open your eyes, don't be scared at all..

De Gemini zat al een tijdje verveeld rond te staren. En hij wilde Karkat niet bellen zonder duidelijke reden. Zijn mobiel lag al een half uur of zo op de salontafel, en hij lag nog steeds op de bank. Met één arm onder zijn hoofd - hell yeah, coolkid - en de ander lui langs de bank hangend zuchtte hij. Meh. Misschien.. Nee, Karkat had waarschijnlijk toch geen zin om videogames te spelen of zo. Hij zelf ook niet zo. Inmiddels had hij al zijn games al uitgespeeld en geld om nieuwe te kopen had hij op het moment niet. Na wat nadenken dacht hij aan het moment waar hij en KK heel lief zaten te knuffelen, in het park. Daar had hij hem nog beloofd dat ze terug zouden gaan. En.. Hij zou zijn belofte ook nakomen. Alleen wilde hij niet zo saai zijn om te zijn van; 'yeah kk we gaan naar dat park' of zoiets. Dus. Sollux greep snel naar zijn mobiel en opende het sms-menu of hoe je het ook wilde noemen. Hij klapte het uitschuifbaar toetsenbord uit waar zijn vingers overheen gleden.

'KK. Kun je komen? <3'

Jep. Een heel stiekem, klein, lief, cute hartje. Dat moest hem overhalen. Aww yeah. Hij ging verder niets verklappen. Als het hem zou lukken wilde hij zijn matesprit verassen met een bezoek aan het park. Vlug stond hij op en liep naar zijn slaapkamer om daar een schoon shirt aan te doen - een te groot en wat slordig wit shirt - en een broek. Zijn haar zat nog steeds heel warrig omdat hij niet lang wakker was, maar goed. Hij hoopte dat Karkat het wel waardeerde. c:

Vier uur 's ochtends. Karkat was weer wakker en kon niet in slaap vallen. Daarom had hij zichzelf achter de televisie gepropt met 50 First Dates, zijn lievelingsfilm (onder de mensenfilms, dan). Het ging over zo'n meisje die geheugenverlies had en zo'n gozer die gevoelens voor haar ontwikkelde en shit. Heel lief en zoetsappig, natuurlijk.
Hij deed net de derde film van die ochtend in de DVD speler, toen zijn mobiel afging. Hij pakte het ding op en zag dat hij een smsje had van Tholluth<3. Hij klikte het aan en zag de uitnodiging van zijn matesprit. Het enige wat hem kalm hield (nogal bang over het feit dat Sollux vroeg of hij naar hem toe kwam) was dat er een '<3' achter zat in plaats van een 'we moeten praten'. 'BEN ER ZO SNEL MOGELIJK.' Hij ging weer terug naar zijn slaapkamer en deed zijn broek aan. Hij had al een trui aan. Het was zijn lievelingstrui, eentje die hij zo ongeveer van Sollux had gejat. Hij droeg dat ding altijd wanneer hij bij Sollux was en uiteindelijk was het gewoon 't zijne geworden. Het was inmiddels te klein voor Sollux, maar voor Karkat nog altijd te groot.

Het duurde niet lang voor hij voor Sollux's deur stond, die net open ging. Zijn rode ogen staarde even kort naar zijn matesprit, voordat hij hem - met zijn armen chagrijnig over elkaar geslagen - een korte kus gaf en naar binnen liep. "Wat is er?" vroeg hij, doelend op het feit waarom Sollux hem uitnodigde. Hij draaide zich naar de Gemini toe en trok een wenkbrauw op. "Anders nodig je me nooit uit." Ja, die was te bezig met zijn codes en shit om aandacht te geven. 'T zou ook niet de eerste keer zijn dat hij op de meest exotische manier Sollux's aandacht moest trekken. Hij was inmiddels behoorlijk creatief geworden. Al trok hij de laatste tijd steeds verder weg en liet hij Sollux maar zijn gang gaan. Hij moest zich niet zo hechten aan de Gemini. Hij was immers niet geboren voor redrom (of blackrom) dus vroeg of laat zou Sollux zich ook wel realiseren dat hij beter kon krijgen. Aradia of zo. Waarschijnlijk wel.

Binnen een korte tijd kreeg hij een smsje terug. 'BEN ER ZO SNEL MOGELIJK.' Hij hoopte dat Karkat niets zou vragen of wat dan ook, maar hem gezien was dat vast wel zo. Even ging hij nog wat op internet rondderpen, omdat hij zich - alweer, en zoals altijd - ging vervelen. Toen zijn internet ging laggen bromde hij wat gefrustreerd. Hij legde het ding op de tafel neer en stond op om de deur open te maken.

Daar stond Karkat dan. Zijn lippen krulden omhoog tot een grijns voordat hij gekust werd door zijn matesprit. Even wilde hij gretig zijn armen om hem heen slaan of wat dan ook, maar de kus was kort en al snel liet hij los en stapte naar binnen. De Gemini deed de deur dicht en liep hem wat achterna. "Wat is er?" Fuck. Hij wist het. Karkat ging weer dingen vragen. Meh. "Anders nodig je me nooit uit." En alweer had de Cancer gelijk. Normaal was hij bezig en smeekte Karkat als een kleine puppy om aandacht - dat hij eigenlijk wel wat leuk vond - "Nee, inderdaad. Maar kom nu maar mee," grijnsde hij even terwijl hij de hand van zijn matesprit vastpakte en zijn lippen naar die van hem bracht.

