de trap af, de keuken in, waar wat hij benoemd had tot zijn vriendin - hoewel het niet officieël was - aantrof voor de koelkast. Hij ging achter haar staan en trok een akelig lege koelkast aan. Goed, bij hem thuis was het ook niet zo geweldig. Voornamelijk opwarm-pizzas (die heel lekker waren), veel vlees (echte mannen, die Striders!) en appelsap omdat hij nooit om wat anders vroeg.
"Wow, die keuze gaat nog lastig worden." zei hij met een neutraal hoofd en leunde tegen de muur. Hij fronste lichtjes - nog altijd zonder zijn shades. Even logisch nadenken, Dave. Hij verwachtte niet veel van haar wat eten betrof, nee nee. "Heb je een snee brood en wat Nutella? Dan is mijn maag tevreden."

"Wow, die keuze gaat nog lastig worden." Hmpf, wrijf het er maar in Strider. Jade's humeur ging in een snel tempo naar een nulpunt door haar - bijna - lege koelkast. "Heb je een snee brood en wat Nutella? Dan is mijn maag tevreden." Haar witte oortjes flapperde eventjes heen en weer terwijl ze nadacht. Ze was bijna zeker van het feit dat er geen brood was, maar.. Jade stond op en gooide een kastje los. Daar stond een pot Nutella, onaangebroken. "Ik heb alleen het spul zelf. Geen brood, want dat lust ik niet." Zei ze met een grijnsje. Ze pakte ze pot en zette die op aanrecht neer, Dave zou die wel pakken als hij wou. Daarna pakte ze een vaatdoekje mee. Ze had zich opeens bedacht dat er nog appelsap - die nu een plakkerige plakaat op de grond was - op de grond lag. Als een soort assepoester begon ze te poetsen totdat alle stickyness van de grond af was. Ze gromde wat toen ze weer geluiden van Pesterchum hoorde. John begon vervelend te worden nu. Ze liep ernaar toe en klikte het venster open.

- ectoBiologist [EB] began pestering gardenGnostic [GG] at
EB: jade, ben je daar?
GG: nu wel, wat is er john?? : )
EB: wat ben je aan het doen? ik hoor al de hele tijd niks van jou of dave
GG: dave is hier, we waren nogal... druk
EB: klinkt spannend, ik hoop dat dave zich in houd?
GG: ah john!! je bent echt zo irritant soms!! >: (

- gardenGnostic [GG] ceased pestering ectoBiologist [EB] -

Jade kwam nog geïrriteerder achter de computer vandaan. "Ik kan John soms niet uitstaan." Gromde ze kwaad. Jade was humeurig als ze honger had en geen eten meer in huis had. Maar ze hield zich in, voor Dave.

"Ik heb alleen het spul zelf. Geen brood, want dat lust ik niet." Ja, daar was Dave al bang voor. Hij wist dat ze erg kieskeurig kon zijn en haar honger afhing van haar humeur. Bij hem thuis was het 'pak wat je pakken kan, voordat het weg is'. En dan had Dirk meestal alsnog alles eerder opgegeten. Dat bitch, soms. Maar goed. De pot werd op het aanrecht gekwakt en Jade pakte een doekje mee. Hij pakte zelf gewoon de pot Nutella, opende het, kwakte de deksel terug op het aanrecht en slofte terug naar de woonkamer. Hij had zijn hand in de pot Nutella gestoken en hij lebberde zijn vingers af.
"Ik kan John soms niet uitstaan." gromde Jade en hij liep naar haar toe. Zijn vingers dipte zich in de Nutella en hij hield zijn vingers voor Jade's mond. "Ishlekker, biecka." zei hij, zo serieus als maar kon. In stilte dacht hij na wat haar bui kon verbeteren. Daar was hij toch voor? Als een pick-me-up? Als John haar niet vrolijk kon maken (en Karkat zou haar sowieso alleen maar kwaaier maken), dan moest hij wel. "Wil je samen naar de supermarkt? Ishgezellieg." Zijn fel rode ogen keken haar wat vragend aan. Ze moest toch ooit eten? En hij zou er persoonlijk voor zorgen dat dat gebeurde.

