say you hate me. ehehe. say it.

Nyamuk kronkelde uit bed. Wel voorzichtig van Frosch lag nog te slapen en als ze die wakker maakte zou ze het voor elkaar hebben. Langzaam liep ze naar de deur die ze voorzichtig open en dichtdeed. In de badkamer deed ze snel een badjas aan, ze gebruikte het ding nooit maar hij ging er altijd. En nu was gewoon een uitgelezen moment ervoor. Rustig liep ze de trap af. Behalve de laatste paar treden, die viel ze. Een hoop scheldwoorden werden gegild voordat Nyamuk doorhad dat Frosch nog sliep. Nouja, als ze nu nog sliep was ze een held. Eigenlijk niet, ze haatte haar. Meeeuh. Met een zachte kreun stond ze op en wreef over haar zere arm waar ze de klap mee op had gevangen. "Kuttrap." Gromde ze kwaad terwijl ze naar de keuken hobbelde. Daar was geen eten, dat had ze gister opgegeten. Fuck.
"Fucking kutzooi hier. Er is ook nooit iets te vreten hier." Scheldend liep ze naar de bank waar ze zich lang en breed op liet vallen. Ze haalde allebei haar handen door haar haar heen. Toen ze haar hoorns aanraakte trilde ze eventjes. Die dingen waren gevoelig. Tien keer meer gevoeliger dan die van Frosch, want ze had het uiteraard wel is uitgeprobeerd op haar. Maar ze reageerde amper erop. Kon komen doordat ze zich groot hield. Hmpf. Niet eerlijk. Wat haatte ze die trol toch.

En ze werd weer wakker met een onheils gescheld. Frosch wist omhoog te rupsen, te gapen en uit bed te rollen. Ze sloeg haar voeten neer op de grond en kwam helemaal overeind. Ze was vrij kort, niet veel langer dan anderhalve meter.
Ze slofte de trap af en kwam in de keuken. Het eerste wat ze deed was naar de koelkast lopen, maar had geen eens honger. Ze had gewoon graag dat ze wist dat er eten was. En dat was er wel. Alleen niks waar ze zin in had. Ze sloot de koelkast weer en liep naar de woonkamer. Nietsvermoedende Nyamuk lag op de bank. Ze had beter moeten weten.
Frosch plofte op haar neer, allebei haar benen aan een kant van haar lichaam en haar kont op haar kismesis' rug. Haar handen zaten op de trol haar hoorns en hielden stevig vast om haar te treiteren.
"EHEHEHEH." klonk de hyena-achtige lach van Frosch terwijl haar tong onhandig over Nyamuk's voorhoofd gleed. Het deed pijn aan haar nek om zo te buigen, maar het was het totally waard. "Nya?" Ze liet haar hoofd op Nyamuk's hoofd rusten en kakelde zachtjes. "Je kunt ook echt niks he?" sprak ze, doelend op het feit dat Nyamuk niet normaal van de trap af kon.

De koelkastdeur sloeg dicht. Fuck, dan was ze beneden en kwam ze hierheen. Net toen ze zich om wou draaien om weg te glippen sprong Frosch op haar rug. Dat kon ze erbij gebruiken. "EHEHEHEH." Klonk er een hyena-achtige lach terwijl ze voelde hoe ze haar hoorns vastpakte. "Blijf van mijn fucking hoorns af! Je weet dat ik daar niet tegen kan." Een natte tong lebberde over haar voorhoofd heen. Ja, als iemand wist wat ze het meeste haatte dan was het Frosch. En als zij iemand meer haatte dan Frosch.. nee, dat kon niet eens. "Nya?" Ze voelde een hoofd op de hare rusten. "Je kunt ook echt niks he?" Was ze nu aan het doelen op het trap-incidentje? Ugh.
"Hou je er fucking buiten jij. Ik keek gewoon niet uit. Slaapogen weet je wel?" Wacht? Hoe kon de trol zich erbuiten houden als ze in het zelfde huis woonde? Leefden? Dezelfde lucht ademde. Yugh, zelfde lucht? Wat waren deze zieke gedachtes? Ze begon zich onder Frosch los te wurmelen. Lukte niet. "Hmmn, je vind het niet leuk als ik tegen spartel hé?" Zei ze op plagerige toon. Hier leefde ze voor, Frosch het leven zuur maken. En ook echt goed zuur. Alsof je opgesloten zat in een pot augurken. En dan kon je alleen je eigen lucht ademen. Ehehehe, foute gedachtes, vieze gedachtes.

"Hou je er fucking buiten jij. Ik keek gewoon niet uit. Slaapogen weet je wel?" Frosch lachte opnieuw en haar handen streelde over het oppervlak van Nyamuk's gelige hoorns. Ze wist hoe gevoelig ze was wat haar hoorns betrof. Frosch zelf ook, maar wist zich meestal wel groot te houden en een pokerface op te zetten. De Capricorn spartelde onder haar en ze gromde. Die woorden hielpen ook niet echt.
"Je bent soms zó'n wriggler." klaagde ze. Typisch. Wriggler. Als je het toch had over een spartlebeest. Ze sloeg met de muis van haar hand tegen Nyamuk's achterhoofd. Deed ze wel vaker. Nooit echt heel hard, maar hard genoeg. Ze wou haar frustreren, haar irriteren, ruzie met haar maken en bewijzen dat ze beter dan haar was. Maar ze hoefde niet dood of gewond. Het was raar. Ze wou niet zonder Nyamuk leven, maar ook niet met haar. With or without youuuuuuu. With or without youuuu ahhaaaaaa. Liedjens. Maar goed. Even verder met haar.. Wat het ook was. "Rustig aan he, jij?" mompelde ze.