"Nee, inderdaad. Maar kom nu maar mee," klonk de stem van Sollux, waarna Karkat opkeek van de grond en die grijns hem niet ontging. Hij fronste even maar liet Sollux zijn hand vast pakken en wou net vragen waar hij heen wou, toen Sollux hem zoende. Zijn kleine handen krulde zich wat steviger om die van Sollux heen, beide vastgeklampt aan maar een van Sollux's handen.
Hij was het type dat het idee had dat zijn verandering in gedrag ongemerkt ging. Dat wanneer hij opeens afstandelijker werd of minder aandacht besteedde aan iets of iemand, niemand dat merkte. Zijn lippen lieten die van Sollux los en hij zakte weer neer op zijn hielen - hij moest immers op zijn tenen staan om bij Sollux te komen - en hij staarde zijn matesprit aan. Zijn mondhoeken waren omlaag gekruld terwijl zijn irissen van hier naar daar schoten om te proberen Sollux's gezichtsuitdrukking af te lezen. Hij knipperde een paar keer en trok wat terug waarnaar hij naar beneden keek.
"Was dat alles?" vroeg hij na zijn keel te hebben geklaard. Zijn vingers gleden zachtjes langs Sollux's hand naar beneden en lieten uiteindelijk los. Zijn armen hingen naast zijn lichaam en hij verzamelde genoeg moed om de Gemini weer aan te kijken. In stilte begon hij het zich steeds vaker af te vragen. Verdiende Sollux niet iemand waar hij trots op kon zijn? Iemand waarmee hij wel hand in hand over straat kon?

"Was dat alles?" Karkat leek kinda afstandig te doen. Oh. Fijn. Probeerde hij eens lief te doen, deed die gast weer zo. Nou ja, als ze straks daar waren en hij weer zo ging doen liet hij hem wel alleen daar zitten. Elke keer als hij iets leuks probeerde te doen kreeg je dit. Zijn matesprit liet los en keek hem niet lang daarna weer aan. Wat nu weer? Even schraapte hij zijn keel. "Wat i2 er?" mompelde hij. De trol liet zijn armen wat hangen en keek met een verveeld gezicht naar de Cancer. Nee, oké, hij ging nu wel weer lief doen. Sqee squee squee. Maar hij wist toch dat hij Karkat niet eens aan kon raken voordat hij weer weg ging trekken of wat dan ook. Nah. Eigenlijk wist hij helemaal niets, want zijn matesprit was onvoorspelbaar, nogal. Ene moment reageerde hij super lief en het andere werd hij weer pissig of afstandelijk. Sollux greep de handen van de kleine trol stevig vast en staarde hem aan. Kijk, hij had echt geen idee waar KK mee zat en als hij dat eens vertelde was het goed. Maar serieus, hoe moest hij ooit raden waar die gast mee zat of wat dan ook? Even liet hij één hand los en plaatste die onder de kin van Karkat om zijn gezicht wat naar hem toe te tillen. "Wil je wel mee?" vroeg hij wat onzeker. Ja.. Hij had echt geen idee hoe of wat..

"Wat i'th er?" Voor enkele secondes was het stil terwijl hij zijn matesprit aankeek, niet helemaal zeker van wat hij moest zeggen. Zijn schouders spande zich wat aan en hij keek naar het print op Sollux's shirt.
"Niks." zei hij met geïrriteerde stem en zijn blik zakte naar de vloer. Hij had eerlijk gezegd geen idee of hij er wel aan moest beginnen of niet. Hij vond van niet. Hij wou Sollux niet het idee geven dat hij een slechte matesprit was en Karkat twijfels had over alles. Het was niet eens de Gemini's schuld. "Wil je wel mee?"
"Weet ik veel." mompelde hij. Aan de andere kant vond hij het ook zielig voor Sollux. Die wist ook niet wat er allemaal aan de hand was en er was een nogal kleine kans dat die daar vanzelf achter kwam. Zijn blik ging uiteindelijk weer terug naar Sollux en bij het zien van zijn gezicht maakte hij een snelle beweging zodat hij zichzelf tegen Sollux's borst aan kon drukken. Hij wou hem helemaal niet kwijt, maar hij had het gevoel alsof dat onvermijdelijk is. Hij wist ook niet waar het vandaan kwam, maar hij voelde het gewoon in zijn buik.
"... Sorry. Ik wil wel mee." mompelde hij in Sollux's T-shirt. Hij liet los en drukte zijn lippen voor enkele seconden op die van Sollux voor hij los liet. Nee, hij voelde zich niet veel anders dan daarnet.

"Niks." Dat was al genoeg om te weten dat hij er niet over wilde praten of zo. Even dwaalden zijn gedachten af naar wat er zou kunnen zijn. Maar hij kon niet echt ergens op komen. De nachtmerries zouden het niet zijn, dan had hij er allang over verteld. En verder hadden ze de laatste tijd minder ruzie gehad, dus daar ging het ook niet over. Jegus.
"Weet ik veel." kreeg hij als antwoord op zijn vraag. Okay.. Dan gingen ze maar niet. Weer ruzie maken thuis. Zijn blik - een beetje sip - gleed naar zijn matesprit. Na een kleine tijd staren werd hij zelf ook aangekeken en klampte Karkat zich aan zijn middel vast en legde zichzelf weer tegen zijn borst aan. Met een tevreden grijnsje legde hij zijn armen om Karkat heen om hem vast te houden. Hij bracht zijn lippen naar Karkat's hoofd en gaf er een kus op.
"Sorry. Ik wil wel mee." Sollux hoopte maar dat Karkat het meende. Hum. Er werd losgelaten en hij kreeg een kus. Zijn lippen krulden omhoog en hij keek Karkat blij aan. Het was fijn dat hij tenminste nog een kus van 'm kreeg.

Na een tijdje te hebben gestaan pakte hij Karkat's handen weer vast en trok hem mee naar de gang. "Zullen we?" lachte hij met een blij hoofd. Terwijl hij zijn jas pakte bleef hij op Karkat letten, of die het wel leuk vond en hij zou hem zeker in de gaten blijven houden.