Zoals verwacht begon Dave de pot Nutella gewoon zo uit te lepelen met zijn vingers. Daarna liep hij naar haar toe en hield twee nutella-vingers voor haar mond. "Ishlekker, biecka." Slecht turks accent, heel slecht. Een klein lachje trok rond haar gezich terwijl ze de nutella van zijn vingers af lebberde. Jade liep naar de pc, het was misschien beter om zichzelf af te melden van Pesterchum. Ze zag nog de vele smeekbede en sorry's van John voordat ze zichzelf afmeldde. "Wil je samen naar de supermarkt? Ishgezellieg." Nog steeds probeerde hij het. En hoe kon ze ooit nee zeggen tegen die lieve rode oogjes? "Goed, maar dan trek ik wel eerst kleren aan." Snel liep ze naar boven, en onderweg naar boven vond ze al een shirt wat ze over haar hoofd trok. Toen ze weer beneden kwam was haar humeur al veel beter. Maar zolang dat knorrende geluid uit haar maag niet was verdwenen had ze geen reden om vrolijk te doen. "Gaan we dan? Ik heb honger.." Zei ze zachtjes. Ze probeerde niet te kwaad of chaggie te klinken. Want als ze Dave aanstak zou het nog gezellig worden.. :F

"Goed, maar dan trek ik wel eerst kleren aan," zei Jade waarna ze zich Pesterchum afmeldde. "Awww.." klaagde hij luid terwijl ze de kamer uit liep. Hij staarde naar zijn choco-vingers, half afgelebberd door Jade. Hij haalde zijn schouders op en stak zijn vingers in zijn mond. Uiteindelijk volgde hij het donkerharige meisje haar voetsporen en vond zijn T-shirt. Wit met rode mouwen en een gescheurde disc erop. Pixelspixelspixels. Maar goed, hij ging naar beneden en vond zijn pot Nutella weer terug. Zijn kindje. Zijn leven. Tot je er geen Nutella meer uit kon vingeren (haha Fracas wat ben je weer grappig). Dan dumpte je ze gewoon (haha, nog steeds). Hij draaids zich om en zag Jade in de deuropening, haar bui alweer wat opgeklaard.
"Gaan we dan? Ik heb honger.." klonk er. Dave knikte en propte zijn vingers in de bruine opening van zijn Godin en likte alles wat eruit kwam af (je hebt geen idee hoe grappig ik mezelf nu vind). Hij liet de pot gewoon liggen, zo lang zouden ze toch niet weg zijn. Hij liep naar haar toe en opende het kastje onder haar trap, waar hij een stevigde tas uit pakte om boodschappen mee te dragen. Misschien handig.
Eenmaal veilig buiten (of onveilig buiten) liep hij met Jade van het huis weg. Ze waren op een missie. Mission Meat and Chips. Of iets in die richting. En hij zou ook brood kopen. Want dat lustte hij wel en hij was van plan om Jade vaker te bezoeken tegen die late uren. Zijn vrije hand pakte haar hand vast, terwijl hij verder liep.

Dave had ook snel zijn shirt aangetrokken. Die met de gescheurde disc erop en de rode mouwen. Stiekem hield ze van dat shirt. Heel veel. Toen ze eenmaal buitenstonden - Dave met een enorme boodschappentas - gingen ze op weg naar de winkel. Met haar hand in de warme hand van Dave. Ze zou bijna denken dat het een soort missie was. De missie naar eten. Veel eten.
Jade's groene ogen zochten de schappen van de winkel af waar ze instonden. Het was niet ver lopen vanaf haar huis. Ze had zich van Dave gescheiden om naar de vleeswaren afdeling te gaan, die ze nog steeds niet had gevonden. Dave stond waarschijnlijk de rekken brood en nutella leeg te trekken. Hij had de tas, zij had een mandje bij zich. Die ze nu aan het volgooien was met verschillende vleeswaren, die dus echt niet op brood gingen belanden. Ook ging ze langs de diepvries afdeling en haalde de 'opwarm-pizza's' die Dave altijd at. Dat moest vanavond dan maar het eten zijn. Kwam dat bejaarde oventje wat ze had toch nog van pas. Toen ze drie pizza's en voor de rest vleeswaren in haar mandje had liggen ging ze op een zoektocht naar Dave. Want waar zou hij uithangen in de winkel?