Ze bleven een tijdje zo staan, meer Karkat's schuld dan die van Sollux. Ergens vond hij het niet erg. Hij wist niet hoe lang hij dat nog zou kunnen doen, dus hij genoot er maar van terwijl het nog kon. Zijn handen hadden een stukken van Sollux's T-shirt vastgepakt, iets wat niet bepaald ongewoon was. Uiteindelijk werd hij meegetrokken naar de gang en hij staarde naar Sollux die zijn jas pakte. "Zullen we?" Karkat knikte, hij had zijn jas zelf nog aan. Hij knikte zachtjes en liet Sollux hem maar meenemen.

En toen kreeg hij weer door waar ze precies waren. Hij wou het niet. Hij wou niet blij zijn. Maar toch iepte hij een keer en zijn hand krulde wat steviger in die van Sollux. Voor enkele seconden stonden ze weer zo voordat hij zich tegen zijn matesprit aan gooide. Zijn hoofd drukte zich tegen Sollux's borst en hij wist niks te zeggen. Hij maakte alles wel honderd keer zo moeilijk. Hoe moest hij zich daar niet aan hechten? Hij kwam weer half los van Sollux, zijn armen nog om hem heen maar zijn blik omhoog gericht, naar zijn matesprit. Hij verplaatste zich naar de tipjes van zijn tenen en zijn lippen raakte die van Sollux. Iep.

Karkat had zijn jas nog aan, en hij nu ook. Na een kort knikje van de trol vertrokken ze. Zijn handen draaiden een paar keer in die van Karkat. Hij wilde nu alleen maar zo lief mogelijk zijn omdat hij dacht dat hij iets verkeerd deed of zo.

Ietwat nerveus liep hij naast Karkat terwijl ze weer terug waren. Langzaam maar zeker gleed zijn blik naar de Cancer toe en hij staarde hem aan. Het leek dat 'ie het nu wel merkte en een keertje iepte. Plots krulden de lippen van de Gemini weer omhoog en krulden de handen van de twee steviger in elkaar. Karkat werd weer tegen zijn borst aangedrukt waarop hij zijn handen dit keer losjes in de hals van hem legde. Weer kwam KK los, maar hield zijn armen om hem heen. Gelukkig. Hun lippen raakten elkaar weer en hij drukte die van hem gretig op Karkat's lippen. Hij wilde niet dat het weer een zoen van een paar seconden was. Zijn armen trokken Karkat wat steviger naar hem toe. Tot hij realiseerde dat hij misschien iets te ver ging. Fuck. "2orry." mompelde hij zacht. Even daarna streken zijn handen zoals altijd door het haar van zijn matesprit. "Ik hou van je," piepte hij. Bluh. Het klonk veel te lief. Hij wilde gewoon duidelijk maken dat hij niets verkeerd wilde doen.

Zijn rug draaide bij Sollux's arm die eromheen draaide, zijn buik tegen die van Sollux drukkend terwijl zijn nek ook vol gedraaid zat zodat zijn lippen die van Sollux konden raken. Het was altijd kind of raar, juist omdat hij zo klein was. Met Gamzee was het nog honderd keer zo moeilijk geweest. Maar goed, het was wel comfortabel hoor. Zijn armen gleden in Sollux's hals om zo'n losse knoop te vormen waar - als hij dat wou - hij aan kon hangen. Herpderp. Sollux's manier van zoenen werd steeds gretiger tot hij nerveus werd van wat er zou gebeuren. Uiteindelijk liet Sollux toch los. "Thorry." Karkat trok zijn jas en shit weer goed en staarde zijn matesprit even aan. Hij drukte een korte kus op zijn lippen en keek opzij. Een hand ging door zijn haar waardoor zijn blik weer naar de Gemini ging. "Ik hou van je." Karkat staarde hem voor een moment aan. Was hij serieus? Natuurlijk wou hij het gewoon terug zeggen. De enige reden dat hij dat niet deed, was omdat hij ontkende dat hij zich al veel te veel aan Sollux had gehecht en het idee had dat als hij niks zei, er niks aan de hand was.
"... Serieus?" vroeg hij, zijn rode ogen ietwat vragend op Sollux gericht. Ja, hij hield ook van Sollux. Nee, dat zou hij niet toegeven. Nee, niet aan zichzelf noch aan Sollux. "Serieus, of loop je me gewoon te fokken?"

Op de een of andere manier drukte Karkat zin buik tegen die van hem en hij zuchtte even. Niet uit irritatie, maar dat was ook duidelijk te horen. Ondertussen raakten hun lippen elkaar weer. Op het moment was hij heel gelukkig. Ehehe. Twee armen gleden langs zijn hals en hij rilde even. Tegen Karkat's lippen murmelde hij weer een 'sorry'. Het was niet echt de bedoeling om zo te doen. Zijn blik gleed ietwat verlegen naar beneden. Misschien was hij iets te ver gegaan eerder. En weer werd hij gekust door zijn matesprit. Hij voelde eigenlijk al dat zijn wangen geel begonnen te worden. Fuck. "... Serieus?" Hoezo.. Serieus? De Gemini raapte al zijn moed bij elkaar om Karkat aan te kijken. "Serieus, of loop je me gewoon te fokken?"

Hij hield zijn hoofd ietwat scheef en maakte een vragend geluidje. Als een of andere kleine puppy. Dawwh. "Ik loop je niet te fokken, KK." mompelde hij een beetje. "Als jij er niet wa2 zat ik nog 2teed2 24/7 achter mijn fucking computer." En dat was niet eens het enigste. Dan had hij meer last van alle shit.. En zou hij allang in een of andere depressie zitten, weet ik veel wat allemaal. Hij wilde er niet eens aan denken. "Ik hou van jou, en ik hou ervan om bij je te zijn." Zoetsappige zinnetjes. Zo goed was hij er niet eens in, maar het was goed bedoeld. Toen hij niets liefs meer wist om te zeggen drukte hij zichzelf weer tegen Karkat aan.

"Ik loop je niet te fokken, KK." mompelde Sollux zachtjes en Karkat beet op zijn lip. Fuck, wat moest hij hiermee? "Als jij er niet wath zat ik nog thteedth 24/7 achter mijn fucking computer." ging Sollux verder. Karkat keek hem inmiddels weer aan en was geheel onzeker over wat hij moest doen of zeggen.
"Dat kan iedereen." mompelde hij, doelend op dat iedereen met een beetje moeite Sollux voor zijn computer kon halen. Aradia kon het vast ook. Toegegeven, hij kon het niet over zijn bloedduwer krijgen om haar te haten. Als hij helemaal eerlijk was, had hij een zacht plekje voor iedereen. "Ik hou van jou, en ik hou ervan om bij je te zijn." Ja, wat moest hij nu zeggen? Arme Sollux had natuurlijk ook geen idee wat er allemaal aan de hand was. Het was ook niet echt zijn schuld. Het was zijn eigen probleem en zijn eigen onzekerheden. Moest hij Sollux nu het idee geven dat hij zich genegeerd voelde of zo? Nee, dat kon hij niet maken. En zo voelde het ook niet! Conclusie, het lag geheel aan hemzelf. Pas toen realiseerde hij zich dat hij misschien al drie hele minuten stil was. Oh, er.
"Uh.." Altijd een goed begin, kuch. "Ja, ik ook van jou." Sollux drukte zichzelf tegen Karkat aan en die liet hun lippen weer ontmoeten, besloot dat het maar beter was zo. Hij had geen idee wat hij allemaal deed, maar het voelde goed. Beter dan enkele andere situaties die hij wist op te noemen waar misschien een paar andere trolnamen in voor kwamen.

"Dat kan iedereen." Even trok de Gemini een zielig gezicht. Dat kon iedereen. Iedereen kon hem misschien van zijn computer afhalen, maar niemand kon dat doen zoals Karkat. En dan vond hij het tenminste ook leuk, dacht hij dan. Hij wilde er niet eens op reageren. Lag het daaraan? Dacht Karkat dat hij niet genoeg kon doen voor hem? Serieus. Hij wist het niet eens. Na zijn 'ik hou van je' en shit bleef Karkat een lange tijd stil. Het was echt een raar gevoel om niet te weten wat er aan de hand was met Karkat en alles..

"Uh.. Ja, ik ook van jou." De trol werd weer tegen Sollux aangeduwd en hij kreeg een kus. Hum. Het was niet zoals eerst. Hij deed niet echt mee aan de zoen maar bleef gewoon staan. Fuck. Hij wilde dit niet eens. Sollux liet los en duwde zichzelf een beetje naar achteren. Met een sip gezicht keek hij naar de grond. Even wilde hij zich laten zakken, maar hij bleef toch maar staan. "Karkat.." begon hij. "Vertel me nu wat er aan de hand i2." Hij werd er gek van om niet te weten wat er aan de hand was, hij was echt in de war. Dat wist KK ook.. Hoopte hij tenminste.

Ergens wou hij dat hij het meer gemeend had kunnen laten klinken. Ondanks dat het zo overduidelijk was, wou hij het niet toegeven. Zodra je toegaf dat je van iemand hield, was er geen weg terug meer. En dan deed het des de meer pijn als ze je bloeddrukker braken. Daarom gaf hij liever advies in de romantiek dan dat hij eraan deed. En toch had hij nu al.. Terezi, Eridan, Gamzee, Sollux.. Vier matesprits gehad. Hoe hij het deed was hem ook een raadsel. Hij sloeg zich nogal een weg erdoorheen, he? Straks was er niemand meer over buiten Nepeta.. Urrrghh. Niet dat hij van plan was iets te beginnen met Vriska of Equius of zo. Ieuwl. Of Kanaya. Stel je voor. Jegus. Kanaya had echt zijn respect en hij zou toegeven dat hij erg goed overweg kon met haar, maar als matesprit? Gog, het idee alleen al. Belachelijk.
"Karkat.." Zijn blik vestigde zich op Sollux. "Vertel me nou wat er aan de hand ith." Karkat mompelde zachtjes wat in de richting van 'er is niks' en 'jegus je kunt ook overdrijven, fuck zeg' en nog wat scheldwoorden, maar erg overtuigend was het niet. Dat had hij zelf ook wel door en zijn ogen focuste op de Gemini. Jup.. Oké, here it goes.
"Fuck, Sollux," altijd een goed begin, "ik.. Nou, het is.. Eigenlijk.. Fuck. Uh, ik.. Jij." Blargblarg narf narf het kwam er maar niet uit. Fucking hell. "Wie zegt dat je niet iemand beter vind?" Iep. Toelichting. Karkat, bedenk een toelichting. Snel. Snhehel. "Ik bedoel maar.. Ik.. ben niet echt.. de beste. Vooral niet voor jou. Fuck, ik weet niet waarom jullie allemaal de hele tijd zo doen. Alsof er niks aan de hand is. Alsof er nooit wat gebeurd is. Alsof niet alles mijn schuld is." Burrfurrknurr. Karkat, kruip naar je emocorner jegus. Jup. Hij had ook geen idee hoe hij meer dan een matesprit had gehad. Hij wist niet waardoor het kwam, maar goed. Genoeg. "Ik ben gewoon bang dat je me gaat vervangen voor.. weet ik veel." Aradia. Waarom hij dat beeld had wist hij ook niet. Het zat er gewoon. Permanent. En dat was niet Sollux's schuld. Hij wist niet wie hij de schuld moest geven. Nou ja, natuurlijk wel; zichzelf. Maar dat drong niet bepaald tot hem door.