Eenmaal aangekomen, lieten hun handen los. Ze spraken af om te splitsen, zodat ze sneller klaar waren. Jade had het mandje en hij wou niet die boodschappentas overal heen dragen, dus toen ze zich omdraaide, propte hij die tas in het mandje. Hoppa, sneaky sneaky. Hij slofte langs de schappen tot hij bij de achterkant van de supermarkt kwam, bij alle broden. Hij lustte eigenlijk alleen wit brood, dus dat was wat hij uit de schappen haalde. Gewoon gesneden brood, want hij lustte dat wel. Hij liep naar de kazen en such, maar pakte alleen jonge, in plakjes gesneden kaas. En op naar het smeerbare!
Gatverdamme, smeerworst. Dat lustte toch niemand? Gatverdamme, smeerkaas. Dat lustte toch niemand? Gatverdamme, pindakaas. Dat lustte toch niemand? Gatverdamme, appelstroop. Wat deed hij hier eigenlijk nog? Al zijn vragen - eigenlijk alleen de laatste - werden beantwoord met een grote pot Nutella. Die ander was nu half leeg en hij kon niet zonder. Het enige wat hij nog ging halen was appelsap en melk..eenmaal gelukt, had hij zijn handen nogal vol. Hij wist Jade te vinden, kuste haar wang (big fan of public display of affection) en propte toen alles in het mandje. Hij nam het ding van haar over omdat het zwaar begon te worden.
"Wil je nog ongezonds halen?" vroeg hij en keek haar aan, zonnebril alweer op. Hij ging nooit naar buiten zonder en hij twijfelde ook over hoe lang het zou duren voordat hij eraan gewend was dat Jade zijn oogkleur wist. Bij John kwam hij gewoon aan en die shades konden af. Dat zou vanzelf komen, toch?

Dave had haar gevonden. Hij drukte een kus op haar wang en laade zijn spullen - waar brood tussen zat. Grrr, grr - in het mandje en pakte het ding van haar over. "Wil je nog iets ongezonds halen?" Vroeg Dave haar. Jade dacht na, het liefst wou ze snel weg zodat ze John niet tegenkwamen. Daar had ze nu echt geen zin in. "Ik wil snoepjes!" Zei Jade vrolijk. Misschien wel té vrolijk. Ze trok Dave - lol met mezelf. Je ziet het - naar het snoepjesschap. Dave gooide sleutjessnoep met vruchtensmaak in het mandje, Jade zocht naar de chocola. Daarvan gingen er 3 repen in het mandje. Dave werd gedwongen om te betalen. Dave moest de boodschappen tillen. Arme Dave, hij moest alles doen. Toen de schuifdeuren opengingen zag ze Karkat met... John! Jade trok Dave aan zijn arm en duwde hem met tas en al naar voren. "Jij gaat eerst." Gromde ze tereijl ze zichzelf achter Dave verborg. John. John stond daar. Daar had ze echt geen zin in.

"Ik wil snoepjes!" gierde Jade vrolijk. Hij werd meegetrokken door het zwartharige meisje naar de snoepschappen. Hij staarde er een beetje afwezig naar de snoeprekken. Oké, hij had geen idee wat hij precies wou. Jade blijkbaar wel, want die werkte haar weg vrij snel naar de chocola. Hij staarde er afwezig naar, maar richtte zich alweer snel op de schappen voor hem. Napoleons, kersensnoepjes, kauwgom met verschillende smaken, lollies van alle soorten en maten, rare troll snoepjes.. Niet zoveel als in Dalesia, gelukkig. Daar kwam hij alleen om met Terezi te chillen, want die was wel oké. Hij legde zijn hand op een zak met vruchtensleutels. Na enig overleg met zichzelf, pleurde hij ze in het mandje. Na nog een korte stop bij het chipsrek (Dave was echt een chipsman). En hij ging ook nog een paar blikjes Monster halen. Groen, blauw, geel.. hnng, delicious. En toen bij de kassa, betaalde hij. Zoals een echte gentleman.
Hij werd voor Jade gegooid en ze gromde dat hij als eerste moest. Wacht, huh? "Dave!" klonk er blij en John gooide zichzelf in een knuffel om hem heen. Toen hij afstand nam, aaide hij John over zijn hoofd. "'Sup." vroeg hij, maar niet om echt antwoord te krijgen. John grinnikte, antwoordde met het feit dat hij met Karkat op stap was en strotte zich vol Jade. Oh god. Karkat keek hem aan en keek de andere kant op. Jup.. Hij mocht Karkat ook niet zo. Zijn blik gleed terug naar zijn vriendin, die aangerand werd door Egderpiedederp.

Jade keek naar Dave die John begroette. Al was het eerder andersom. Daarna werd Jade aangevallen door John. Ze keek even heel kwaad naar Dave, daarna naar Karkat. "John, als je me nu niet loslaat..." Gromde ze zachtjes. Ze had nu echt geen zin in Egbert. Jahoor, John liet niet los. Jade stompte John in zijn maag zodat hij losliet. "Loslaten jij." Gromde ze kwaad. Haar groene ogen keken naar Karkat. Ze kende hem wel. Best goed zelfs.
Met een grijns rende/huppelde ze op Karkat af en gaf hem een knuffel. Ze had geen idee goe de troll hierop zou reageren. But whatever. Jade wist dat Dave het niet kon waarderen als ze met andere trollen omging. Al helemaal niet de mannelijke en al helemaal niet Karkat. Jade rende weer vrolijk naar Dave en haakte haar arm in de zijne. Ze keek naar de creperende John die nu zuchtend opstond. "Geniet ervan, Egbert." Zei ze kwaad. Ze was nu echt aan het bitchen op John. Maar had het zelf gedaan, toch? "Dave.." zei ze zeurderig. "Gaan we zo?" Haar ogen gingen naar Karkat, toen naar John en toen smekend naar Dave. Haar humeur ging er niet op vooruit zolang John er was.

Karkat en Dave staarde elkaar vernietigend aan. Dat stupid troll. Hij mocht hem niet. Hij snapte niet waarom Sollux met die trollietrol omging. Sollux kon beter krijgen. Feferi of Aradia, of iets in die richting. Eridan was nog beter. Oké, hij had geen idee met wie die Gemini allemaal omging. Maar in ieder geval, slechter dan Karkat kwam er niet. Hij haatte die trol. Jade's stomme patron troll vriend. Yugh. Jade gromde boze woorden naar John voordat ze terug kwam lopen en zichzelf tegen Karkat aangooide, die een diepe grom liet horen. Met duidelijke tegenzin draaide hij zijn armen om Jade, heel losjes. Ze lieten los en hij trok zichzelf terug.
"Dave?" klonk er klagerig. "Gaan we zo?" Dave slofte naar John en sloeg twee keer zachtjes op de jongen zijn schouder. Zo, die overleefde het wel.. Hij draaide zich naar Jade en staarde haar even aan. "Ja, als die twee niks meer te zeggen hebben." Er klonk een twijfelachtig geluidje bij Karkat. Hij trok Jade mee en Dave en John bleven achter. Whaddafuq, zeg. Hij kreeg niet mee dat Karkat vroeg of Jade en Dave op een dubbele date wouden met hem en Sollux. If only he knew.

"Ja, als die twee niks meer te zeggen hebben." Er klonk een twijfelig geluidje bij Karkat toen Dave dat zei. Jade's arm werd vastgegrepen en voordat ze het wist werd ze meegetrokken met de grijze troll. Ze kreeg iets mee van een dubbele date met hem en Solluz en zij met Dave. Jade stemde er maar mee in, ze zou later wel kijken of hij het goed vond. Of niet. Jade keek achterom, eerst naar John en toen naar Dave.
Ze liep op hem af, pakte zijn arm vast en trok hem weg. Ze had nog iets van doei gemompeld, maar of iemand dat had gehoord wist ze niet. "Kom mee, ik heb geen zin meer in John.." Zei ze zachtjes. Jade wist dat op de weg naar haar huis een speeltuin was. Daar gingen ze langs. Hehehe. Jade besefte zich dat ze toch wel heel erg hebberig was en Dave eigenlijk een soort van het 'claimen' was. Het was vast een hondending. "Ga je mee.. glijden?" Vroeg ze met een grijns. Ze pakte de boodschappentas uit zijn hand en zette die op de grond. Daarna gingen haar handen in die van Dave en liet ze haar vingers in de zijne vlechten. Ze legde haar hoofd in zijn nek en ademde daar uit. Waarom waren ze John nou tegen gekomen? En sinds waarneer liep hij met... Karkat? Jade begon er wat achter te zoeken. Ondanks dat ze wist dat Karkat wat met Sollux had. John was vreemd. Rare gozer.