Eigenlijk had de Gemini al spijt van zijn vraag nadat hij hem gesteld had, wetende dat hij zijn matesprit in een lastige situatie had gezet. Bluh. Hij kreeg nu al een schuldgevoel. Een heel klein beetje nerveus legde hij zijn handen in elkaar en gleed zijn blik naar de grond. Op het moment had hij de moed niet eens om Karkat aan te kijken. "Fuck, Sollux." Even klonk er weer een soort van zielig geluidje uit zijn keel, nauwelijks hoorbaar. Na een soort gestotter van de Cancer duurde het even voordat die weer verder ging. Hij.. Het was niet zijn bedoeling om.. "Wie zegt dat je niet iemand beter vind?" What. Serieus.. What. Na nog veel en veel meer uitleg van zijn matesprit. "Ik ben gewoon bang dat je me gaat vervangen voor.. weet ik veel." Met nog steeds zijn blik op de grond gericht begon hij te praten, ietwat stotterig en alles dat daar ook bij hoort, maar goed. "Ik vind niemand beter.. En ik ga je niet vervangen." Misschien zat er zelf iets van angst in zijn stem. Tijd voor meer uitleg. Het moest wel. "Karkat. Lui2ter. Ik ben gelukkig nu.. Tenmin2te. Voor hoever ik weet. Ik zou nooit zo gelukkig kunnen zijn met een ander al2 met jou. Geloof het of niet." Stiekem wilde hij gewoon thuis zitten en een potje gaan janken. Ja, omdat hij zo'n pussy was die nooit iets goed kon doen voor anderen. Maar het was ook zo. Of hij ging te ver of hij durfde iets weer niet. Fuck. "Het 2pijt me dat ik hierover begon.." sobde de Gemini, terwijl hij neerplofte op de grond en het gras. Karkat leek nu best groot. Nee, hij wilde niet eens zielig doen. Hij wilde niet eens dat Karkat er iets aan ging doen. Die was zelf al genoeg in de war en allemaal shit. Even legde hij zijn armen om zijn knieën en legde zijn hoofd erin zodat dat niet zichtbaar was terwijl de mosterdgele vloeistof langs zijn wangen stroomde. Waarom was hij zo snel in de war? Zo snel aan het janken?

And not a single fuck was given that day. Not really.

"Ik vind niemand beter.. En ik ga je niet vervangen." Karkat staarde naar Sollux, maar die keek hem niet aan. Hij had het gevoel alsof hij over zijn nek zou gaan. "Karkat. Luithter. Ik ben gelukkig nu.. Tenminthte. Voor hoever ik weet. Ik zou nooit zo gelukkig kunnen zijn met een ander alth met jou. Geloof het of niet." Ja, hij wist precies dat dat ging komen. Hij had ook niet het idee dat Sollux hem met opzet zou vervangen, maar dat het gewoon zou gebeuren. Maar hij wou Sollux niet laten denken dat hij te kort schoot aan woorden, nee, alles behalve. "Het thpijt me dat ik hierover begon.." Er zat een enorme prop in zijn keel terwijl zijn matesprit zichzelf in het gras liet neerploffen en hij op de Gemini neerkeek. Wat moest hij doen? Wat moest hij zeggen? Hij had echt geen idee. En hij was goed in dit soort dingen.
"Ugh, luister, het is niet jouw schuld." Hij vervloekte zichzelf. Waarom, gog, waarom. Op het moment dat het echt nodig was, leek er niets liefs uit te komen. Het klonk meer alsof hij het zat was. Sollux, hun matespritship. Maar dat was hij niet. Echt niet. Langzaam maar zeker begon het tot hem door te dringen dat het misschien wel zo over zou komen voor Sollux. Geen idee hoe die erover dacht. Maar stel dat hij dat dacht. Stel dat hij zo in elkaar stortte omdat hij dacht dat er niets meer was tussen hun twee. Stel. Voor een moment. Kut.
"Sollux?" Hij zakte zelf ook door zijn benen en liet zijn knieën toen op de grond vallen en kroop een beetje naar voren, zodat zijn armen om zijn matesprit heen konden slaan. Hij iepte zachtjes en drukte een kus op Sollux's voorhoofd, waar hij nog maar net bij kon omdat zijn kop half verborgen was. Idioot. Zijn handen wurmde zich na enkele seconden tegen Sollux's wangen en hij trok hem half uit zijn positie zodat hij hem aan kon kijken, zodat Sollux hem wel aan MOEST kijken. Hij wist echt niet wat hij moest zeggen. "Dude, jij bent echt knap. Zelfs met zo'n huilkop." De emotie zelve. Hij drukte een korte kus op Sollux's lippen, maar vond dat hij het niet echt daarbij kon afsluiten en gewoon verder kon gaan met waar ze gebleven waren. Nope. "Luister, ik geef echt heel veel om je. En misschien ben ik gewoon wat paranoïde. Maar dat komt alleen omdat ik roder ben voor jou dan ik ooit voor iemand ben geweest. Waarschijnlijk meer dan Terezi, Gamzee en Erid--" Fuck.