"Kom mee," klonk er. Dave gaf John een brofist en snoof naar Karkat, die zijn middelvinger naar hem opstak. Altijd leuk om vrienden te zien. Hij liet zich meetrekken door zijn vriendin, die pas op een kleine afstand van de twee begon te praten. "Ik heb geen zin meer in John.." Hij snapte het niet. Ze waren toch hele goeie vrienden? Of was het omdat Dave en John ooit wat hadden gehad en ze het daarom awkward vond of zo? Hij had geen idee, het maakte hem ook niet zo heel veel uit. Ze waren nu toch weg.
"Ga je mee.. glijden?" klonk er met een grijns. Zijn coole, rode boodschappentas werd uit zijn hand gerukt - haha, gerukt - en hij werd meegetrokken naar de glijbaan. Oké dan. Hij slofte met haar mee en trok Jade het kinderspeelding op. Het was stom, maar hij had veel voor het donkerharige meisje over. Hij plopte haar neer en ging achter d'r zitten. Het was zo'n glijbaan die sloot - zo'n rond ding - en het was ook nogal belachelijk lang en hoog. Maar goed, wat Jade wou.
"Bereid je voor. Dit word fucking cool." Ironisch dan, hé. Nooit anders. Hij duwde zichzelf weg van het houten steuntje en daar gingen ze hoor. Woop, woop. Hij zei niet veel, hield haar alleen losjes vast en gleed vrolijk verder. Glijdeglijglij.

Dave trok Jade de glijbaan op. Het was zo'n dicht geval, als de waterglijbanen in het zwembad. Toen ze boven aan het ding waren - die best wel hoog en lang was - werd ze neer geduwd en Dave plofte achter haar neer. Nog steeds cool, altijd cool. "Bereid je voor. Dit word fucking cool." De ironie. Dave zette zich af. En daar gingen ze hoor, van de glijbaan. Whoehoe. Wel twintig seconde lol. Jade hoopte dat ze geen schok kreeg van het plastic ding. Wat wel vaker gebeurde als ze van de glijbaan gleed.
Gelukkig, geen schok. Toch niet. Jade keek achterom naar Dave. "Nou, dat was geweldig." Grinnekte ze. Ze liet haar handen over haar statische haren gaan zodat ze weer wat rechter werden. Leuk geprobeerd. "Ik zie eruit als een ontplofte poedel." Miemelde ze zachtjes. Jade draaide zich om en kroop half bovenop Dave om hem een kus op zijn mond te geven. Ze negeerde het knorrende geluid in haar maag dat haar chagerijnig maakte. Dat was nu even niet het geval. Qualitytime met Dave, daar leefde ze voor. Whoehoe.

Woesh. Wat hadden de twee tieners een gigantisch lange rit. Volle twintig seconden, durfde hij te wedden. Hij wist niet of de glijbaan zo lang was of dat zij zo langzaam gingen, maar 't was wel oke. Leuk, zelfs. Maar niet dat hij dat ooit toe zou geven. Daar was hij veel te cool voor. Misschien als hij het fucking ironisch zei, maar goed. Hij ging er toch maar niet op in. "Nou, dat was geweldig." grinnikte Jade met enige sarcasme. Haar haar was nogal statisch en ze ging erdoorheen om het te temmen. Hij glimlachte zachtjes toen ze zei dat ze op een ontplofte poedel leek. "Je zou ook de mooiste cookiemonster zijn." Zijn handen gingen door haar donkere haren terwijl ze bij de uiteinde van de glijbaan zaten. Typisch. Dit was alleen iets dat hun kon overkomen. Dit was iets dat alleen hun overkwam. En hij was er blij om.
Ze kroop nogal onhandig half over hem heen, maar hij liet het toe. Ze zoende even en hij zoende haar gewoon terug. Zijn handen draaide rond haar middel. Hebberig jongetje. Zijn tong zocht toestemming om haar mond te betreden, hoewel het niet lang duurde voordat hij los liet. Hij wist van zichzelf dat hij dan verder wou en dat kon niet. Dan alleen omdat hij geen condoom mee had. Handig.

Jades blik hing vast op Dave, al de hele tijd. "Je zou ook de mooiste cookiemonster zijn." Zei Dave,zijn handen gingen dior haar zwarte haren heen. Jade zuchtte zachtjes terwijl ze haar handen langs zijn lichaam liet gaan. Voor zover dat mogelijk was. Dave zoende haar terug en hij wikkelde zijn armen om haar heen. Zijn tong zocht toegang tot haar mond, Jade wist niet hoe snel ze hem die toegang moest geven. Maar het duurde niet lang voordat hij losliet. Jade trok haar hoofd weg en gaf Dave een beledigende blik. Waarom. Waarom nou weer loslaten? Ze wist wel waarom, stiekem. "Daaavvee. Doe niet zo flauw." Jade kuste hem weer. Ze wist zelf ook wel dat hij niks bij zich had. En dat hij geen Jade/Dave-puppies wou. Als het puppies zouden worden. "Hoe zouden onze kinderen eruit zien?" Dacht ze hardop en een grijnsje kwam rond haar gezicht. Bijna alsof het leek alsof ze nú kinderen wou. Nooit. Jade dacht dat Dave thuis vermoord zou worden als hij zou mededelen dat hij vader zou worden. Scheelde dat Jade niet echt familie meer had of zo. Alleen Bec, maar die had ze al zo lang niet meer gezien dat ze dacht dat hij.. dood was? Het leek zo. Haar witte oren lieten zich hangen en ze keek bedenkelijk langs Dave heen. Wat áls Bec er niet meer was..?

Een paar vrouwelijke handen gingen over zijn lichaam en Dave zuchtte zachtjes. Een tevreden zucht, hoor. "Daaavvee. Doe niet zo flauw." klaagde ze en hij kreeg een snelle kus. Hij ging met zijn handen door haar haar. Het was zo mooi en lang. "Wil je dan zwanger worden?" vroeg hij met enige sarcasme in zijn stem. "Ik vind het niet erg, als dat gebeurde zou ik toch de benen nemen." Het zou pas awkward zijn als hij wel condooms bij zich had. Dan was het ook de vraag wáárom hij het in godsnaam bij zich had. Oké, misschien voor situaties zoals deze? Neuken op een glijbaan - nee, neuken op een openbare plek in het algemeen - was freakin' hot. "Hoe zouden onze kinderen eruit zien?"

WAT

WACHT

WAT

NEE

NEE

ABORT MISSION (snap je hem? "Abort"? Oh god ik ben geweldig. De ironie.)

In pure horror keek hij haar aan. Kinderen. KINDEREN. Die dingen waren irritant. Dat trok hij niet op zulke jonge leeftijd. Oké, hij wou wel kinderen, ooit, in een verre toekomst. Maar god het.. dit gesprek. Nee nee nee nee nee nee nee nee nee nee nee. "Mutanten. Met hondenpoten. En anderen met oren en een staart. En eentje met een bril die vastgegroeid is aan zijn hoofd." Beste. Swagmeister.

"Wil je dan zwanger worden?" NO. HELL NO. Het sarcasme was duidelijk aanwezig, maar alsnog. Het was om Dave te testen, stiekem. Dat deed ze wel vaker. Eigenlijk niet, maargoed. "Ik vind het niet erg, als dat gebeurde zou ik toch de benen nemen." Oké dan, ze wist wat er absoluut niet moest gaan gebeuren. Zo wel... WERELDRAMP. Da was het; dag Dave. Never. De vraag; "Hoe zouden onze kinderen eruit zien." was waarschijnlijk iets te veel. Dave leek wel te flippen. "Mutanten. Met hondenpoten. En anderen met oren en een staart. En eentje met een bril die vastgegroeid is aan zijn hoofd." Fijn antwoord, zeker fijn. Ja. "Ik had ook niet verwacht dat je dit serieus ging nemen." Stiekem had ze dat wel en was ze nu diep teleurgesteld, maar dat ging ze Dave niet vertellen.
Jade kroop van Dave af en liep naar de boodschappentas. Ze pakte hem op, kwakte hem voor de glijbaan neer en keek naar Dave. "Honger. Naar huis. Nu." Zei ze simpel weg en draaide zich om. Ze had dus echt totaal geen zin meer nu. Haar witte oren draaide een paar kanten op. Ze keek achterom - kijken of ze niet stiekem werd gestalkt door John. Of Karkat, maar dat was nogal onwaarschijnlijk, maar oké - en keek toen weer naar Dave. "Kom je mee." Zei ze koud. Ze had nu echt totaal geen zin meer in iets. Alleen eten, dan slapen. En dat was het.