Hij had weer slappe reacties en was zich weer aan het aanstellen. "Ugh, luister, het is niet jouw schuld." Nog steeds weigerde hij om op te kijken. Maar.. Om eerlijk te zijn had hij geen idee, maar het kòn niet eens allemaal Karkat's schuld zijn. Blijkbaar dacht hij dat. En Sollux had niet eens een idee hoe hij hem zou kunnen helpen. Als hij dat kon dan, hij zat hier immers zelf te janken als een kleine grub. Hij wilde zijn best wel doen om Karkat beter laten te voelen, maar hij had geen idee hoe, en daarbij was hij er niet eens goed in. "Sollux?" Even schokte hij wat naar voren omdat hij niet wilde laten zien dat hij aan het snikken was. Fuck. De trol wilde Karkat niet verder storen of wat dan ook, die zat zelf al genoeg in de problemen. Dacht hij dan.
Oké, hij ging stoppen met zich aanstellen en Karkat proberen te helpen.
Er werden twee paar armen om hem heen geslagen en weer schokte hij. En er klonk een iepje van Karkat, het meest schattige geluidje ooit. Hij voelde iets op zijn voorhoofd - zeer waarschijnlijk kreeg hij een kus. Het was veel te lief van zijn matesprit om.. Zo lief te zijn terwijl hij zelf ook helemaal in de puree zat. Karkat papte zijn handen tegen zijn wangen aan en met betraande ogen werd de Gemini geforceerd om hem aan te kijken. Eigenlijk vond hij het super lief en leuk, maar het was moeilijk om dat nu te tonen. Geen idee waarom. Waarom huilde hij eigenlijk? Omdat hij niet wilde dat Karkat in de problemen zat? Dan had het niet gewerkt, want Karkat zat hem nu weer te troosten. "Dude, jij bent echt knap. Zelfs met zo'n huilkop." Zie je wel. Hoe schattig en leuk kon de Cancer zijn.. En hij was gewoon een kleine huilebalk. Er werd een kus op zijn lippen gedrukt en in een snelle beweging sloeg hij zijn armen weer - gog, voor de hoeveelste keer was het al niet? - om zijn matesprit heen. "Luister, ik geef echt heel veel om je. En misschien ben ik gewoon wat paranoïde. Maar dat komt alleen omdat ik roder ben voor jou dan ik ooit voor iemand ben geweest." Zijn blik bleef wat somber, maar het zag er al beter uit dan eerst. Hij tilde één arm op en veegde zijn tranen weg, eigenlijk een rare poging aangezien hij tegen Karkat aangedrukt zat. "Ik weet dat je veel om me geeft KK, en dat doe ik ook om jou. Je bent heel lief voor me en.. Je weet ook vast hoe rood ik voor jou ben." Fucking slechte reacties en opmerkingen. Hmpf. "Waarschijnlijk meer dan Terezi, Gamzee en Erid--" Meh. Eigenlijk had hij geen idee hoe lang hij voor de rest een relatie had gehad. Hij wist alleen ongeveer de tijd tussen Karkat en Gamzee, omdat het tussen hun relatie in zat. Terezi? Geen fucking idee. Hij mocht haar niet echt, ze was best een irritante- Laat maar. En van Eridan..

Wacht. Wat. Eridan? Hij moest maar geloven dat Karkat zich versproken had. Hij had nog nooit gehoord dat Karkat iets met hem had gehad. En hij haatte Eridan tot op zijn miezerige botten. Daarom wilde KK het hem niet vertellen, dacht hij dan. Fuckfuckfuck. Kijk, Aradia en Feferi hadden ook interesse in hem gehad, of nog steeds, geen idee.. Maar dat wist Karkat ook. En Karkat zou ook moeten weten dat hij Feferi soms aardig vond, maar dat ze meestal hetzelfde als Eridan was. Nooit. Aradia. Meuh. Hij vond haar wel aardig en er was goed te praten met haar, maar ze had geprobeerd om iets uit te halen en hem te zoenen - toen hij en Karkat nog niets hadden - maar hij.. Hij had gewoon geen interesse in haar, op die manier. "Eridan?" klonk zijn stem, wat bibberig met een klein tikje irritatie.

IK HOOP DAT JE BLIJ BENT. :'D
MIJN POST IS UITGELOPEN. HEEL HEEL HEEL ERG. XD

Fucking shit bulge nookdfsjfhds. Waarom. Van alles wat hij kon zeggen. Waarom Eridan. Nee, serieus. Waarom. Eridan? Hij had het zo lang verborgen weten te houden en nu.. Nu had hij het in een emotionele spur weten te verneuken. Fuck, wie wist waar dit heen ging?
"Eridan?" De irritatie was er niet in te missen. Sollux probeerde het duidelijk te onderdrukken, maar het was duidelijk hoorbaar voor iemand die hem zo goed kende als Karkat.
"Niet je shit flippen!" iepte hij er meteen uit, nog geen seconde nadat Sollux de "vraag" had gesteld. Zijn vingers waren uitgestrekt als een soort 'stop' teken, bang dat Sollux echt zou spacen als hij wist dat zijn tong in dezelfde bek was geweest als die van Eridan. Hij kende niemand die iemand anders meer haatte dan Sollux en Eridan. Hij had nog nooit twee trollen gekend die elkaar zo erg haten, en dat nog platonisch durfde te noemen. Nou ja, van Eridan's kant was het allemaal BlackRom. Voor Sollux was het niks meer dan hem willen wurgen, of dat idee kreeg hij tenminste.
"Het was maar kort, nadat jij dood was gegaan." legde hij uit. Nou ja, zo kort was het niet. Een kwart sweep, dus zes maanden als we naar mensen tijd kijken. Maar toch. Hij moest Sollux gewoon.. kalmeren. Lmao.

Waarom. Waarom Eridan. Nou ja, hij mocht hem misschien niet en Karkat wel. Aan een kant probeerde hij het wel te begrijpen, maar zijn thinkpan weigerde het gewoon. 'Sollux was here, Eridan sucks balls.' Klaar. Meer begreep zijn brein niet over die visgast. Eigenlijk wilde hij gewoon.. Fuck. "Niet je shit flippen!" werd er meteen geroepen. Dat ging helpen. Het leek hem dat Karkat bang was nu? Maar oh, hij ging zijn shit flippen als hij nu niet.. Ugh. De Gemini zette zijn handen in het gras naast hem en moest een soort gegrom onderdrukken terwijl hij de grassprieten vastpakte. Het was niet dat hij zo gespierd of sterk was, nee, dat was hij totaal niet. Sollux was een ietwat lange - niet zo lang dat het je zou verbazen of zo - en magere trol.