"Ik had ook niet verwacht dat je dit serieus ging nemen." klonk de stem van zijn vriendin. Dave had zijn hand weer rond haar oor en aaide er zachtjes over, met een vrij neutraal hoofd. Ze kroop echter van hem af en hij kwam overeind en slofte naar het meisje toe. "Honger. Naar huis. Nu." Yes ma'am. Hij knikte en had eigenlijk geen idee dat het kwam door zijn antwoord. Hij verwachtte totaal niet dat ze pissig kon zijn om iets dat nog zo ver in de toekomst was. Geen idee hoe lang. Acht tot tien jaar? Tijd zat dus. Misschien meer. Lag er nogal aan. Oh god waarom dacht hij na over dit? Nee nee nee nee nee nee nee nee nee nee nee nee nee.
"Kom je mee." Het was meer een statement dan een vraag. Hij realiseerde zich dat hij inderdaad mee moest met zijn nijdige, hongerige wolfmeisje. Hondmeisje. Dinges. Wat je d'r ook kon noemen. Hij liep ongeveer naast haar (eigenlijk een klein beetje achter haar), met een boodschappentas in zijn hand. Eenmaal bij Jade's huis liep hij naar de keuken en plopte hij de tas neer. Hij liep naar de woonkamer en plofte neer op de bank. Zo..

Jade liep voor, Dave achter haar. Hopelijk. Eenmaal thuis gekomen werden de tas op de grond gegooid. Volgens haar viel hem ding om en rolde nu een pot Nutella over de grond heen, maar daar keek ze niet naar. Dave kreeg een kwade blik in zijn rug en Jade begon de spullen op te ruimen. Overal, waar ze hoorden. Het leek wel alsof ze al getrouwd waren, tragisch. "En bedankt dat je meehelpt." Gromde ze kwaad terwijl ze de tas naar z'n hoofd zwaaide. Het maakte niet uit waar het ding terecht kwam. Het viel toch niet op in de bende die ze haar 'huis' noemde. Meeheheheh. Jade propte in de keuken snel wat te eten naar binnen en liep toen naar Dave. Hij was - zoal altijd - al neergeploft op de bank.
Ze stond nu voor hem, armen over elkaar geslagen en staarde in zijn zonnebril. Met een oorlogskreet dook ze boven op hem en gaf ze hem een genadeloze kieteldood. Dave mocht blij zijn dat ze van die moodswings had. Eigenlijk niet. Arme Dave. Hij zou eindigen als een of andere idioot in een gekkenhuis als ze nog lang zo doorging. Achja, zo gaan die dingen. Tragisch. Toen Jade eindelijk bovenop kwam - hehehe - bleef ze op hem zitten. Logisch. Geen genade, alleen een dikke Jade. Jammer voor Dave.

"En bedankt dat je meehelpt." gromde de geïrriteerde stem van Dave's vriendin. Hij keek op van zijn borrelnootjes (het enige wat hij uit de boodschappentas had gehaald) en crunchde er een door. Zijn zonnebril verstopte zijn ogen so it's all cool. "Wat heb ik nou weer gedaan?" klaagde hij. Jade had blijkbaar alles netjes op weten te ruimen. Ze zou een goede huisvrouw worden. Was geen ontkomen aan. Ze kwam voor hem staan met over elkaar geslagen armen. Als hij een moeder had gehad om mee op te groeien, zou hij vast een flashback hebben beleefd. Maar die had hij niet. Hij had een Dirk. Dirk was streng, maar op een andere manier. Met zijn trainingen was zijn Bro streng, maar verder veel het mee. Hij mocht gaan waar hij wou, als Dirk maar wist waar hij was. Geen probleem.
Hij voelde aan de sfeer wat er ging komen. Hij deed zijn bril af en op de vensterbank. Zijn rode ogen staarde het meisje aan, voordat ze met een brede strijdskreet over hem heen sprong en hem de kieteldood gaf. Lachend probeerde hij haar van zich af te duwen, maar zijn armen waren net jelly. Hij wist haar op de zijkant van de bank te duwen en zijn handen op haar arm en te doen en haar neer te pinnen. "Had jij geen honger?"