"Het was maar kort, nadat jij dood was gegaan." Oh. Weer zoiets. Fuck, hij ging niet eens nadenken over wat hij wilde zeggen. "Du2 jij dacht; 'Woehoe, 2ollu'th is dood, ik ga lebberen met Eridan?'" De haat bij Eridan's naam en de irritatie in de gehele zin waren duidelijk te horen. Hij had echt geen idee, maar blijkbaar kon Karkat het niet lang uithouden zonder fucking relatie. Als Karkat nu nog meer van dit soort dingen ging bekennen ging hij zijn shit flippen ja, nu nog niet. Nog niet. Weer grepen zijn handen het gras vast en leek de koppijn weer op te komen. Niet alweer. Hoe dan ook, hij ging wel door met.. Wat hij dan ook deed doen.

Meuh. Ik wist niet wat ik moest doen met de x.

"Duth jij dacht; 'Woehoe, Thollu'th is dood, ik ga lebberen met Eridan?'" vroeg Sollux, alles er half uit spuwend met haat. Het antwoord kwam sneller dan verwacht, maar zijn weerwoord ook.
"Wat? Nee!" iepte hij, geheel onzeker van wat hij precies moest doen. Ja, Karkat was niet de meest zelfstandige trol op Alternia. Hij hield van het gevoel dat hij nodig was, dat iemand niet zonder hem kon. En daarom was hij waarschijnlijk snel rood voor iemand. Maar met Sollux was het iets dat al een hele tijd van hier naar daar speelde. Iets dat hij wel oprecht kon noemen. Hoewel hij moest zeggen dat wat hij voor Eridan had gevoeld, ook oprecht was. En met Terezi ook. En met Gamzee.. Het was een weerwar tussen matespritship en moirailligence geweest, wat hem nog steeds in de war schopte. Hij wist wel dat hij bleek was voor die clown, zoveel was duidelijk. Als je toch een moirail moest hebben, waarom niet de gestoorde psycho clown? Ja toch.
"Ik-- Eridan-- Eridan is-- was al heel lang een van mijn beste vrienden, direct onder Gamzee. En toen jij stierf, was hij er om mij te troosten. En van het een kwam het ander- en-" Nee, hij had werkelijk waar geen idee wat hij moest doen met zichzelf of wat hij moest zeggen. Hij durfde Sollux niet meer aan te raken. Niet dat Sollux zou vreselijk sterk was, maar toch.

dude ik zat tijdens deze hele post te kijken van 'de x? wat bedoelt ze daar nou weer mee?' en toen later kwam ik erachter dat je de x in Sollux's naam bedoelde. xD

"Wat? Nee!" Oké dan, hij moest wel toegeven dat het best rude was van hem om zoiets te roepen. Maar hij was wel pissed. Heel erg pissed. Eigenlijk had hij ook geen idee wat hij erover moest denken en hoe die relatie ... van Karkat en Eridan in elkaar had gezeten. Sollux was immers, dood. Een door gegrom - don't know why - onderbroken zucht ontsnapte uit zijn keel. Er was geen duidelijke reden om Eridan te haten, gewoon.. Haat. Klaar. Blijkbaar dacht Eridan aan blackrom, maar fuck.. Hij zou zichzelf nooit met Eridan zien lebberen of zo, hoe erg ze elkaar ook haatten. Om eerlijk te zijn kon hij zichzelf niet eens met iemand anders dan Karkat zien.. "Ik-- Eridan-- Eridan is-- was al heel lang een van mijn beste vrienden, direct onder Gamzee. En toen jij stierf, was hij er om mij te troosten. En van het een kwam het ander- en-" Beste vrienden eah. Het klonk maar raar in zijn oren, maar dat kwam vast omdat hij.. Nou ja, hij had het al zoveel gedacht. Troosten. Sollux had niet veel meegekregen van de dingen na zijn dood, maar ten eerste was dat heel logisch, en ten tweede was hem nadat hij weer leefde niet erg veel verteld. Of wel. No idea. Hij had geen idee wat hij nu nog moest denken of zeggen.

"Sorry dat ik het je niet eerder had verteld, maar ik was fucking bang dat je zou reageren zoals je nu doet. Of erger." Iep. Ja, hij had hem ook nogal veel opgegeven. Veel denkstof, tenminste. Hij staarde naar zijn matesprit. Waren ze nog wel matesprits? Geen idee. Hij hoopte in ieder geval van wel. Sollux was nogal stil gevallen en hij werd er nerveus van. Ja, moest hij wat zeggen? Moest hij wat doen? Man, wat was hij awkward nu. Hij zat daar maar, voor een half in elkaar gestorte Sollux. En het was allemaal zijn schuld. Damn.
"Sollux?" Ja, hier kwam het hele bekende tekstje van Karkat. Het zinnetje dat hij altijd vroeg net voordat een ruzie was afgelopen, om het daarmee toch stop te zetten. Waar zijn onzekere kant steeds meer naar binnen kikte en zijn stiekeme verlangen om iedereen blij te houden, op te merken was. Om iedereen te vriend te houden. En hoewel hij het op de manier ging vragen waarop hij het ging vragen, mocht 'vrienden' best vervangen worden door 'matesprits'. Maar goed, dat even terzijde.

"Zijn we nog vrienden?"

Eigenlijk begon Sollux zich nogal schuldig te voelen.. Het was immers erg rude om zoiets te roepen als hij had gedaan. Karkat was echt down geweest, had hij al vernomen. Nou ja, eigenlijk had hij geen idee, hij was.. Dood. Voor een paar seconden twijfelde hij of Karkat nog wel iets van matespritship voor hem voelde. Pfff..
"Sorry dat ik het je niet eerder had verteld, maar ik was fucking bang dat je zou reageren zoals je nu doet. Of erger." Sorry. Karkat hoefde niet eens sorry te zeggen. Het was Sollux' schuld, en Karkat wist dat hij zo zou reageren.. Dus het was beter geweest om maar niets te zeggen. Jep. Hij werd boos op zichzelf omdat hij boos was. Best raar, maar 't was zo. "Sollux?" "Ja?" begon hij terwijl hij heel erg zijn best deed om geruststellend en kalm te klinken. Wacht. Fuck. De trol kon beter iets zeggen, misschien zou het helpen. "Je hoeft niet bang te zijn KK. Ik- Het is mijn 2chuld. Ik bedoel. Je wi2t dat ik zo zou reageren, en het 2pijt me ook." Oké oké oké, hele vage uitleg en allemaal shit, maar goed. Even keek hij op naar Karkat terwijl die begon te praten.
"Zijn we nog vrienden?" Het liefste wilde hij gewoon- Fuck it, hij deed het gewoon. In een vlugge beweging duwde hij zichzelf naar Karkat toe en sloeg zijn armen om de Cancer heen. "Mate2prit2..." Er was een duidelijke vraagtoon in de zin - eigenlijk een woord - te horen. Geen idee of Karkat er hetzelfde over dacht, maar hij wilde Karkat voor geen.. Whatever kwijt. <3

Kutpost kutpost kutpost. ):

Hij was het type dat moest weten, elke seconde van elke dag, moest weten hoeveel zijn matesprit hem adoreerde. Dat niet kon horen 'ja, denk dat ik ook wel een beetje rood ben voor jou'. Dat meer nodig had dan woorden om te weten hoeveel iemand om hem gaf. Die dan en alleen dan, zijn gedachten zou openen en zou zeggen wat hij dacht. Oftewel, geheel onmogelijk en een fucking dwarsligger die hongerde naar aandacht.
"Matethprith.." Het was meer een vraag dan wat anders. Een paar armen waren om hem heen gekruld en zijn armen draaide ook om Sollux heen en hij drukte zijn gezicht in de jongen zijn borst (omdat hij nog altijd freakishly kort was). "Matesprits." verzekerde hij de Gemini. "Kan niet anders. Jij bent de enige die naar mijn langdradige, zelfhatende shit luistert." iepte hij met een korte grinnik. Hij duwde Sollux naar achteren in het gras en kroop tussen zijn benen, zodat zijn rug tegen Sollux's buik zat en hij met een simpele blik omhoog, Sollux's gezicht kon zien. Hij staarde echter voor zich uit, lichtelijk genietend van de ademhaling door zijn haar en de lichaamswarmte van zijn matesprit.
"Weet je, ik hoop echt dat we dit.. ons bedoel ik, volhouden. Want ik denk dat jij de enige bent waarmee ik kan eindigen, waar ik aan vast zit voor de rest van mijn diep trieste leventje. Fuck, ik weet niet hoe ik dit allemaal moet verwoorden.. Maar heb je wel eens dat je niks anders wilt doen dan naar die ene trol staren en je in stilte afvragen hoe iemand ooit zo perfect kon zijn geboren? Hoe iemand zo aantrekkelijk kan zijn, maar je er toch medelijden voor kan voelen en hij ook voor jou? Hoe vreselijk je het zou vinden als iemand hem van je af wist te pakken, omdat je gewoon zo rood voor hem bent dat het pijn doet elke seconde dat je niet bij hem bent?" Hij stopte even en keek omhoog naar Sollux. Hij slikte zachtjes en zijn hand had een weg naar die van Sollux's geslangd, deze op zijn eigen buik had gelegd en hield die nu vast. Hij had geen idee hoe hij moest beginnen met uitleggen hoe bang hij was dat iemand hem van hem af wist te pakken, laat staan uit te leggen hoeveel hij wel niet om hem gaf. Maar dit was dan maar een begin.

"Dat ben jij."

Met het schuldgevoel nog steeds in zijn achterhoofd staarde hij vooruit, want hij lag met zijn hoofd immers over Karkat's schouder heen. Hij had geen idee wat hij moest denken of voor emoties moest voelen.. - what are emotions? - Even leek hij weer een huilend watje te worden, maar gelukkig was dat niet zo. Van binnen schrok hij even op toen Karkat begon te praten. Een bevestiging van zijn 'matesprits' klonk en Sollux slaakte een zucht."Kan niet anders. Jij bent de enige die naar mijn langdradige, zelfhatende shit luistert." Niet lang na die woorden klonk Kar's gegrinnik - how freaking cute! - en een 'd'awwwh' van Sollux, die de trol tegen hem aan wilde drukken. Maar hij leek zich om te draaien en ze zaten nu lepeltje lepeltje. Als dat mogelijk was als je zat dan. In elk geval zat Karkat tegen zijn buik aangedrukt en bij elke ademhaling voelde hij Karkat's rug, zelfs al was hij mager als maar kon. Zijn hoofd lag zo ongeveer tegen dat van zijn matesprit - jep, hij was blij dat ze nog steeds matesprits waren! <3 - en bij elke keer dat hij uitademde vloog zijn haar wat naar voren.

Karkat:

Eigenlijk had hij geen tijd om na te denken, dat vond hij lullig overkomen. Dus liet hij zijn gedachten maar spreken. "Ik.. Wij.. 2orry. Ik hoop het ook. Heel erg zelf2," begon hij stotterig. En lispelend. Woehoe. Karkat kon alles altijd zo goed verwoorden, zelfs al zei hij dat het niet zo was. Hij zelf was er veel en veel slechter in. "Ik wil met je eindigen. En niemand zal me ooit van je afpakken, daar hoef je.. Serieus.. Echt niet bang voor te zijn." Sollux had inmiddels één hand door Karkat laten vastpakken en op zijn buik laten leggen, de ander streek over zijn hoofd en langs zijn hoorns. Hij probeerde zoveel mogelijk overtuiging in zijn stem te stoppen. Maar even liet hij die hand naar Karkat's kin glijden en tilde daarmee zijn hoofd wat omhoog, om daarna de lippen van de twee elkaar te laten raken. Bij elke kus - geen idee of het als apart telde of niet? - trok hij iets naar achteren, waardoor je een 'plop' geluidje hoorde. Dit herhaalde hij een paar keer, waarna zijn lippen een grijns vormden en hij zijn andere arm ook om Karkat heen knoopte.